บทที่246อยากจะลองดูสักครั้ง(3)

บทที่ 246 อยากจะลองดูสักครั้ง (3)

จิดาภาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้มีแต่ภาพเหตุการณ์นั้น

แต่สิ่งที่เธอรู้สึกได้ก็คือ นาทีนั้นเธอเชื่อใจพันเดช ตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น เสียงออดประตูก็ดังขึ้น

จิดาภานิ่งไปสักพักก็ได้สติคิดได้ว่าเปรมศักดิ์จะมาเลยลุก

ขึ้นไปเปิดประตู

เมื่อมองเห็นว่าเป็นเปรมศักดิ์ยืนอยู่ที่หน้าประตูก็เปิด

ประตู

จิดาภายืนอยู่ที่หน้าประตูพร้อมเรียกเขา

พอเห็นว่าเป็นจิดาภาเขาก็รีบพุ่งเข้าไป

“จิ เป็นอย่างไรบ้าง เกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาทำอะไรเธอ เปล่า” เปรมศักดิ์ถามจิดาภายกใหญ่

จิดาภาที่ยืนอยู่ตรงประตูเห็นท่าทีห่วงใยของเปรมศักดิ์ หัวเราะ “ฉันยืนอยู่ที่นี่ไง ไม่ได้มีเรื่องอะไรหรอก

ได้ฟังจิดาภาพูดจบ เปรมศักดิ์ก็มองดูเธอ “ เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม”

จิดาภานิ่ง เข้าใจว่าที่เปรมศักดิ์ถามหมายความว่า อย่างไรแล้วก็หัวเราะ “ไม่เป็นอะไรจริงๆ ไม่มีอะไรหรอก”

เปรมศักดิ์ได้ยินดังนั้นก็สบายใจนิดหน่อย

“ยังงั้นก็ดี แค่เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”เปรมศักดิ์พูดกับ เธออย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดี เขาก็ถอนหายใจ เฮือกใหญ่

จิดาภาที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเขาถอนหายใจ

“พี่เข้าไปข้างในแล้วค่อยคุยกันเถอะ” เมื่อได้ยินเขาก็เดินเข้าไปแต่โดยดี

“ดื่มอะไร” จิดาภาถาม

“ได้หมด”

ดังนั้นเธอจึงชงกาแฟแล้วก็ยกเข้าไปให้

“ใช่สิ พ่อกับแม่ไม่รู้เรื่องใช่ไหม” จิดาภามองแล้วถาม เปรมศักดิ์

เปรมศักดิ์พยักหน้า “ฉันกลัวพวกท่านเป็นห่วงเลยไม่ได้บอก”

จิดาภาพยักหน้าแล้วก็มองไปที่เปรมศักดิ์ “ขอโทษนะพี่ที่ ทำให้เป็นห่วง”
ได้ยินที่จิดาภาพูดเขาก็มองไปที่เธอ ” เราครอบครัว เดียวกันนะ ฉันเองก็เป็นพี่ชายเธอ ห่วงเธอมันก็เป็นเรื่องที่ต้อง ทำอยู่แล้ว ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”

จิดาภาได้ยินเข้าก็พยักหน้า

“ใช่แล้ว ทำไมพี่รู้ว่าฉันหายไป” จิดาภาถาม

พอพูดถึงเรื่องนี้สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็ไม่ค่อยดี “พันเดช เป็นคนบอกฉัน”

จิดาภาที่กำลังดื่มกาแฟอยู่ ได้ยินชื่อของพันเดชก็ชะงัก แล้วก็พยักหน้า

ดูแล้วพันเดชก็หาเธอมาตลอดหลายวัน

ได้ยินดังนี้จิดาภาก็ตกใจ “พี่ คิดจะทำอะไร

ในขณะเดียวกัน เปรมศักดิ์ก็มองไปที่จิดาภาที่สายตาบ่ง บอกว่ากำลังเป็นห่วงเขาแล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “ไม่ว่าเขา กำลังทำเรื่องอะไรอยู่ก็ตาม เขาจะต้องชดใช้

“พี่ ตอนนี้เขาก็ถูกตามหาจนทั่วไปหมดแล้ว พี่เองก็ไม่ต้อง

ไปทำอะไรแล้ว ฉันไม่อยากให้พี่ทำเรื่องอะไรที่มันผิด” จิดาภา พูดอย่างตื่นเต้น

เปรมศักดิ์ได้ฟังที่จิดาภาพูดก็หัวเราะ “สบายใจได้ ฉันไม่ ทำเรื่องอะไรที่มันผิดหรอก แค่ไม่ทำเรื่องเกินไป ไม่ผิดกฎหมาย อยากจะให้บทเรียนกับเขาก็เท่านั้น

“พี่” จิดาภาร้องขึ้น เธอไม่อยากให้เปรมศักดิ์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

สําหรับเธอแล้วเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว เธอไม่อยากให้เรื่อง มันซับซ้อนเข้าไปอีก

เมื่อเห็นท่าทีเป็นห่วงของจิตาภา เปรมศักดิ์ก็พูดขึ้นว่า

“วางใจเถอะ พี่รับปาก จะทำเรื่องที่มันเกินไปโดยเด็ดขาด”

“จริงเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว