ตอนที่794เข้าสู่งานแต่งงาน

ตอนที่ 794 เข้าสู่งานแต่งงาน

“จะเป็นไปได้ยังไงกัน ฉันเห็นชัดมากเลยนะ ว่าคือคุณ! ไปรยาพูดต่ออย่างไม่เกรงใจ ทำให้คุณลาภิศไม่รู้จะทำตัวยัง

ไง!

วินาทีหลังจากนั้น ลาภิศก็เดินไปทางไปรยา ดึงเธอไป

ด้านข้าง

“คุณผู้หญิง คุณมองผิดแล้ว! “

ไปรยาตอบด้วยสีหน้าจริงใจ “ฉันไม่ได้มองผิดจริงๆ!

ลาภิศกลอกตาใส่เธอ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงไม่รู้เรื่องเลยนะ

“คุณมองผิด! “เขาพูดอีกครั้ง

ตอนนี้เองไปรยาถึงได้เข้าใจความหมายของเขา มองหน้า เขาแล้วหัวเราะหึๆ ออกมา “มีข้อเสนอยังไง? ”

ลาภิศ “…….….…….

เขาควรบอกว่าผู้หญิงคนนี้ฉลาดปราดเปรื่อง หรือว่ามี

ประสบการณ์มากดีล่ะ?

“เธออยากได้อะไร? ”
“ขึ้นหน้าปกนิตยสารสามฉบับ! ไปรยาตอบ

พอได้ยินดังนั้น ลาภิศก็มองหน้าเธอ “คุณอยากจะขึ้นหน้า ปกนิตยสารสามฉบับไปเพื่ออะไรกัน? หรือว่าอยากดัง? “

“แน่นอนว่าไม่ใช่ ตอนนี้ฉันเป็นแค่ผู้ช่วยผู้จัดการ แล้วก็ เป็นนายหน้าครึ่งหนึ่ง ฉันอยากแข่งโอกาสให้ศิลปินของฉัน! ” ไปรยาพูด เธอรู้ว่าลาภิศทำงานด้านสื่อ และบริษัทHYKก็มี อำนาจในด้านสื่อมาก ขอแค่ได้ขึ้นไป แล้วได้จับคู่กับพีท ถ้า ยังงั้นเรื่องที่เอลิสต์จะดังได้ในช่วงข้ามคืนไม่ใช่เรื่องยากเลย

“ศิลปิน? ศิลปินของคุณคือใครกัน? ”

“กุลิสร์! “ไปรยายิ้มตาหยี ตอนที่พูดถึงเอลิสต์นั้น ใบหน้าของเธอดูมีความสุขมาก

ลาภิศมองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปาก “ไม่มีปัญหาก็คือไม่มี

ปัญหา แต่ว่าคุณผู้หญิง ต่อไปนี้คนที่คุณเห็นไม่ใช่ผมนะ

เข้าใจมั้ย? “

ไปรยาพยักหน้า ยื่นมือมาทำท่า OK เข้าใจค่ะ! “ ลาภิศก็เลยปล่อยเธอ

ตอนที่ทั้งสองคนเดินกลับมา จิดาภามองพวกเขา “ทำไม? ปรึกษากันได้เรียบร้อยแล้วหรอ? ”

ไปรยารีบพูดออกมา “ฉันมองผิดไปจริงๆ ด้วย! “
การเปลี่ยนแปลงนี้มันเร็วไปหน่อยรึเปล่า

ลาภิศดูภาคภูมิใจ เห็นมั้ย ผู้หญิงคนนี้มาถูกทางแล้ว เดินมาอีกทางหนึ่ง

ทุกคนได้แต่ยิ้ม แต่ไม่มีใครพูดอะไร

แก้วกับไปรยาหลังจากลองชุดเสร็จก็เปลี่ยนกลับไปอีก ครั้ง แล้วคนกลุ่มนี้ก็ไปกินข้าวกัน

ยังคงคุยเรื่องรายละเอียดงานแต่งงานไม่หยุด แต่ว่าพัน เดชได้แต่พูดประโยคเดียว ก็คือเป็นความลับ

ใกล้จะถึงงานแต่งงานแล้ว แต่ว่าจนถึงตอนนี้ เขายังเก็บ รายละเอียดเรื่องงานแต่งเป็นความลับ

ตอนนี้ ไปรยามองหน้าจิดาภา” สรุปแล้วจัดที่ไหนกัน แน่? ”

เห็นว่าไปรยาถามตัวเธอ จิดาภาก็ได้แต่ยิ้ม “ไม่ต้องถาม

ฉัน ฉันไม่รู้ทั้งนั้น! “

“ไม่รู้ทั้งนั้นยังงั้นหรอ? ”

จิดาภาพยักหน้า เธอไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ

ตอนนี้เอง ไปรยาก็หันไปมองหน้าพันเดช “คุณไม่ต้องเก็บ ความลับขนาดนี้หรอก ถ้าเกิดว่างานแต่งงานวันพรุ่งนี้ไม่น่า เซอร์ไพรส์ คุณพันเดชจะเสียหน้ามากเลยนะ!

พันเดชกินข้าวต่อ ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้! “

จิดาภามองเธอ แล้วก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา

เธอไม่ได้คาดหวังเรื่องเซอร์ไพรส์มากนัก แต่รู้สึกว่า เขา ใส่ใจมาก ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้ง

หลังจากกินข้าวเสร็จ พันเดชกับคุณชายทั้งสามก็คุยกัน เรื่องรายละเอียดงานของวันพรุ่งนี้ต่อ ไปรยากับแก้วก็คุยกับ คาภา

พันเดชจองทั้งโรงแรมไว้ หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จพวก เขาก็จะไปที่นั่น

ตอนที่กำลังคุยกันอยู่นั้น โทรศัพท์ของจิดาภาก็ดังขึ้น ตอนที่เธอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามานั้น ใจก็สั่น ผ่านไปนาน เธอถึง หยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปที่ระเบียง

เธอรับสาย แล้วแนบโทรศัพท์กับหู “ฮัลโหล……

“จิ… ปลายสายนั้น มาเสียงที่น่าดึงดูดดังขึ้นมา

จิดาภาอึ้งไป แล้วรีบยิ้มพร้อมกับพูดว่า “สงชัย! “

“เป็นยังไงบ้าง คิดถึงฉันมั้ย? “สงสัยถาม

จิดาภายิ้ม “แน่นอน นายอยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง? เบเบ้ สบายดีมั้ย? “

“อืม เธอไม่ได้มีปัญหาอะไร! “สงชัยตอบ แต่ว่าก็ยังคง ปวดหัวเป็นครั้งคราว แต่ว่าเรื่องพวกนี้ เขาไม่ได้พูดกับจิดาภา
“อืม…….. จิดาภาลากเสียง หลังจากคิดอยู่นาน ก็พูดออก

มา “สงชัย ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว! ”

แน่นอนว่าสงชัยรู้เรื่องอยู่แล้ว ข่าวงานแต่งงานของพวก เขา เขาเห็นมัน ในนิตยสารต่างประเทศแล้ว

“ฉันเห็นในนิตยสารแล้ว! “สงชัยได้แต่ตอบนิ่งๆ เขาไม่

คิดเลยว่า เขาอยู่กับจิตาภามานานขนาดนี้ จะพลาดมันไปได้

“นายจะมาร่วมงานแต่งของฉันรึเปล่า? “

“เธออยากให้ฉันไปมั้ย? “สงสัยถามกลับ

“…แน่นอน นายเป็นคนที่สำคัญในชีวิตของฉันมาก เหมือนกับคนในครอบครัว ถ้าเกิดว่านายสามารถมาได้ฉัน ต้องดีใจมากแน่นอน! “จิดาภายิ้มแล้วพูด

อย่างไรก็ตาม เสียงพูดคุยหัวเราะของทั้งสองคนในห้อง นั้นก็หยุดลง สายตาของทั้งสองคนก็มองไปที่จิดาภาที่กำลังคุย

โทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง

“หรอ? ” สงสัยถามกลับแบบนิ่งเรียบ

“แต่ว่า…นายน่าจะมาไม่ทันแล้ว! “ จิดาภาพูด แม้ว่าจะ ขึ้นเครื่องบินตอนนี้มาที่นี่ ก็น่าจะเลยบ่ายของวันพรุ่งนี้แล้ว แล้วก็จะพลาดงานแต่ง

สงชัยเงียบอยู่ซักพัก หลังจากนั้นก็พูด “จิ ขอแค่มีเวลา ไหนที่เธอต้องการฉัน ฉันก็จะอยู่เสมอ! “
จิดาภากโทรศัพท์ ก้มหน้าลง สายตามองไปที่สวน ดอกไม้ด้านล่าง หลังจากคิดอยู่นาน ก็พูดว่า “สงชัย ขอบคุณ

นะ! ”

“โอเค เธอรีบพักผ่อนเถอะ! ”

พูดคุยแบบธรรมดาๆ ไม่กี่ประโยคก็วางสายไป

จิดาภาถือโทรศัพท์อยู่แบบนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ว่า ในใจกลับรู้สึกปวดใจอย่างแปลกประหลาด

สงชัยเคยเป็นคนที่สำคัญมากในชีวิตของเธอ เธอปฏิเสธ ไม่ได้ว่า ถ้าเกิดว่าไม่มีเขา บางทีก็อาจจะไม่มีจิดาภา ในตอนนี้ ก็ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อสิ่งต่างๆ ดำเนินมาจนถึงจุดหนึ่ง ความรักมาถึงขีดจำกัด อะไรก็เปลี่ยนไปได้ทั้งนั้น

เธอหวังเป็นอย่างมากกว่า สงชัยจะรู้สึกกับเธอ เหมือนกับ

ที่เธอรู้สึกกับเขา ก็คือมิตรภาพที่บริสุทธิ์เพียงเท่านั้น

แต่ว่ามันไม่ใช่แบบนั้น

เพราะฉะนั้น เธอก็เลยได้แต่เสียใจ ปวดใจ หลังจากนั้นก็ อวยพรให้สงชัยในใจเงียบๆ

นอกจากแบบนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองยังจะทำอะไรได้อีก

พอเห็นว่าเธอวางสายแล้วยังยืนอยู่ที่ระเบียง ตอนนี้เองแก้วกับไปรยาก็เดินเข้ามา
“เป็นอะไรไปหรอ? ” ไปรยาถาม

จิตาภาส่ายหน้า “ไม่มีอะไร? ”

“สงชัยหรอ?

จิดาภาพยักหน้า “อืม! ”

“เขากลับมาแล้วหรอ? “

จิดาภาส่ายหน้า “ฉันไม่รู้ เขาไม่ได้พูด! ”

ไปรยารู้เกี่ยวกับความรู้สึกที่สงชัยมีให้เธอ แล้วก็รู้เรื่อง ราวระหว่างพวกเขาสองคน แต่ว่าตอนนี้ เรื่องราวมันได้เปลี่ยน ไปตามกาลเวลาแล้ว เรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้ ก็ไม่จำเป็น ต้องไปคิดอะไรให้มากมาย

ไปรยากอดเธอ “พอแล้ว ไม่ต้องคิดมากแล้ว ตอนนี้มาถึง จุดนี้แล้ว เราทำได้แค่เดินไปข้างหน้าเท่านั้น สงชัยก็จะมีความ สุขของเขาเอง เจ้าหญิงเบเบ้อะไรนั่นก็ดีมากไม่ใช่หรอ? เขา เองก็จะดีมากเหมือนกัน! ” ไปรยาพูด

จิดาภาพยักหน้า “อืม เธอพูดถูก! ”

“พอแล้วเจ้าสาวที่สวยที่สุด พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันแต่งงานของ เธอแล้ว ต้องรักษาอารมณ์ให้สบายอกสบายใจเอาไว้นะ” แก้ว พูด

จิดาภายิ้ม “พวกเธอคิดว่าฉันบอบบางเกินไปแล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไร! “
“นี่แหละถึงจะถูก ต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยงาม ใช่สิจิ เมื่อ ที่ฉันพูดกับเธอเธอว่าโอเคมั้ย? ฉันอยากแก้ชุดตรงนี้ หน่อย………ไปรยาถึงจิดาภาไปอีกฝั่งนึง

หลังจากนั้น จิตาภาก็ลืมเรื่องในโทรศัพท์เมื่อไปสนิท

ตอนเย็นนั้น หลังจากที่พวกเขากินข้าวเย็นเสร็จ พันเดช ให้คนมารับพวกเขาไปส่งที่โรงแรม

ก่อนที่จะไปนั้น พันเดชก็กำชับอะไรอีกมากมาย ไปรยา รู้สึกทนมองไม่ไหวอีกต่อไป “พันเดช พอได้แล้ว พรุ่งนี้ก็จะได้ แต่งงานแล้ว ไม่ต้องมาทำตัวเลี่ยนขนาดนี้

พันเดชกอดจิดาภา แต่ว่าสายตากลับมองไปที่ไปรยา “คนที่ไม่มีใครรักอย่างเธอก็คงจะไม่เข้าใจหรอก ฉันให้อภัย เธอนะ! ” ตอนที่พูดอยู่นั้น ก็จูบลงไปที่หน้าผากของจิดาภา “รีบพักผ่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมารับเธอ! ”

จิดาภายิ้มแล้วก็พยักหน้า

ไปรยากลับโกรธมาก ถลึงตาใส่เขา แก้วก็รีบมาดึงเธอไว้ “ใจเย็น ใจเย็น! “

“ไม่ใช่ เขาหมายความว่ายังไง ใครที่ไม่มีใครรัก! ”

“มีๆๆๆ! “แก้วรีบปลอบใจ ไม่ยังงั้นจะต้องเกิดพายุของเลือดแน่นอน

ดังนั้น ในบรรยากาศแบบนี้ คนขับรถก็มารับพวกเขาไป
ทั้งโรงแรมถูกจองไว้หมดแล้ว ไปรยาและแก้วรู้สึกมีความ สุขมาก เล่นสนุกมาก ที่จริงก็ไม่ได้ถือว่าเหมาหรอก เพราะว่า เป็นธุรกิจในเครือของบริษัท จีดี ดราก้อน อย่างมากก็ถือว่าแค่ ไม่เปิดให้บริการมากกว่า

หลังจากที่ทั้งสองคนมาถึงที่ห้อง ก็ยืนอยู่ที่ระเบียงอย่าง ตื่นเต้น “ด้านล่างยังมีสระว่ายน้ำด้วย ไม่ได้ๆ พรุ่งนี้ต้องไป หารือกับพันเดชหน่อยแล้ว เหมาไว้ซักสองสามวัน ฉันอยากจะ ลงไปว่ายน้ำ! “ไปรยาตอบ

“ว่ายน้ำแบบเปลือยหรอ? “

ไปรยามองหน้าเธอ คลี่ยิ้ม “แน่นอนว่าไม่ใช่ “

“ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมต้องเหมาสองสามวันด้วยล่ะ!

“ฉันแค่อยากเพลิดเพลินกับความรู้สึกที่ได้เหมาทั้งหมดไง! “

แก้ว “.…………..”

ก็ได้ ในเมื่อเป็นแบบนั้น ก็ไม่มีอะไรให้พูดแล้ว เห็นว่าทั้งสองคนมีความสุขขนาดนี้ จิดาภานั่งลงบนเตียง ก็ยิ้มอย่างมีความสุขมากเหมือนกัน

พรุ่งนี้ก็จะเป็นงานแต่งงานของเธอกับพันเดชแล้ว ก็ไม่รู้ เหมือนกันว่าเวลามันผ่านไปเร็วเกินหรือว่าช้าเกิน แต่ยังไงก็ รู้สึกเหมือนมันไม่ใช่ความจริงเท่าไหร่
ชีวิตพลิกผันมาหลายปี ไม่คิดว่าพวกเขาจะได้คบกันอีก ครั้ง พอคิดแบบนั้น เธอก็คลี่ยิ้มที่มีความสุขออกมา……

เสียงมีความสุขที่อยู่ข้างๆ นั้น จิดาภาก็นอนลงบนเตียง แล้วก็หลับไป

วันรุ่งขึ้น ตอนเช้า

จิดาภา ไปรยาแล้วก็แก้วยังไม่ทันจะตื่น ก็โดนเสียงเคาะ ประตูปลุก

แก้วเอาเท้าเขี่ยไปรยา “ไปเปิดประตู! “

ไปรยาก็พัวพันอยู่นาน ถึงพยายามปีนขึ้นมาจากเตียง แล้วก็เดินไปเปิดประตูอย่างสะลึมสะลือ

หลังจากเปิดประตูนั้น ก็เห็นคนยืนอยู่ข้างนอกเป็น

ขบวน!!!

ไม่ผิดหรอก เป็นขบวนจริงๆ!!!

มีทั้งผู้ชายผู้หญิง แล้วอีกอย่าง……..ในมือก็ต่างถือกล่อง ไปรยาตาสว่างทันที “พวกคุณคือ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ