ตอนที่775ความรู้สึกของเจมน่า

ตอนที่ 775 ความรู้สึกของเจมน่า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเจมน่าเปลี่ยนไปทันที

ประเด็นสำคัญแล้วเข้าสู่

“พ่อ หนูไม่อยากกลับไปเมื่อหล่อนพูดออกมาเช่นนี้ บรรยากาศเงียบลงทันที

Albertหันมองหล่อน เหตุผล!

“หนูแข็งแรงดีแล้ว อีกอย่าง หนูยังไม่อยากไปจากที่นี่ เจมน่าพูดด้วยสายตาเด็ดเดี่ยวเฉียบขาด

“เหตุผลยังฟังไม่ขึ้น!

“คุณพ่อ หนูยังไม่อยากห่างกับแฟน!” เจมน่าตอบกลับ

Albertมองหล่อน สายตาจดจ้อง ยังไม่พูดอะไร

เจมน่าไม่คิดปิดบัง จึงพูดต่อ “หนูเพิ่งคบกับแฟน ยังไม่ อยากห่างกับเขา!

เจมน่ากำลังคิดอะไรอยู่ Albertเข้าใจดี หล่อนอยู่กับพัน เดชตั้งแต่เด็ก แม้ไม่พูดอะไร แต่สายตาที่รักและเคารพเขา เขามองออกตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนนี้กลับมาบอกว่ามีแฟน แล้ว แม้ว่าAlbertจะอายุมากแล้ว แต่เขาผ่านเรื่องราวมาเยอะเขาเข้าใจดี

“คุณพ่อ พันเดชกับจิตาภาเคยเจอแล้ว พวกเขาเป็น พยานให้หนูได้! กลัวว่าAlbertจะไม่เชื่อ เจมน่าจึงใช้พวกเขา ทั้งสองเป็นเครื่องพิสูจน์

พันเดชเงียบ จิดาภาก็เงียบเช่นกัน

Albertไม่ได้ถามอะไรพวกเขา แต่เอ่ยปากพูดขึ้น เรียก

เขามา

“ตอนนี้!?”

Albertพยักหน้า

“แต่เขาเพิ่งกลับไป

“เป็นวัยรุ่นต้องกระตือรือร้นหน่อยถึงจะดี! Albertกล่าว

เจมน่าเข้าใจดีว่าไม่ว่าพ่อของหล่อนต้องการอะไรต้องทำ ตาม เมื่อคิดว่าตัวเองจะได้อยู่ที่นี่ต่อ หล่อนรีบหยิบมือถือขึ้น มาอย่างไม่ลังเล เดินไปอีกด้านหนึ่ง เพื่อโทรหานิสนธิ์

หลังจากนั้นไม่นาน เจมน่าเดินกลับไป “พ่อ เขาอยู่ ระหว่างทาง อีกไม่นานก็ถึง

“อื้ม!” Albertพยักหน้า

หลังจากผ่านไป20นาที นิสนธิ์ก็มาถึงภายในโรงแรม

เมื่อเห็นพ่อตัวจริงของหล่อนยืนอยู่ตรงหน้าเป็นครั้งแรก นิสนธิ์รู้สึกตื่นเต้นโทรทัศน์มาตลอด

และเมื่อหันเห็นพันเดซ หน้าของนิสนธิ์เปลี่ยนไปทันที

“สวัสดีครับลุง

Albertเพียงแต่มองหน้าด้วยอะไร เสมือนกับมองความคิดอ่านของเขาออก นิสนธิ์เริ่ม ใจคอ

ทันใดนั้น

เขาชื่อนิสนธิ์

ท่าทางเช่นนั้น เหมือน

พันเดชกับจิดาภาอยู่ด้านหนึ่ง มองพวกด้วย พูด

ผ่านไปพัก Albertจึงพูดขึ้น “นั่งสิ

นิสนธิ์พยักหน้า “ขอบคุณครับลุง” จากนั้นพวกเธอคบกันมาเท่าไหร่แล้ว?

เอ่อ…ห้าวันครับ!

สีหน้าของน่าเป็นเวลาสักหน่อย!

นายรู้จักหล่อนดีแค่ไหนAlbertไม่เข้าใจเจมน่า หันไปมองนิสนธิ์พลางถามขึ้น

“ไม่มากครับ!” นิสนธิ์ตอบ

“ไม่มากแล้วแค่ไหนล่ะ?”

“เพียงแค่รู้ว่า สุขภาพของหล่อนไม่ค่อยดี

“ในเมื่อรู้แล้ว ทำไมยังอยากคบกับหล่อนอีก?

Albertถาม

เจมน่าเริ่มไม่พอใจ “พ่อ”

Albertหันไปมอง เจมน่าหยุดพูดทันที ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่ ต่อ ตอนนี้ต้องเชื่อฟังคำสั่งเท่านั้น

นิสนธิ์มองพวกเขา “ผมเข้าใจดี ถ้าผมบอกว่ารักเจมน่า พวกคุณคงไม่เชื่อ แต่มันคือเรื่องจริงครับ!

“คุณนิสนธิ์ คุณรู้จักผมดีแค่ไหน?” จู่ๆ Albertถามขึ้น

นิสนธิ์ตกใจชะงัก รู้สึกได้ทันทีว่าคำพูดนี้หมายความว่า อะไร แต่ตอนนี้ ไม่ว่าจะตอบยังไงก็คงผิด

“ตอนที่ผมรู้จักกับเจมน่า ผมไม่ทราบเรื่องคุณมาก่อนครับ!”

“งั้นก็หมายความว่า ตอนนี้รู้จักแล้ว?

นิสนธิ์ไม่ปฏิเสธ พยักหน้าลง

Albertยิ้ม “ที่ฉันมาในวันนี้เพราะมารับหล่อนกลับไปโดยเฉพาะ!

เมื่อเขาพูดจบ นิสนธิเบี่ยงสายตาหันไปมองเจมน่า ทั้ง สองมองกันและกัน ราวกับกำลังสื่อสารบางอย่างอยู่

“คุณลุง ไม่ว่าคุณจะคิดยังไงก็ตาม แต่ผมอยากจะบอกว่า ผมจริงจังกับหล่อน!” นิสนธิ์พูดขึ้น “ถึงแม้ว่าคุณจะพาเจมน่า

กลับไป ผมก็จะไปหาหล่อน

ราวกับฉากคนรักจะพรากจากกันในละคร โรแมนติค เหลือเกิน

จิดาภานั่งมองอย่างเงียบๆอยู่อีกด้านหนึ่ง หล่อนไม่เชื่อว่านิสนธิ์จะไม่เข้าใจเจตนาของเจมน่า เจมน่าพูดขึ้นเช่นกัน “ฉันไม่มีทางจากคุณไปไหน! มองดูทั้งสองยึดมั่นแน่วแน่เช่นนี้ Albertจึงพูดขึ้น “คุณ สนธิ์ ฉันยังมีธุระที่ต้องคุยกับเจมน่า นายกลับไปก่อนเถอะ!

ทั้งสองหยุดนิ่งไป นิสนธิ์ลุกขึ้น โค้งคำนับอย่างสุภาพ “นิสนธิ์ ขับรถระวังด้วยนะ!

“อื้ม!”

เจมน่าพูดพลาง เขย่งเท้าพลางจูบลงบนใบหน้าของเขา

นิสนธิ์ยิ้ม จากนั้นเดินออกไป

หลังจากที่เขากลับออกไป พันเดชจูงมือจิดาภาลุกขึ้น“อาจารย์ ในเมื่อท่านมีธุระจะพูดคุยกับเจมน่า งั้นพวกเรา ขอตัวกลับก่อนนะครับ ไว้พรุ่งนี้มาทานข้าวกับท่านครับ

Albertพยักหน้าลง “โอเค ส่วนของขวัญแต่งงานของ

พวกเธอ ฉันให้คนไปส่งให้ที่บริษัทแล้ว

พันเดชพยักหน้า “งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ!

จากนั้น มือของเขาเอื้อมไปโอบเอวของจิดาภา ทั้งสอง

เดินออกไปด้านนอก

เมื่อเห็นพวกเขาออกไปแล้ว สายตาของจิดาภายังคง

จดจ้องไปที่พันเดชและจิดาภา

และ ท้ายสุด หล่อนก็ทำสายตาผิดหวัง

“กำลังคิดอะไรอยู่?” ทันใดนั้น Albertเอ่ยปากถามขึ้น เจมน่าตั้งสติขึ้นมาได้ หันหลังเดินกลับไป “คุณพ่อ….

“ลูกอยากพูดอะไร พอเข้าใจดี แต่ลูกรู้รึเปล่าว่าพ่ออยาก

พูดอะไร?”

เจมน่ามองหน้าเขา พยักหน้าลง

“ตอนนี้ เรื่องทั้งหมดดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว ลูกยังไม่

ตายใจอีกเหรอ?” Albertถาม

เจมน่าก้มหน้าก้มตา สายตาแสดงออกถึงความผิดหวัง ทำไมหล่อนจะไม่อยากตายใจให้ได้ ติดที่ว่าหล่อนทำไม่ได้ หล่อนอยากได้เขา ชีวิตหล่อนจะได้สดใสเหมือนที่เต็มไปด้วยแสงอาทิตย์

แต่เมื่อคิดว่าต้องเสียเขาไป หล่อนเจ็บปวดหัวใจแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ

คุณพ่อ หนูไม่อยากกลับไปเจม

ลูกเป็นแบบนี้ อยู่ที่อันตรายมาก!

คุณพ่อให้โอกาสหนูอีกสักครั้งนะคะ ครั้งสำเร็จ หนูกลับกับพ่อ

Albertมองเจมด้วยความเห็นใจ แต่ว่าพูด

อะไร

เขาว่า บางเรื่องเขาไม่สามารถเจมน่าไม่ทางตายใจง่ายแน่นอน สุดท้ายเขาจำยอม หน้าลง “อย่าให้พ่อต้องเป็นห่วง….

เจมยิ้มออกทันที “สบายใจได้นะ ไม่มีทางพ่อ ต้องเป็นห่วง

ระหว่างทางกลับ จิดาภานั่งอยู่จากนั้นเอ่ย

“พันเดช คุณสนิทAlbert?”

ระดับนึงนะ ทำไมเหรอ? ทำไมถามแบบล่ะ”

ไม่ทำไม แค่อยากว่า Albertยังไงกับเรื่องนี้จิดา ภากล่าว
“เมื่อก่อน เขาเคยถามผม ว่าผมยอมคบกับเจมน่าหรือไม่ ขอเพียงแค่ผมตอบตกลง เขาก็จะยกมรดกทรัพย์สินทุกอย่าง ให้!” พันเดชพูดขึ้น

จิดาภาตกใจตะลึง มองหน้าพันเดชสักพักจึงพูดต่อ แล้ว ยังไงต่อ?

“ผมปฏิเสธไป!” เขาพูดอย่างสบายใจ จับมือหล่อนขึ้นมา

จูบ “ไม่เช่นนั้นตอนนี้จะมาคบกับคุณได้ยังไงล่ะ!”

“สมบัติยิ่งใหญ่ขนาดนี้คุณปฏิเสธได้เหรอ!?

“ทำให้เห็นแล้วนี่ไง ผมเป็นผู้ชายสุภาพบุรุษ คุณจิดาภา คุณต้องรักษาไว้ดีๆนะ!”

“คุณไม่คิดลังเลสักนิดบ้างหรือไง!? จิดาภาถาม พันเดชทำท่าทางครุ่นคิด พยักหน้า “คิด”

จิดาภาตัวเกร็ง มองพันเดช รอให้เขาพูดต่อ

“หลังจากที่เกิดเรื่องกับเจมน่าตอนนั้น จนเกือบถึงแก่ชีวิต ตอนนั้น เราคิดว่าหล่อนคงไม่กลับมาเป็นปกติแล้ว ตอนนั้นผม เคยพูดว่าจะดูแลไปทั้งชีวิต เพราะเป็นความรับผิดชอบของ ผม!”

“จากนั้นล่ะ?”

“จากนั้นผมคิดว่าไม่ยุติธรรมกับหล่อน เจมน่าเป็นเด็กผู้ หญิงนิสัยดี แม้ว่าจะซื้อบ้าง แต่หล่อนก็ควรจะหาผู้ชายที่รักหล่อนจริงๆ!” พันเดชตอบ

จิดาภาเงียบไปสักพัก แต่สิ่งที่น่าปลอบใจหล่อนมากที่สุด คือ พันเดชไม่ได้ลังเลเพราะรักหล่อน

“ต่อมา หลังจากที่หล่อนหายดี ผมก็กลับมา และจากนั้น ผมก็เลยขอคุณแต่งงาน เรื่องต่อจากนั้น คุณก็รู้หมดแล้ว พันเดชกล่าว

“Albert ก็ปล่อยเรื่องนี้เลยเหรอ?”

“เขาเป็นคนที่แคร์ต่อความรู้สึก แม้ว่าเจมน่าจะก่อเรื่อง วุ่นวายบ้าง แต่ก็ยังคงมีเหตุผลอยู่ เรื่องความรักไม่สามารถ บังคับกันได้ เขาเข้าใจดี เขาก็ไม่อยากให้เจมน่าแต่งงานกับ คนที่ไม่ได้รักหล่อน!

จิดาภาพยักหน้าลง จู่ๆก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ช่างซับซ้อนเหลือ

เกิน

ดังนั้นจิดาภาจึงได้บทสรุปว่า การหาแฟนสักคน ต้องหา คนที่มีภูมิหลังขาวสะอาดหน่อย ไม่ควรมีเรื่องอะไรซับซ้อน วุ่นวายเช่นนี้

เมื่อเห็นจิดาภาเงียบไป พันเดชจึงจับมือหล่อนไว้แน่น เพราะกลัวว่าหล่อนจะคิดมาก “เป็นอะไรไป? จึงเหรอ?”

“ฉันแค่กำลังรู้สึกเสียดายกับมรดกพันล้านที่คุณปฏิเสธไป!”

จู่ๆพันเดชพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่งขรึม แต่ผมไม่รู้สึกเสียดายเลยสักนิด สำหรับผมแล้ว คุณมีค่ามหาศาลจนมิอาจประเมิน ค่าได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จิดาภาเงยหน้าขึ้น ทั้งสองมองตากัน มองเข้าไปในตาอย่างลึกซึ้ง ทันใดนั้นหล่อนรู้สึกว่า สิ่งที่แผนก ออกแบบมักจะพูดอยู่เสมอเป็นคือเรื่องจริงและถูกต้องมากๆ

พันเดชอยากได้ผู้หญิงคนนั้น เป็นเพียงเพราะปัญหาทาง

สายตา ตอนนี้ เข้าใจอย่างถ่องแท้

เสน่ห์ของเขา มาจากการกระทำของเขา รวมถึงสายตา ของเขา สิ่งที่หล่อนรู้สึกโชคดีมากในตอนนี้ก็คือ ผู้ชายที่อยู่ ตรงหน้าก็รักหล่อนเหมือนที่หล่อนรักเขา…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ