ตอนที่796ร้องเพลงแอปเปิลน้อย

ตอนที่ 796 ร้องเพลงแอปเปิลน้อย

เหมือนกับว่าจะมองออกว่าไปรยา ใจสั่น กชกรกับแก้ว

มองหน้าเธอ แล้วเอ่ยปากเตือน “อย่าไปเชื่อคำพูดของเขา นี่ มันเป็นกลยุทธ์

ไปรยากะพริบตา แล้วก็ได้สติทันที “ใช่ กลยุทธ์! “

“ลาภิศ อย่าคิดจะเอากลยุทธ์อะไรมาหลอกฉัน ฉันไม่

ตกหลุมหรอก!

ลาภิศ “

“เคล็ดลับนี้ควรจะใช้ได้กับเธอนี่ ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ! “ลาภ ศตอบ แต่ว่าสายตากลับมองไปที่จัสตินกับปาณชัย

จัสตินยิ้ม “ตอนนี้เรื่องอะไรสำคัญกว่า เธอสามารถ แยกแยะได้อย่างชัดเจน! “

“ถ้ายังงั้นพวกเธอลองบอก ว่าสรุปแล้วจะให้ทำยังไง? “ จัสตินมองไปด้านในแล้วถามออกมา

“คนนึงวิดพื้น50ครั้ง! ” ไปรยายืนยัน

“ไม่มีทางอื่นแล้วหรอ? ”
“ไม่มี! ไปรยายืนยันอีกครั้ง

“แล้วซองแดงล่ะ?”

“ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวอีกหน่อยก็จะเอา!”

คนด้านนอกทุกคน ดังนั้น คนด้านนอกมองหน้ากันไปมา สุดท้ายก็จำเป็น

ต้องทํา

จัสตินถอดเสื้อคลุมออก ลาภิศมองหน้าเขา “จะทำจริงๆ

หรอ?

“ไม่ยังงั้นล่ะ? “จัสตินถามกลับ

ดังนั้น คนพวกนั้นก็เริ่มเอนตัวลงไปทำ ลาภิศก็จำเป็น ต้องจําใจ ก็เลยจําเป็นต้องทำเหมือนกัน

พันเดชมองหน้าพวกเขา แล้วก็เริ่มเอนตัวลงไปทำเหมือน

“อย่าขี้เกียจนะ ด้านนอกมีคนของเราคอยจับตามองอยู่

นะ!

พันเดซ “……”

ยังมีคนคอยจับตามองอยู่อีกงั้นหรอ

อย่างไรก็ การวิดพื้น50ครั้งสำหรับคุณชายทั้งสี่คนแล้ว นั้น มันก็เหมือนเค้กชิ้นนึง ผ่านไปแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว
คนในห้องอดขาไม่ได้

แก้วพูดออกมา “อีกหน่อยคงจะไม่ได้ไม่มีแรงไปอุ้มเจ้า สาวแล้วใช่มั้ย?

“วางใจเถอะ พันเดชไม่ปล่อยให้ตัวเองอับอายหรอก!

ไปรยาพูดอย่างมั่นใจมาก

แก้วเห็นท่าทางที่ฮึกเหิมตอนที่พ้นเดชอยู่ที่บริษัทนั้น ก็ พยักหน้าเห็นด้วย เธอน่าจะคิดมากไปเอง

อย่างที่คิด หลังจากผ่านไปแป๊บเดียว ทั้งสี่คนก็ลุกขึ้นหลัง

จากวิดพื้น50ครั้งเสร็จ

“เสร็จแล้ว เปิดประตูได้รึยัง? ” พันเดชถาม

“นี่เป็นแค่ข้อเรียกร้องเบื้องต้นของเรา เปิดประตูอะไรกัน!

ข้อเรียกร้องเบื้องต้นงั้นหรอ?

แค่ฟังก็รู้แล้วว่าน่าจะต้องการอะไรอีก

ถ้าเกิดว่าพันเดชรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ก็น่าจะติดสินบนไป รยาก่อนหน้าวันแต่งงานซักสองวัน ไม่ยังงั้นก็จะได้ภรรยามา อยู่ในกำมือตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ?

“ยังมีเรื่องอะไรอีก? ”

“ซองแดง มีเพื่อนเจ้าสาวสองคน พี่สะใภ้หนึ่งคน แล้วก็ ของเจ้าสาวด้วย นอกนั้นก็ยังมีพวกช่างแต่งหน้าอะไรอีก บวก กันไปก็มีทั้งหมดเจ็ดคน เตรียมของมาดีรึยัง? ” ไปรยาถาม
“แน่นอน เปิดประตูเถอะ ซองแดงได้ถูกเตรียมไว้พร้อม

หมดแล้ว! “สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องที่สามารถใช้เงินแก้ ปัญหาได้ คือเรื่องที่ดีที่สุด มีความสุขมากที่สุด

“คิดมากไปแล้ว เสียบของมาตรงช่องประตูก็พอแล้ว!

ไปรยายิ้มแล้วพูด

ด้านนอกเงียบเชียบไร้เสียง……..

เพื่อเจ้าสาว ปลิ้นปล้อนเกินไปรึเปล่า?

ลาภิศมองหน้าพันเดช “ปกติแล้วนายเคยทำให้เธอน เคืองรึเปล่า? ”

“ก็เหมือนจะนิดหน่อยนะ……..

“ยอมรับเถอะ เสียบเลย!

ตอนนี้เจ้าสาวไม่ถึงมือซักที ใครพูดอะไรก็ทำแบบนั้นเถอะ

ดังนั้น ระหว่างช่องประตูก็มีซองแดงเสียบเข้ามาเจ็ดซอง แก้วหยิบมา หลังจากนั้นก็แบ่งกัน

ช่างแต่งหน้าดีใจมาก แล้วก็น่าอิจฉา หน้ายังได้ชองแดงกลับบ้านไปอีก!

มากด้วย มาแต่ง

“ตอนนี้เปิดประตูได้รึยัง? “พันเดชถาม

“หึๆ คุณพันเดช มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ ยังมี อีกสองด่าน ขอแค่คุณผ่านไปได้ คุณก็จะสามารถเข้ามาแล้ว พาเจ้าสาวไปได้! ไปรยายิ้มแล้วเก็บซองแดงมา
กชกรก็ยิ้มอยู่ด้านข้างเหมือนกัน เพราะฉะนั้นจะบอกว่า อย่าทำผิดต่อเพื่อนเจ้าสาวเด็ดขาด ไม่ยังงั้นตอนที่จะแต่งงาน นั้นก็จะรู้สิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอน

พันเดชทำอะไรไม่ได้ ได้แต่พูดว่า “คุณภรรยา เธอจะ ปล่อยให้คนอื่นกลั่นแกล้งฉันแบบนี้จริงๆ หรอ? ”

จิดาภานั่งอยู่บนเตียง พอได้ยินเสียงตะโกนที่จำใจ ก็ยิ้ม อย่างมีความสุข “ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ฉันช่วยนายไม่ได้จริงๆ

พอได้ยินคำพูดของจิดาภา ไปรยากับแก้วก็หัวเราะออก

มา

“ได้ยินรึยัง? คุณพันเดช เจ้าสาวก็ช่วยคุณไม่ได้นะ! ”

พันเดชถอนหายใจออกมา “ก็ได้ ไปรยา ยังมีกลอุบาย อะไรอีก ปล่อยมาเลยดีกว่า! “

ให้ได้เจ้าสาวมาก่อนค่อยว่ากัน

“เอ่อ พูดประโยคที่น่าฟังซัก20ประโยคให้ฉันฟังหน่อย

ทำไมคนภายนอกถึงคิดว่า ไปรยากาลังแก้แค้นต่อหน้า

สาธารณชน!

“20ประโยค? “

“ทุกคน20ประโยค! “

พันเดช “…….…….. ”
นี่มันจงใจแกล้งกันชัดๆ!

ประโยคที่น่าฟัง20ประโยคฟังแล้วเหมือนจะง่าย แต่ว่าถ้า

จะให้พูดจริงๆ ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แล้วอีกอย่าง คนส่วนมาก ก็ประจบสอพลอเขาจะตายไป เขาเคยพูดอะไรดีๆ กับคนอื่น ที่ไหนกัน

แต่ว่า นี่มันก็คือเป้าหมายของไปรยา ใครใช้ให้เขายโส โอหังแบบนั้นล่ะ ถึงเวลาให้เขาวางท่าลงแล้ว!

แก้วกับกชกรก็รู้สึกชื่นชอบเหมือนกัน