บทที่257เอาใจใส่เป็นพิเศษ(3)

บทที่ 257 เอาใจใส่เป็นพิเศษ (3)

“เอ๊ะ ใช่เหรอ” จิดาภาขมวดคิ้วอย่างไม่แน่ใจ แต่ว่าหาง

เสียงกลับทำให้คนรู้สึกว่ามีความหมายลึกซึ้งไปกว่านั้น

“แน่นอน ไม่งั้นคุณจิดาภาหมายความว่ายังไง

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คิดเฉยๆ คุณตุลยาเองก็ดูจะใส่ใจ ดิฉันดีเหลือเกิน จิดาภาพูดอย่างยิ้มๆ

เห็นท่าทางของเธอตุลยาก็แอบกัดฟัน แล้วยิ่งมั่นใจว่า ผู้ หญิงคนนี้ปล่อยไว้ไม่ได้

“ช่วงนี้เธอทำอะไรอยู่พันเดชก็ถามขึ้นมา

เมื่อได้ยินพันเดชถามเธอนั้นหันหน้าไปทางเขา “อยู่บ้าน

ไง ทําไมเหรอ”

“ไม่มีอะไร เดี๋ยวฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอสักหน่อย ฉันไปส่ง เธอกลับบ้านเอง” พันเดชพูด

“ได้สิ” ตุลยายิ้ม เมื่อว่าจะรู้ว่าพันเดชจะพูดเรื่องอะไร แต่ ตอนนี้เธอก็ต้องทำเป็นยินดีไว้ก่อน

จิดาภามองดูพวกเขาแล้วก็ไม่พูดอะไร อาหารมื้อนี้ไม่รู้ผ่านไปได้อย่างไร
เมื่อกินอิ่มแล้วตอนที่จิดาภากำลังจะไปจ่ายเงิน ถึงได้รู้ว่า สงชัยจ่ายเงินไปเรียบร้อยแล้ว

จิดาภายืนรอสงชัยที่หน้าประตู “ก็พูดกันแล้วว่าฉันจะเป็น คนเลี้ยง ไม่คิดเลยว่าคุณจะไปจ่ายก่อน เกรงใจจริงๆ

สงสัยตอบ “ไม่เป็นไร ครั้งหน้าเธอค่อยเลี้ยง

จิดาภาพยักหน้าแล้วหัวเราะ “ได้”

ตอนนั้นเองที่พันเดชและตุลยาเดินมาได้ยินที่พวกเขาคุย กันพอดี ก็พูดขึ้นมาอย่างประหลาดๆว่า “คุณสงชัยหาเงินได้วัน ล่ะเท่าไหร่ เรื่องแค่นี้ แต่ว่ายังไงก็ วันนี้ให้คุณเลี้ยงล่ะ”

สงชัยยิ้ม “เพื่อจิแล้ว ฉันยินดี

พันเดชสีหน้าเปลี่ยน “งั้นครั้งหน้าคุณสงชัยเลี้ยงอีกแล้ว

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

สองคนคุยกันเหมือนกำลังสู้รบกันอย่างดุเดือด แต่ว่าคน ที่ยืนฟังอยู่ข้างๆก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ตุลยาเดินเข้ามา ควงแขนของพันเดชแล้วก็พูดอย่างยิ้มๆ ว่า “คุณสงชัยช่างดีกับคุณจิดาภาเหลือเกิน

สงชัยหัวเราะ แม้ว่าจะรู้ว่าตุลยาตั้งใจพูดแบบนั้น แต่ด้วย เป็นสุภาพบุรุษก็ทําได้แค่ยิ้ม

จิดาภาก็ไม่พูดอะไร รู้ว่าที่ตุลยาพูดแบบนั้นก็เพราะต้องการแสดงให้รู้ว่าเธอยังอยู่ที่นั่น ต้องการบอกว่าเธอและพัน เดชเป็นคู่กัน

เรื่องนั้นจิดาภาไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

“เดช เราไปกันเถอะ” ตุลยาพูดพลางดึงแขนพันเดชเบาๆ

พันเดชพยักหน้ารับ แล้วก็เดินออกไปกับดุลยา ส่วนสงชัย ก็ต้องไปส่งจิดาภากลับบ้านโดยอัตโนมัติ

ระหว่างทางพันเดชเป็นคนขับรถ ตุลยานั่งอยู่อีกฝั่งด้วย พยายามรักษารอยยิ้มบนหน้าอยู่ตลอดเวลา

พันเดชก็ไม่พูดอะไร ทำหน้านิ่งขับรถไป

“จิ ทำไมวันนี้คุณถึงได้มากินข้าวกับเขาสองคนได้” ตุลยา ถามเสียงเรียบ

พันเดชได้ยินที่เธอถามก็เหยียบเบรคกระทันหัน ตุลยา ตกใจมองไปที่พันเดช “จิ คุณเป็นอะไร อารมณ์ไม่ดีเหรอ”

“ตุล ฉันมีเรื่องจะถามเธอ “พันเดชเอ่ยปากถาม

เห็นหน้ากันจริงจังของเขา เธอก็รู้แล้วว่าเขาตั้งใจจะถาม ว่าอะไร แต่ว่าเธอก็ต้องทำเป็นไม่รู้ เธอพยักหน้า “ได้สิ ถามมา เลย”

“เรื่องที่จิดาภาถูกลักพาตัว เธอรู้เรื่องไหม” พันพูดไม่ อ้อมค้อม ถามเธอตรงๆเลย

ตุลยาได้ยินก็ตกใจไปสักพัก แล้วก็พูดว่า “ลักพาตัว เป็นไปได้อย่างไร เธอก็สบายดีน

ท่าทีของเธอก็บอกพันเดชว่า เธอไม่รู้เรื่องนี้