บทที่231มาช้าไปหนึ่งก้าว (2)

บทที่ 231 มาช้าไปหนึ่งก้าว (2)

พันเดช

ตามกษัดสมาจนถึงสถานที่นี้

เมื่อมองไปที่บ้านตรงหน้าเขา เขารู้ว่านี่เป็นเขตพัฒนา ใหม่ นักธุรกิจหลายคนให้ความสำคัญกับการพัฒนาที่นี่ และ แน่นอนว่าลงทุนไปมากเช่นกัน และแน่นอนว่า รวมถึงเขาด้วย

ไม่คิดเลยว่ากษิดิสจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย

เขานั่งอยู่ในรถ มองไปยังประตูที่มีคนเฝ้าอยู่ ความรู้สึก เขามันบอก

จิดาภาต้องอยู่ข้างในแน่ๆ

ไม่อย่างนั้น ดึกๆดื่นๆทำไมคุณกษิดิสไม่ยอมกลับบ้าน แต่กลับมาที่ที่ห่างไกลแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งมีสิทธิเป็นไปได้ เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และโทรไปหา

และที่สำคัญ มีคนเฝ้าไว้

พันเดชหวังว่าจิดาภาจะอยู่ในนี้บางคน

ในห้อง

ในขณะที่คุณกษิดิสกำลังสนุก แต่ในเวลานั้น เสียง โทรศัพท์ดังขึ้น โดยไม่คาดคิด

เขารู้สึกไม่พอใจมาก

เขาตัดสินใจที่จะไม่รับ

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะวันนี้เขาเพิ่งพูดคุยเกี่ยว กับcase ใหญ่ไป โครงการมูลค่า 200 ล้านหยวน ยังไงเขาก็ ต้องรับสาย

เขาจึงลุกขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย และไปหยิบโทรศัพท์ขึ้น มา แม้แต่เบอร์ที่โทรเข้ามา เขายังไม่มองเลย

“ฮัลโหล…”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณกษิดิส นี่ผมเอง!” พันเดชหยิบโทรศัพท์และพูดอย่าง

สบายๆ

ได้ยินแค่เสียง คุณกษิดิสไม่รู้ว่าเป็นใคร “ใคร?”

“พันเดช!” เขาพูดอย่างมั่นใจ

ถ้าจิดาภาอยู่ข้างในจริงๆ ยังไงเธอก็คงหาวิธีทำให้เขารู้ ว่าเธออยู่ข้างใน
เมื่อได้ยินชื่อของพันเดช คุณกษิดิสชะงักไป เขามองไปที่ ดาภาอย่างไม่รู้ตัว

จิดาภานอนอยู่ตรงนั้น มองไปที่คุณกษิดิส เธอรู้สึกว่าคน ที่โทรมานั้นเธอรู้จัก

และนี่ก็เป็นโอกาสเดียวของเธอด้วย เธอไม่สามารถทำ

ตามใจได้

“คุณพันเดช มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” ในขณะที่คุณ กษิดิสถาม เขาก็ยื่นมือไปปิดปากของจิดาภาไว้

คุณพันเดช?

พันเดช?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ จิดาภาก็มองเห็นความหวังที่จะรอดออก

ไปแล้ว เธอตื่นเต้นมาก

เมื่อคุณกษิดิสเอามือปิดปากเธอไว้ จิดาภาก็ไม่คิดอะไร แล้ว เธอกัดไปที่มือของเขาอย่างแรง

“อ่า”

คุณกษิดิสคิดไม่ถึงเลย เขาแค่ไม่อยากให้จิดาภาพูด ไม่ คิดว่าเธอจะกัดเขา เขาเลยร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

ทางฝั่งพันเดซ เขาหยิบโทรศัพท์ไว้ ในขณะที่กำลังจะพูด เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างจากในโทรศัพท์ ทำให้เขาขมวดคิ้ว

ในขณะนั้น ก็ได้ยินเสียงจากในโทรศัพท์ “ช่วยฉันด้วยพันเดชช่วยฉันด้วย..”

เมื่อได้ยินเสียงของจิตาภา สายก็ถูกตัดไป

พันเดซตกใจมาก เสียงของจิดาภายังดังก้องอยู่ในหัว

ของเขา

วินาทีต่อมา เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น เปิดประตูรถและเดินลง

ตรงไปยังบ้านพักหลังนั้น

คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู มองไปยังพันเดชที่กำลังเดินเข้ามา

และพูดว่า “คุณคือใคร? มาที่นี่ทำไม?” “ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว ดังนั้นควรจะห่างจะที่นี่…

คนคนนั้นยังพูดไม่ทันจบ พันเดชก็พุ่งตัวเข้าไปต่อยไม่กี่ที

คนคนนั้นก็สลบไปนอนอยู่ที่พื้น

อีกคนก็ชะงักและมองไปที่พันเดซ จากนั้นก็พุ่งเข้าไปเช่นกัน

พันเดชไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ เขาเตะออกไป จนทำให้คน คนนั้นกลิ้งล้มลงที่พื้น

“กุญแจ!”

ในขณะนี้ เขากำลังพูดกลับหนึ่งในนั้น

ทั้งสองคนกลิ้งอยู่บนพื้น รู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ก็ไม่มีใครนกุญแจให้พันเดช

มองไปยังท่าทีที่ไม่ไหวของพวกเขา พันเดชเดินเข้าไปและ เหยียบที่มือของหนึ่งในนั้น “กุญแจ