บทที่282 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ(1)

บทที่ 282 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ (1)

ทั้งทั้งที่เขาเป็นคนเอาของมาให้แท้ๆ แต่กลับกลายเป็นว่า เขาต้องมาพูดขอบคุณที่ช่วยดูแลของให้ ทำให้สองสามีภรรยา ชอบเขามาก

ช่างให้เกียรติพวกเขาอย่างมาก

สงชัยหยิบของขวัญอีกชิ้นออกมา

“คุณป้า อันนี้ให้คุณ ของขวัญเล็กน้อยหวังว่าจะชอบ” สูง

ชัยพูด

มองเห็นของที่สงชัยหยิบออกมาก็นิ่งไปแล้วก็ส่ายหัว ไม่ ได้ สงชัยมาก็ดีแล้วยังเอาของมากตั้งเยอะแยะ ฉันรับไว้ไม่ได้

จันทนีพูด

เธอไม่ใช่คนเห็นแก่ได้

“คุณป้าจะให้ผมเอากลับไปเหรอครับ”

“ของอันนี้ก็ไม่ได้แพงอะไร แล้วผมก็ทำสิ่งนี้อยู่แล้ว รับไว้ เถอะครับ”

“แต่นี่…

จิดาภาทนดูไม่ได้แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเขาเอาของที่มีมูลค่ามากมายมาให้

“สงสัย เอาของพวกนี้กลับไปเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย” จิ

ดามาพูด

“ของพวกนี้ผมก็เอามาเป็นมรรยาท และยังเอามาเพื่อ ขอบคุณที่คุณคอยช่วยเหลือผม สุดท้ายผมไม่ได้มีญาติพี่น้อง ที่ไหนต่อไปก็ขอให้คุณป้าและคุณลุงดูผมด้วย” สงชัยพูดอย่าง จริงจัง ถ่อมตัว ทำให้สองสามีภรรยาไม่ค่อยสบายใจนัก

เปรมศักดิ์ยืนดูอยู่ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาดูออกว่าสงชัยคิด อะไรกับจิดาภา

ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีกว่าอยู่กับพันเดชเยอะ

แต่เพราะว่าเขาเป็นพี่ใหญ่ก็เลยทำได้แค่ยืนมองไม่พูด

อะไร

การรันต์ได้ฟังก็เอ่ยปากขึ้นมา “ต่อให้เธอไม่มีอะไรมาให้ แต่เพราะคุณดูแลจิที่เมืองนอกเราก็ต้องดูแลคุณเป็นอย่างดีอยู่ แล้ว

“ของพวกนี้ก็คิดซะว่าเป็นของขวัญสำหรับการพบกันครั้ง แรก ผมอยากให้รับจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่สบายใจ” สงชัยพูด

ท่าที่จริงใจทำให้พวกเขาพูดไม่ออก

สุดท้ายการันต์ก็พูดว่า “งั้นก็เอาอย่างนี้ ต่อไปถ้าหากมี เรื่องอะไรให้เราช่วยก็ขอให้รีบบอกมาเลย

“อีกอย่างเครื่องกระเบื้องก็จะช่วยดูแลรักษาให้ที่นี่ วันไหนเธออยากจะมาเอากลับก็มาเอาได้ตลอดเลย” การันต์พูด สงชัยพยักหน้าตอบรับ “ได้ครับ ไม่มีปัญหา และก็เป็นข้อสรุปที่ทุกคนต่างก็สบายใจ “วันนี้สงชัยก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อน ตอนนี้ยิ่งดูสงชัยก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตา สงชัยคิดแล้วก็หัวเราะแล้วก็พูดว่า “ งั้นผมก็แสดงความเคารพจากใจ ทุกคนก็หัวเราะยิ้มแย้มอย่างมีความสุข

ตอนนั้นเองที่เปรมศักดิ์ลุกขึ้นมองยังสงชัย สวัสดีครับ ผม คือเปรมศักดิ์ เป็นพี่ชายของจิ ต้องขอบคุณคุณมากที่ดูแลมา ตลอดสองปีที่อยู่ที่โน่น” เปรมศักดิ์พูดอย่างเป็นพิธีการ

สงชัยมองไปที่เปรมศักดิ์แล้วยิ้ม “ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่ แล้วครับ”

เปรมศักดิ์หันไปหาป้าแม่มแล้วบอกว่า “เอาไวน์ที่เก็บไว้ ออกมา”

“โอ๊ะ ได้ค่ะคุณชาย” ป้าแม่มตอบรับ

เปรมศักดิ์หันไปมองสงชัยแล้วพูดว่า “วันนี้เอามาดื่มกัน

“ได้เลยครับ ไม่มีปัญหา”

สงชัยอยู่กินข้าว
จิดาภา สุดท้ายไม่พูดอะไรได้แค่ยิ้มแห้งคิดถึงของขวัญที่ สงชัยมอบให้มันแพงเกินไปจริงๆ

แต่ดูก็รู้ว่าการันต์และจันทนีถูกใจสงชัยแค่ไหน

จิดาภานั่งกินข้าวไปไม่พูดอะไรออกมาก แต่ก็ดูออกว่าสง

ชัยเองก็ชอบเช่นกัน

เขายิ้มตอบรับอยู่ตลอดเวลา