บทที่255เอาใจใส่เป็นพิเศษ(1)

บทที่ 255 เอาใจใส่เป็นพิเศษ (1)

ตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น จิดาภาก็พูดขึ้นมา “คุณพันเดช คุณ มองฉันอย่างนั้น ฉันจะขับรถได้ยังไง

เขาหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยินที่จิดาภาพูด “เกรงว่าคนที่ไม่ ตั้งใจขับรถน่าจะเป็นเธอมากกว่า ขับรถอยู่ยังรู้สําฉันมองเธอ เธอนี่ใส่ใจฉันจริงๆ

จิดาภาเงียบแล้วพูดต่อ “คุณพันเดซ คุณมั่นใจเกินไป แล้ว” เธอพูดอย่างเหลืออด

“มันแน่นอนอยู่แล้ว”

“หลงตัวเองคือน้องชาย

พันเดชเงียบ

พันเดชเพิ่งจะเข้าใจความหมายที่จิดาภาพูด

เขาหันหน้าไปมองจิดาภาอย่างโมโห

จิดาภาเงียบ

ช่างเถอะ พูดเรื่องนี้ต่อไปกับเขาก็เท่านั้นแหละ ไม่ได้มี อะไรดีขึ้นมา จิดาภาก็เลยยิ้มๆแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
เมื่อเขาเห็นจิดาภาไม่พูดอะไร เขาก็มองเธออย่างไม่พอใจ จะกลับไปทำงานเมื่อไหร่

“พรุ่งนี้”

“อืม” พันเดชตอบสั้นๆไม่ได้พูดอะไรต่อ จิดาภาอยู่ที่ บริษัทก็ดีกว่าอยู่ที่บ้านอยู่แล้วอย่างน้อยเขาก็ดูได้เห็นเธอ

พันเดชและจิดาภาต่างก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่อ รถก็มุ่งไปสู่ ยังจุดหมายปลายทาง

สงชัยมาถึงก่อนและรถของจิดาภาก็ขับตามเข้าไป

ตอนที่เธอลงมาจากรถเข้าก็พูดขึ้นมา “ฉันจองที่ไว้แล้ว

จิดาภาพยักหน้าและมองสงชัยอย่างยิ้มๆ บางครั้งสงชัย ช่างใส่ใจจนทำให้น่าเป็นกังวลอย่างไม่รู้จะปฏิเสธได้อย่างไร

เห็นจิดาภายิ้มให้สงชัยพันเดชก็อยากจะเอาเทปไป ปิดปากจิดาภา ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยยิ้มให้เขาเลย แต่สิ่งที่เขา ทำได้ตอนนี้คือแสดงบทบาทของสุภาพบุรุษ

พันเดชยิ้ม “ลำบากคุณสงชัยแย่”พูดแล้วก็เดินตามจิดา ภาเข้าไปข้างใน

มองเห็นพันเดช สงชัยที่ใบหน้าเรียบนิ่งมีแค่สายตาที่ เปลี่ยนไปเล็กน้อยทำให้มองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรก็เดิน ตามหลังเข้าไป

ตอนที่กินข้าวกันพันเดชก็ยังคงเป็นเขาที่อวดดี ส่วนสงชัย

ก็ยังเป็นคนที่อบอุ่นและใส่ใจ
จิดาภามองออกว่าเขาสองคนกำลังแอบแข่งกันแต่เธอก็ ทําเป็นมองไม่เห็น

ตอนแรกหลังจากกินอาหารมื้อนี้เสร็จก็ต่างจะแยกย้ายกัน กลับบ้าน แต่คิดไม่ถึงว่าอยู่ดีดีก็จะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมา

แน่นอนว่าไม่ใช่คนอื่นไกล

บังเอิญเป็นตุลยาแห่งบริษัทเอไอซึ่งเป็นแฟนเก่าของพัน

เดช

เธอเดินออกมาจากด้านในพอดีมองเห็นจิดาภา สงชัยและ พันเดชกำลังกินข้าวอยู่ด้วยกันด้วยท่าทีทิ้งตึง

จิดาภาษีดีอะไร ถึงได้ทำให้ทั้งพันเดชและสงชัยมองไปที่ เธอเป็นตาเดียว

เธออิจฉาแต่ก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้ แต่คุยกับเพื่อน สองสามคำแล้วก็เดินออกมา

“คุณพันเดช”

ตอนที่พันเดชและจิดาภากำลังคุยกันอยู่พอดีก็ได้ยินเสียง

ดังขึ้น

ทั้งสามคนก็หันมามองตุลยาเป็นตาเดียว

ตอนนี้เองที่จิดาภารู้สึกได้ว่าโชคดีเหลือเกินที่เป็นการมา กินข้าวกันสามคน ถ้าเกิดว่าเป็นเธอมากับพันเดชล่ะก็เกรงว่า ตุลยาคงจะเข้าใจผิดเป็นแน่
จิดาภาไม่ได้พูดอะไร ยังไงเรื่องเขาและตุลยาไม่ได้กลับไป คบกัน ใครๆต่างก็รู้ เธอเองก็ไม่จะเป็นต้องไปถามอะไรอีก

สงชัยเองก็ไม่ได้เห็นว่าการเจอเธอเป็นเรื่องสลักสำคัญ

มีแค่พันเดชเท่านั้น

เมื่อเจอเธอแล้วรู้สึกประหลาดใจ

“คุณมาที่นี่ได้อย่างไร

“ฉันมาคุยธุระกับเพื่อน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอคุณที่นี่”