บทที่230มาช้าไปหนึ่งก้าว (1)

บทที่ 230 มาช้าไปหนึ่งก้าว (1)

การที่เขาเข้ามาใกล้เธอ มันทำให้จิดาภารู้สึกขนลุกไปทั้ง

ความรู้สึกที่น่ารังเกียจ มันทำให้เธอไม่สบายใจ

ในเวลานี้ กษิดิสมองไปที่เธอ ส่วนมือก็จับไปที่กรามของ เธอ “จิดาภา เธอโชคดีมาก เธอมีดวงตาคู่หนึ่งที่คล้ายกับเธอ คนนั้นมาก ไม่อย่างนั้น นี่คงเป็นวันตายของเธอแล้ว!”

จิดาภา โดนจับกรามไว้ และฟังที่เขาพูด เธอไม่รู้ว่าคนที่ เขาพูดถึงคือใครกัน แต่ตอนนี้ เธอไม่มีอารมณ์ไปนึกถึงเรื่อง อื่นแล้ว

“ฉันอยากให้คุณฆ่าฉัน!” จิดาภาพูดคำต่อคำ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ กษิดิสก็ยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก “ฉันจะไม่ ปล่อยให้เธอตายหรอก!” ในขณะที่เขาพูด เขาก็ปล่อยมือออก และก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอ

จิดาภาตกใจมาก

บนตัวเธอยังสวมใส่ชุดทางการอยู่ แล้วเธอจะทนต่อการ

ดึงเช่นนี้ได้อย่างไร
“คุณปล่อยฉันเถอะ ปล่อยฉันเถอะ!” จิดาภากำลังดิ้นรน แม้ว่ามือและเท้าของเธอจะถูกมัดไว้ เธอใช้กำลังทั้งหมดที่มี ของเธอต่อต้าน

ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนแค่ไหนก็ตาม แต่กำลังระหว่างชายและ หญิงก็มีความแตกต่างกันมาก

จิดาภาไม่สามารถเอาชนะกษิดิสได้

เธอมองไปยังมือที่กำลังลูบไล้อยู่บนตัวเธอ จิดาภารู้สึกว่า ตัวเธอกำลังจะบ้าตายแล้ว

ในตอนนี้ เสียงในใจของเธอร้องตะโกน

ต้องสงบ สงบ

จะต้องสงบลง

เมื่อคิดได้แบบนี้ จิดาภาก็ยอมแพ้การต่อต้านกับคุณกษิดิ ส เธอหลับตาลง และสูดหายใจเข้าลึกๆ

เขารับรู้ได้ว่าจิดาภายอมแพ้ที่จะดิ้นรนแล้ว คุณกษิดิศรู้สึก แปลกใจ เขามองไปที่เธอ แล้วเขาก็มีรอยยิ้มที่มุมปาก “ทำไม? ยอมแพ้แล้วหรอ?”

จิดาภานอนอยู่ตรงนั้น มองไปที่คุณกษิดิส พูดตามจริง แล้ว เมื่อเธอเห็นใบหน้าของเขา เธอก็รู้สึกอยากอ้วก

แต่ในเวลานี้ จิดาภารู้ดีว่าเธอไม่ควรทำให้เขาโกรธมาก ไปกว่านี้
เธอต้องคิดหาวิธี

ถึงแม้ว่าจะหนีไม่พ้น

แต่ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดจากครั้งนี้

ก่อน

จิดาภามองไปที่คุณกษิดิส พร้อมกับรอยยิ้มที่เย็นชา “คุณ กษิดิส เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า โลกภายนอกมันเป็นแค่ข่าวลือ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นความจริง”

เมื่อได้ยินแบบนี้ สีหน้าของคุณกษิดิสก็เปลี่ยนไป และพูด ว่า “มารู้ตอนนี้ ก็ไม่ถือว่าสายไปนะ!”

“คุณกษิดิส ขอถามหน่อยนะ การที่บังคับคนแบบนี้ มัน หมายความว่ายังไง?” จิดาภามองไปที่เขาและถามอย่างเยือก เย็น

หลังจากได้ยินคำพูดของจิดาภา คุณกษิดิสก็ชะงักไป “หรือว่าเธอจะให้ความร่วมมือล่ะ?”

“ปล่อยฉัน!” จิดาภามองไปที่เขาและพูด

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ คุณกษิดิสก็ยิ้ม “จิดาภา เธอคิดว่าฉันโง่หรอ? ปล่อยเธอ? ถ้าเธอหนีล่ะ? ”

“มีคนของคุณตั้งเยอะเฝ้าฉันอยู่ ยังจะกลัวฉันหนีไปอีก หรอ? คุณมัดฉันไว้แบบนี้ มันไม่สบายตัวเลย!” จิดาภามองไป ที่เขาและพูด

หลังจากได้ยินคำพูดของจิดาภา คุณกษิดสมองไปที่เธอ เขารู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก เขารู้ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว
ดังนั้น เขาจะต้องไม่ประมาท

“ถ้าอยากให้ฉันปล่อยเธอ ได้นะ รอหลังเสร็จภารกิจก่อน ฉันก็จะปล่อยเธอเอง!” ในขณะที่พูด คุณกษิดิสก็ไม่เสียเวลา พูดเรื่องไร้สาระกับจิดาภาต่อ เขากดเธอลงไปอีกครั้ง

จิดาภาตกใจมาก ไม่คิดเลยว่าเขาจะไม่ยอม เมื่อเห็นเขาเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกขยะแขยงมาก และรู้สึกถึงอันตราย

เธอรู้ดีว่า คงไม่โชคดีเหมือนครั้งก่อน ที่มีคนโทรศัพท์

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็รู้สึกว่าตัวเย็นไปทั้งตัว

เธอไม่ได้คิดอะไร พยายามใช้พลังที่มีทั้งหมดต่อสู้กับเขา เธอเอาเท้าเตะออกไป แต่เท้าของเธอถูกมัดไว้ และเธอก็ไม่ สามารถทำอะไรได้ …

หรือว่า เธอจะถูกทำร้ายด้วยน้ำมือของไอ้สารเลวคนนี้หรอ?