ตอนที่777กชกรระบายความทุกข์
ตอนที่ 777 กชกรระบายความทุกข์
“งั้นก็รับไว้สิ เรื่องที่บริษัทตอนนี้ยังไม่ต้องการให้ลูกเข้า
มาช่วยอะไร แต่แม่เชื่อว่า ถ้าบริษัทของลูกมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ลูกกับพี่ชายจะต้องร่วมมือกันแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้ด้วยดี แน่นอน!” จันทนีพูดขึ้น
ในเมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว จิดาภาก็ไม่อยากจะพูดอะไรต่อ อีก อีกอย่าง นี่ก็เป็นเรื่องที่หล่อนไม่คุ้นเคยเท่าไหร่
หล่อนพยักหน้า “พ่อ แม่ สบายใจได้นะ ไม่ว่าจะเกิดเรื่อง อะไร หนูจำได้เสมอว่าหนูเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวตระกูลส วันนีย์ ถ้าพี่ชายต้องการหนู หนูจะกลับมาช่วยเขาอย่าง แน่นอน!”
“นี่แหละคือสิ่งที่พ่อกับแม่อยากฟัง!” จันทนีพูดด้วยความ
ดีใจ
จากนั้นจิดาภาลุกขึ้น เดินเข้าไปใกล้ๆจันทนี แม่ ขอโทษ นะคะ หลายปีมานี้ ทำให้แม่ต้องเป็นห่วงตลอดเลย!”
“เด็กน้อย พ่อแม่เป็นห่วงลูกถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว!
“ต่อไป ให้หนูได้เป็นลูกกตัญญูตอบแทนบุญคุณพ่อแม่นะ คะ!” จิดาภาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน สายตาส่องเป็นประกายด้วยความรัก ดื้อมานาน ความห่างไกลกับการันต์และ จันทน์ที่ผ่านมาเนิ่นนานกลับมลายหายไปในพริบตา
ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดแล้วยังไง?
ไม่รู้ว่าพ่อแท้ๆของหล่อนอยู่ที่ไหน ทำไมถึงทิ้งหล่อนไป ผู้ หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เลี้ยงหล่อนให้เติบโตมาอย่างยาก ลำบาก รู้ดีอยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ลูกในสายเลือด แต่ก็ยังอยู่รอดพ้น
จิดาภารู้สึกว่า หล่อนจะใช้นามสกุลสวันนีย์ตลอดไปทั้ง ชีวิต เป็นลูกสาวของการตและจันทนี
“แค่มีลูก พ่อกับแม่ก็ปลื้มใจมากแล้ว!” จันทนียิ้มและพูด ขึ้น เงยหน้ามองไปที่การันต์ สายตาของทั้งสองเต็มไปด้วย ความปลาบปลื้มอย่างสุขใจ
ที่ผ่านมากลัวว่าจิดาภาจะรู้ความจริงมาโดยตลอด แต่ เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ในตอนนี้ ช่างกินใจพวกเขาเสียเหลือเกิน
ในขณะเดียวกันนั้น กชกรที่กำลังเดินลงมาจากด้านบน พอดี เมื่อเห็นจิดาภาจึงเอ่ยปากเรียกขึ้น “จิ เธอกลับมาแล้วเห รอ?”
หันไปมองตามเสียง กชกรกำลังเดินลงมา “พี่สะใภ้ จิดา
ภายิ้มและพูดทักทาย
“เธอมาพอดีเลย ไปคุยกับฉันข้างบนหน่อยสิ พ่อแม่ หนู ขอยืมตัวจสักแปปนึงได้ไหมคะ?” กชกรถาม
ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มีความสุขจนบรรยายออกมาไม่ได้
“ไปเถอะ แม่ไปดูก่อนว่าวันนี้เราจะกินอะไรกันดี
“ขอบคุณค่ะแม่!” จากนั้นกชกรก็จูงมือจิดาภาขึ้นไปด้าน บน ส่วนการันต์หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านต่อ
ด้านบน กชกรยื่นน้ำร้อนให้จิดาภาหนึ่งแก้ว “ทำไมวันนี้ เธอมาคนเดียว พันเดชล่ะ?”
“เขาอยู่ที่บริษัท!”
กชกรนั่งลงข้างหล่อน มองไปที่ท้องที่ยังไม่บวมนูนออกมา “ลูกเป็นยังไงบ้าง? ไปตรวจตามเวลานัดรึเปล่า!
จิดาภาพยักหน้า “ไปมาแล้ว คุณหมอบอกว่าแข็งแรงดี! กชกรพยักหน้า สายตามองไปที่ท้องของจิดาภาด้วย
สายตาอิจฉา
“จิ เธอช่างมีความสุขจริงๆเลยนะ!” กชกรค่อยๆพูดขึ้น แต่น้ำเสียงปิดบังความทุกข์ไว้ไม่ได้
จิดาภายิ้ม “เธอไม่มีความสุขหรือไง? ถ้าเธออิจฉาฉันนะ ก็รีบมีลูกกับพี่ชายสิ!”
มีลูก…
ทำไมหล่อนจะไม่คิดอยากมีล่ะ
แม้ว่าจะมีผู้หญิงหลายคนไม่อยากมีลูกทันทีหลังแต่งงานแตกชกรกลับไม่เหมือนคนพวกนั้น หล่อนชอบชีวิตแบบพ่อแม่ ลูก ฝ่ายชายทำงานนอกบ้าน ผู้หญิงทำงานในบ้าน จะได้อยู่ บ้านเฝ้ารอเปรมศักดิ์กลับมาทุกวัน…
แต่จะสมหวังเช่นนั้นที่ไหนกันล่ะ?
เห็นได้อย่างชัดเจนว่ากชกรผิดปกติไป จิดาภาจึงมอง หล่อน “เป็นอะไรไป?”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จู่ๆกชกรหันไปถามจิดาภาด้วยท่าที จริงจัง “จิ เธอรู้สึกว่าฉันไม่มีเสน่ห์มากๆเลยใช่ไหม?
จิดาภากระพริบตาด้วยความงง “ทำไมถามแบบนี้ล่ะ?”
“เธอตอบฉันมาก่อน!
“สวย หุ่นดี ฉลาด เอาใจใส่ อ่อนหวาน เป็นหญิงสาวใน ฝันของบรรดาผู้ชายเลยนะ!” จิดาภาพูดตามความจริง สำหรับ กชกรแล้ว หล่อนรู้สึกเช่นนี้ แต่มีสิ่งที่ไม่สมบูรณ์เพียงอย่าง เดียว หล่อนรู้สึกว่าชีวิตแต่งงานระหว่างหล่อนกับเปรมศักดิ์เร็ว เกินไป ทำให้ควบคุมอะไรไม่ค่อยได้
กชกรเพียงแค่ถามขึ้นมา ไม่คิดว่าจิดาภาจะพูดชื่นชม หล่อนมากมายขนาดนี้ หล่อนเขินเล็กน้อย “ฉันเป็นเหมือนกับที่ เธอพูดมาจริงงั้นเหรอ?
จิดาภาพยักหน้าด้วยความจริงใจ “อย่างน้อย ที่ฉันเห็น เป็นแบบนี้แหละ!”
“แต่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วทำไม…พี่ชายของเธอถึงไม่เคยคิดอะไรกับฉันบ้างเลยล่ะ!?” กชกรถาม
จิดาภาตกใจตะลึง ตอนแรกยังไม่เข้าใจ “เธอทะเลาะกับ พี่ชาย?”
กชกรส่ายหน้า “ถ้าทะเลาะกันก็ยังดี ฉันกับเขาถ้าไม่เจอ กันก็ไม่คุยกัน รวมแล้วคุยกันไม่ถึงสิบประโยค
จิดาภา “…พี่ชายฉันเป็นคนเฉื่อยชานะ!” จิดาภาทำได้ เพียงปลอบเช่นนี้
“เขาไม่เคยคิดอะไรกับฉันเลยจริงๆ!” กชกรพูดขึ้นด้วย ความลำบากใจ หล่อนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่นอกจากจิดา ภาแล้ว หล่อนไม่เคยบอกใครเลย
จิดาภายังคงไม่เข้าใจ เมื่อหล่อนตั้งสติขึ้นมาได้ จึงเพิ่งจะ เข้าใจ “เธอหมายความว่า เธอกับพี่ชาย
กชกรพยักหน้า “จิ ฉันไม่กลัวที่จะเล่าให้เธอฟัง แต่พี่ชาย ของเธอไม่เคยแตะต้องฉันเลย!
จิดาภาอึ้งตะลึง!
มองงกชกรอยู่นานสักพัก
เหลือเชื่อมาก
กว่าจิดาภาจะตั้งสติขึ้นมาได้ หล่อนก็ยังคงรู้สึกไม่อยาก เชื่อเรื่องนี้ หันไปมองหล่อน “พวกเธอ…
กชกรพยักหน้า ตอนนั้นเอง หล่อนไม่กลัวเขินอายอะไรอีกแล้ว หล่อนแค่อยากรู้ว่า ปัญหาเกิดขึ้นจากอะไร เมื่อจิตาภารู้เรื่องนี้ หล่อนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
” พี่ชายของเธอ มีคนที่ชอบอยู่แล้วรึเปล่า?” จู่ๆกชกร ถามขึ้นมา
จิดาภารู้สึกเจ็บปวดใจ จนขนตาเริ่มสั่น “ทำไมถามแบบนี้ ล่ะ?”
“ถ้าไม่ได้เป็นเช่นนี้ แล้วทำไมเขาถึงเย็นชากับฉันขนาดนี้ ล่ะ?” กชกรพูดด้วยความรู้สึกเสียใจ
หล่อนเป็นคนเริ่มพูดก่อนก็แล้ว แต่เปรมศักดิ์ก็ยังคงเป็น เหมือนเดิม กชกรจะไม่คิดมากได้ยังไงล่ะ
จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น จู่ๆก็ไม่รู้ว่าจะพูดปลอบหล่อนเช่นไร ถ้าเป็นหล่อน หล่อนก็คงคิดมากเช่นกัน หล่อนไม่อยากจะคิด เลยว่า พวกเขาแต่งงานกันมานานขนาดนี้แล้ว ใช้ชีวิตผ่านมา กันได้ยังไง
“จ เธอบอกฉันหน่อยสิ ต้องทำยังไงจึงจะมัดใจผู้ชายคน หนึ่งได้?” กชกรหันไปทางจิดาภาถามขึ้น สายตาอ้อนวอนขอ ความช่วยเหลือ ทำให้จิดาภาถึงกับตั้งตัวไม่ทัน
เรื่องนี้…
หล่อนควรจะพูดเช่นไร
หล่อนไม่เคยใช้วิธีไหนมัดใจผู้ชาย สำหรับหล่อนแล้วต้องสื่อสารกันผ่านใจ ต้องจริงใจก่อนถึงจะสำเร็จ
แน่นอน คำพูดพวกนี้ไม่สามารถพูดกับกชกรได้ ไม่เช่น นั้นจะกระทบจิตใจหล่อนมากเกินไป
“พี่สะใภ้ พี่อย่าคิดมากนะ ฉันคิดว่า เรื่องแบบนี้ต้องค่อย เป็นค่อยไป เธอกับพี่ชายก็ยังรู้จักกันได้ไม่นาน ต้องมีช่วงเวลา ที่เข้าใจกันได้อยู่แล้ว รอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนอะไรๆก็คงดีขึ้น
เยอะ!” จิดาภาพูดปลอบ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น กชกรมองหล่อน “งั้นเหรอ?”
จิดาภาพยักหน้า จากนั้นคิดอะไรขึ้นมาได้ มองหน้าหล่อน “หรือให้ฉันคุยกับพี่สักหน่อยไหม?”
“ไม่ต้อง!” หล่อนพูดขึ้นมาอย่างไม่ต้องคิด “เรื่องแบบนี้ จะคุยกันได้ยังไงล่ะ…
เมื่อเห็นกชกรมีท่าทีเคอะเขิน จิดาภาจึงยิ้มขึ้น
หล่อนกำลังคิดว่า ชีวิตนี้เปรมศักดิ์ได้พบเจอกับกชกร ได้ แต่งงานกับหล่อน ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมาก แม้ว่าจะรวดเร็ว ไปหน่อย ไม่มีเวลาให้พวกเขาได้ศึกษาดูใจกันและกัน แต่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็อยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าเปรมศักดิ์รู้จักดูแล ถนอมหล่อน เขาจะต้องเห็นข้อดีในตัวกชกรแน่นอน
แต่ทว่า เขาจะทำแบบนั้นรึเปล่า?
หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลสวันนีย์ จิดาภาลังเลอยู่ นานสักพัก จากนั้นตัดสินใจไปที่บริษัทธีร์อธิศ ตั้งใจจะไปคุยกับเปรมศักดิ์
เมื่อได้ยินเลขาบอกว่าจิดาภากำลังจะมา เปรมศักดิ์รู้สึกดี ขึ้นมาทันที รีบให้จิดาภาเข้าไป
“ดื่มอะไรดี?” เปรมศักดิ์ถามจิตาภา แม้ว่าจะอดกลั้น ความรู้สึกไว้ แต่หน้าตาของเขาก็ไม่อาจปิดบังความดีใจไว้ได้
“น้ำเปล่าก็พอ!”
“เอานมมาเสิร์ฟหนึ่งแก้ว!” เปรมศักดิ์สั่ง
จิดาภา “.………. ไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้มากมาย เปรมศักดิ์ มองหล่อน “ทำไมจู่ๆก็มาที่นี่ล่ะ? มีเรื่องอะไรรึเปล่า?”
“อ้อ ไม่มีอะไร ก็แค่วันนี้พ่อกับแม่ให้ฉันไปที่บ้าน เอา สัญญาหุ้นบริษัทมา ให้ฉันหนึ่งฉบับ! จิดาภาตอบ
เปรมศักดิ์พยักหน้า ไม่สนใจอะไร กลับย้อนถาม “เซ็น
แล้วยัง? ถ้าเห็นแล้ว ฉันจะส่งไปทำเรื่องต่อ
“พี่ชาย พี่ไม่ถือสาอะไรเลยเหรอ?”
“ถือสาอะไรกัน?”
“พี่สร้างบริษัทนี้ขึ้นมาเอง ฉันไม่เคยออกแรงทุ่มเทช่วย
อะไรเลยแม้แต่น้อย!
“เธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสวันนีย์ ไม่ว่าเธอจะช่วยหรือ ไม่ช่วย ยังไงเธอก็เป็นเจ้าของสิ่งนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องคิดมาก! เปรมศักดิ์กล่าว แม้จะนำทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้จิดาภา เขาก็จะไม่พูดอะไรสักคำ
จิดาภามองไปมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม สวยจนทำให้คน ประหม่า “ฉันจำได้เสมอว่าฉันเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสวัน
ค่าพูดนี้ มีความหมายเป็นนัยแฝงอยู่ จิดาภาไม่รู้ว่าเปรม ศักดิ์จะเข้าใจหรือไม่
เปรมศักดิ์ยิ้ม มองหล่อน “เธอมาหาฉัน ก็เพียงเพราะเรื่อง นี้เหรอ?”
“ก็ไม่ใช่ทั้งหมด แค่อยากมาพูดคุยกับพี่
“คุยเรื่องอะไร?” เปรมศักดิ์เงยหน้าถาม น้ำเสียงอ่อนโยน
จิดาภาเม้มปาก ครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเริ่มพูดยังไง จะพูด ยังไงไม่ให้เปรมศักดิ์รู้สึกไม่ดี ลังเลอยู่สักพักใหญ่ หล่อนจึง ค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้น
“จริงๆก็ไม่มีอะไร ฉันได้ยินกชกรบอกว่าพี่ยุ่งมาก ออก จากบ้านแต่เช้ากลับบ้านดึกทุกวัน อยากจะให้พี่ดูแลสุขภาพ บ้าง!”
เมื่อพูดถึงกชกร เปรมศักดิ์เกร็งขึ้นมาทันที สายตาจ้อง มองไปที่จิดาภา “พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง!
“พี่ก็อย่ามัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องงาน ถ้าว่างก็หาเวลาอยู่ กับกชกรบ้าง พวกพี่เพิ่งจะแต่งงานกันไม่นาน ให้เวลาหล่อน เยอะๆนะ!” จิดาภาพูดขึ้น
“แน่นอนอยู่แล้ว!
ไม่ว่าจิตาภาจะพูดยังไง เปรมศักดิ์ยังคงนิ่งเหมือนเดิม
จิดาภากำลังคิดว่า สิ่งที่หล่อนพูดไป ไม่รู้ว่าเปรมศักดิ์ฟัง อยู่หรือไม่ น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ค่อยตั้งใจเท่าไหร่
“พี่ กชกรเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ถ้าพี่ลองสังเกตดูดีๆ ที่จะ
ต้องเห็นข้อดีในตัวหล่อนแน่นอน ถ้าพี่พลาดหล่อนไป พี่คง เสียใจไปตลอดชีวิต!” จิดาภาพูดไปโดยไม่สนใจว่าเขาจะ รำคาญหรือไม่ แต่หล่อนอยากจะพูดออกมา ไม่เช่นนั้น หล่อน เชื่อว่า เปรมศักดิ์คงจะได้เสียใจไปทั้งชีวิตจริงๆ
เห็นได้ชัดว่า จิตใจของเปรมศักดิ์ในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ กชกร รอให้ถึงวันนั้น บางทีเขาคงจะต้องเสียใจ แต่ตอนนี้ เขา ไม่มีทางไปชื่นชอบผู้หญิงคนอื่นนอกจากหล่อน
“หล่อนพูดอะไรกับเธองั้นเหรอ?” จู่ๆเปรมศักดิ์ถามขึ้น น้ำ
เสียงเคร่งขรึม
“หล่อนไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันเห็นเอง พี่ทำตัวดีๆกับกชกร หน่อยสิ!” หล่อนเอ่ยปากพูด
เปรมศักดิ์มองหล่อนอยู่นานสักพัก สายตาคลุมเครือ ไม่รู้ ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ท้ายสุด เขาพยักหน้าลง “พี่ทำแน่นอน…
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
