บทที่256เอาใจใส่เป็นพิเศษ(2)

บทที่ 256 เอาใจใส่เป็นพิเศษ (2)

พูดแล้วเธอก็มองไปทางจิตาภาและสงชัย “คิดไม่ถึงเลย

ว่าทั้งคุณจิดาภาและคุณสงชัยก็อยู่ที่นี่ด้วย

จิดาภาหัวเราะ “งั้นคุณตุลยาก็มานั่งทานด้วยกันสิคะ

“ได้เหรอคะ งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว” พูดแล้วเธอก็นั่งลง แบบไม่ได้มีความเกรงใจเลย

ในเมื่อเธอเองก็แสดงออกอย่างใจกว้างแล้ว จิดาภาก็ไม่ คิดถึงเหตุผลอะไรอีก “ตุลยา เธออยากกินอะไรก็สั่งได้เลยตาม สบาย”

“ฉันกินมาแล้ว ขอบคุณมาก

“คุณยังต้องคุยธุระอยู่ไม่ใช่เหรอ” พันเดชถามดุลยา

ว่ากันตามตรงแล้ว สี่คนนั่งกินข้างด้วยกัน คนที่จะลำบาก ใจที่สุดน่าจะเป็นเธอ

“ฉันคุยจบแล้ว” พูดแล้วเธอก็นั่งลงข้างพันเดช “ทำไมเห รอ คุณไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่เหรอหรือว่าฉันมารบกวนพวกคุณ

การที่ตุลยาสบตาเขาแล้วถามแบบนั้นก็ทำให้พันเดชชิ่ง ไปเหมือนกัน เขาจึงทำได้แค่พูด “ไม่หรอก”
“พวกคุณกินกันเถอะ ฉันยังดูพวกคุณกินก็พอแล้ว” ตุลยา พูดแล้วเอามือไปวางไว้ที่ไหล่ของพันเดช สบตาเขานิ่งไม่ละ สายตา

จิดาภาที่กำลังกินข้าวอยู่ก็มองไม่เห็น

สงชัยเองก็ทําเป็นมองไม่เห็นแล้วก็กินต่อไป

ตอนที่พันเดชกำลังกินอยู่นั้น ตุลยามองเห็นมือของเขาก็ ตกใจใหญ่ “เดช มือคุณเป็นอะไร

เธอมองไปทางจิดาภาและสงชัยอย่างแปลกใจ

พันเดชมองเธอแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร โดนแก้วบาดหน่ะ”

“ทำไมไม่ระวัง เจ็บรึเปล่า” ทั้งน้ำเสียงและท่าทีของตุลยา เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

แต่ท่าทางนั้นจิดาภามองดูยังไงก็รู้สึกว่าแสร้งทำ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอแล้วก็กิน

อาหารต่อไป

พันเดชก็มองไปทางจิดาภาอย่างไม่ตั้งใจแล้วก็พูดขึ้นมา

ว่า “ไม่มีเรื่องอะไรเลย”

ตุลยาก็ยังคงมองอย่างเป็นห่วง

ด้านจิดาภาก็คุยกับสงชัยเบาๆ

แล้วตุลยาก็หันไปคุยกับจิดาภาว่า “คุณจิดาภา ฉันไม่เจอ คุณเลยตั้งหลายวันมาแล้ว คิดว่าคุณไปซะแล้ว
พอเธอพูดขึ้นมาจิดาภาก็ตกใจนิ่งไป

ไฟกอง สุดท้ายก็จะมาเผาตัวเธอเอง

“ไป ไปไหนเหรอคะ” ฉันเกิดที่เมืองเอ ที่นี่ ฉันจะไปไหนได้”จิดาภาถามกลับ ครอบครัวฉันก็อยู่

“คิดว่าคุณออกไปอยู่ต่างประเทศแล้วซะอีก

“ก็ฉันเพิ่งจะกลับมา ทำไมต้องออกไปอีก” พูดแล้วในหัว สมองของจิดาภาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ก็เลยมองไปที่ตุลยาแล้ว ถามกลับ “ดูเหมือนคุณตุลยาจะใส่ใจฉันดีจังเลยนะคะ ยังรู้อีก ด้วยว่าช่วงนี้ฉันไม่อยู่” จิดาภาพูดเสียงเรียบ

อย่างสนใจด้วยว่าสงชัยและพันเดชจะคิดอย่างไร

และสีหน้าของตุลยากเปลี่ยนนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ แสดงออกอย่างมากมายอะไรแต่จิดาภาก็จับสังเกตได้

พันเดชและสงชัยเองก็นิ่งไปเหมือนกันเมื่อได้ยินคำพูด ของจิดาภา ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองที่จิดาภาและตุลยา

โดยเฉพาะพันเดชที่สายตาจับจ้องไปที่ตุลยาเพื่อรอฟังคำ ตอบของเธอ

ตุลยานิ่งไปแล้วก็หัวเราะ”มันก็แน่นะสิคะ ฉันไปหาเดชที่ บริษัท หาคุณเพื่อจะหากาแฟดื่มแล้วก็ได้ยินเพื่อนร่วมงานคุณ บอกว่าคุณไม่มาทำงานหลายวันแล้ว”
“เอ๊ะ ใช่เหรอคะ” จิดาภาขมวดคิ้วอย่างไม่แน่ใจ แต่ว่า หางเสียงกลับทำให้คนรู้สึกว่ามีความหมายลึกซึ้งไปกว่านั้น

“แน่นอน ไม่งั้นคุณจิดาภาหมายความว่ายังไง

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่คิดเฉยๆ คุณตุลยาเองก็ดูจะใส่ใจ ดิฉันดีเหลือเกิน จิตาภาพูดอย่างยิ้มๆ