ตอนที่745สัญญาที่ไม่เท่าเทียมกัน

ตอนที่ 745 สัญญาที่ไม่เท่าเทียมกัน

ความโกรธก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เพราะหึง แต่เป็นเพราะรู้สึก

ว่าความรักไม่มีความตรงไปตรงมามากไป ในเมื่อตอนนี้พูด ออกมาแล้ว งั้นเรื่องอีกมากมายก็จัดการได้ง่ายขึ้น

ตอนนี้เอง พันเดชมองเธอ แต่คุณวางใจได้ ชาตินี้ หัวใจ ขอผมมีแค่คุณคนเดียว!

“คุณพันเดช ฉันไม่ใช่สาวน้อยแล้ว อยู่ด้วยกันก็ได้ อยู่ ด้วยกันไม่ได้ก็ดี ฉันแค่ต้องการประโยคที่ชัดเจน คำพูดทั้ง ชีวิตพวกนี้ ฉันว่า ดีกว่าที่ไม่ต้องสัญญาไป! “

ได้ยินคำนี้ พันเดชขมวดคิ้ว หันหน้าไป จับคางเธอไว้ ประกาศอย่างเผด็จการ จิดาภา ผมสาบานต่อคุณ ทั้งชีวิตนี้ถ้า ผมรักคนอื่น งั้นผมก็จะทนทุกข์กับการที่คนใกล้ชิดตีตัวออก ห่าง ไม่ตาย

จิดาภาก็ไม่ได้ปิดปากเขาอย่างหน้าชื่อใจคดขนาดนั้น บอกเขาไม่ต้องพูดขนาดนี้ แต่มองเขา ยิ้มเล็กน้อย

“คุณไม่เชื่อ? ”

จิดาภาพยักหน้า สายตาชัดเจน ฉันเชื่อ! ”
พันเดชจึงปล่อยเธอ

จิดาภาเอนไปที่ไหล่เขา กะพริบตาพูดว่า “คุณพันเดช ฉัน กระหายน้ำทำไงดี? ”

พันเดชเงยหน้าไป มองจิดาภา ภรรยา รอก่อน! “พูดไป

ยืนขึ้น รับคำสั่งไปเท

จิดาภานั่งบนโซฟา มองหลังของพันเดช มุมปากยกขึ้น อย่างพอใจ

ไม่นานนัก พันเดชก็ถือแก้วน้ำเดินเข้าไป “ไม่เย็นไม่ร้อน กำลังดี! ”

“ขอบคุณ! ”

“ไม่ต้องเกรงใจ!

พันเดชนั่งข้างๆเธอ มองเขา จิดาภา……..

“หือ! ? “จิดาภาดื่มน้ำ เงยมองเขา

“เราแต่งงานกันเถอะ ไปจด

จิดาภาหยิบแก้วน้ำ ตะลึง

“แต่งงานกันเถอะ! “พันเดชมองจิดาภา พูดอย่างปกติ

จิดาภาเม้มปาก มองพันเดช ลังเลแล้วจึงพูดผ่านช่วงนี้

ไปแล้วค่อยว่ากันดีกว่า! ”

“คุณลังเล? “

ทะเบียน! “พันเดชพูด
“ฉันแค่ไม่อยากเร่งรีบขนาดนี้

พันเดชมองจิดาภา พยักหน้า

ไปค่อยว่ากัน!

“โอเค งั้นก็รอช่วงนี้ผ่าน

เขาก็รู้เรื่องที่ผ่านไปช่วงนี้ จิดาภาจะต้องลังเลอยู่บ้างแต่ เขาจะใช้การกระทำทำให้เธอหายจากความสงสัย

หัวข้อนี้จบลง ไม่ได้พูดอะไรต่อ

พันเดชไม่ได้ไปบริษัท ทั้งสองคนอยู่บ้านทั้งเช้า ตอนเที่ยง จิดาภามองพันเดช “คุณพันเดช เวลานี้ คุณควรไปทำอาหาร

ไหม? ”

พูดถึงเรื่องทำอาหาร ถึงแม้คุณพันเดชรับหน้าที่นี้อย่างใจ กว้าง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทำไม่ได้จริงๆ…….

แต่ว่า ในเมื่อสัญญาแล้ว เขาก็ต้องไปทำให้ได้

“โอเค คุณรอก่อน ผมจะไปซื้อผัก

“จำไว้ว่าซื้อเมนูกลับมา ฉันไม่อยากเป็นคนชี้นำ! “จิดา

ภายิ้มอย่างชนๆ

พันเดชมองบนใส่เธอ “จากความฉลาดของผมแล้ว ทำ อาหารเป็นเรื่องยากสำหรับผมเหรอ?

“คุณพันเดชฉันจะรอดู!

พันเดชยิ้ม พอจะไป ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
มองเบอร์ จิดาภา รับ

“Ja lna…….”

รับสาย พันเดชก็ยิ้ม สายตามองไปที่จิตาภา ครับ ผมรู้

แล้ว! *

พูดเสร็จก็วางสาย

“ใครอะ! ? ”

พันเดชเดินเข้าไป สองมือไว้ที่โซฟา “คุณจิดาภา

เหมือนวันนี้คุณจะไม่มีโชคกินฝีมือผมแล้ว คุณยาย โทรมาให้ เรากลับไปกิน!

“ตอนนี้! ? “

พันเดชพยักหน้า แค่รอคุณไปถึง

จิดาภาคิด พยักหน้า โอเค งั้นวันนี้ก็ปล่อยคุณ! ”

พันเดชยิ้ม ทั้งสองคนจึงออกไปด้วยกัน

มองจิดาภาสวมชุดสบายๆ พันเดชก็รู้สึกว่าสวยน่าจะ

เกี่ยวข้องกับอารมณ์ด้วย

ระยะทางครึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็ถึงคฤหาสน์ตระกูลฐิตานันท์

จริงๆด้วย พอพวกเขาถึง อาหารที่ทำเสร็จแล้ว

“คุณนาย คุณกลับมาแล้วเหรอ? “แม้แต่มุ่งมึงก็รู้สึกว่าไม่ได้เจอจิดาภานานแล้ว
“สวัสดีค่ะ มุ้งมิ้ง! “จิดาภายิ้มแล้วเดินเข้าไป คุณยาย วรชิต คุณหญิงภารดีต่างก็อยู่

คนในตระกูลฐิตานันท์มีไม่มาก แต่กลับอ่อนโยนมาก นี่ก็ เป็นอีกฉากหนึ่ง พอจิตาภาเข้าไป คุณยายยิ้มอย่างเบิกบาน จิดาภา

คุณ

มาแล้ว รีบมารีบมาข้างๆยาย!

จิดาภาเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม คุณยาย! ”

“วันนี้ไม่ได้คุยอะไรกับคุณเลยที่โรงพยาบาล ตอนนี้ให้ ยายดูหน่อยสิ โอ๊ย ผอมเชียว! “คุณยายพูดอย่างปวดใจ ยิ่ง สงสารจิดาภามากขึ้น

“สองสามวันนี้ก็ดีนะคะ!

ตอนนี้เอง คุณยายก็หันไปมองพันเดช “เจ้าหนุ่ม ถ้าคุณ

ทำให้จิดาภาโกรธ ก็ไม่ต้องเรียกฉันว่ายายอีก ฉันไม่มีหลาน แบบคุณ!

พันเดชยกคิ้วขึ้น คุณยาย วันนี้ผมตอบรับสัญญาที่ไม่เท่า เทียมไปด้วย เหลือแค่เซ็นชื่อ

“เซ็นชื่อยัง? ”

คุณยายหันหน้าไป มองจิดาภา “จิดาภา คุณก็ตอบให้

เขาเซ็นชื่อไปสิ จากนั้นก็เอาไปทำให้เป็นธรรม ดูว่าเจ้าหนุ่มยังจะกล้าทำให้คุณโกรธอยู่ไหม!

จิดาภา ……

นี่คือยายเขาแท้ๆเหรอ?

จิตาภามองพันเดชข้างๆ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพยักหน้าระวัง

ไว้ ฉันจะทำแบบนี้!

“ยายสนับสนุนคุณ! “ทั้งสองเดินทางเดียวกันแล้ว

ถึงแม้พวกเขาจะร่วมมือกัน แต่พันเดชกลับยิ้มในใจ ความรู้สึกนี้ช่างดี

ตอนนี้เอง วรชิตก็พูด ใช้จิดาภา ถ้าพันเดชยังรังแกคุณ อีก ก็บอกพวกเราเลย อย่าเป็นแบบครั้งนี้อีก จากไปโดยไม่ พูดอะไร พวกเราเป็นห่วงมากนะ!

จิดาภาพยักหน้า ท่าทางชัดเจนและตรงประเด็น คือ ฉัน เข้าใจแล้วค่ะ เรื่องครั้งนี้เป็นฉันที่ขาดการไตร่ตรอง ขอโทษนะ คะ ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง! “

“พูดขอโทษอะไร เราครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องขอโทษ ใช่สิ ลูกโตแค่ไหนแล้ว? ลำบากไหม? ฉันให้คนไปเตรียมของ ที่คนท้องต้องกินแล้ว เดี๋ยวคุณต้องกินนะ! “คุณหญิงภารดีพูด

“ยังไม่หนึ่งเดือนเลยค่ะ ตอนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ชอบ นอนอย่างเดียว! “

“เพิ่งท้องก็แบบนี้ ตอนท้ายๆ ก็จะดีขึ้น ตอนนี้กินเยอะๆบำรุงสมองเด็กสามเดือนสำคัญมาก! “คุณหญิงการพูด

จิตาภาพยักหน้า ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะทำค่ะ!”

“โอเคโอเค กินข้าวก่อน กินไป คุยไป! “คุณยายพูด พวกเขาจึงนั่งลง

ตอนทานข้าว คนหนึ่งเป็นคุณยาย คนหนึ่งเป็นคุณหญิง ภารดีบวกกับจิดาภา ทั้งสามคนพูดถึงเรื่องที่คนท้องต้องระวัง ส่วนวรชิตกับพันเดชกลับมองกันไป มองกันมา ไม่พูดแทรก ทั้งสองไม่ชำนาญ ได้แต่กินเงียบๆ

พูดว่าผู้หญิงสามคนมาอยู่ร่วมกันช่างวุ่นวาย คำนี้ไม่ใช่ เรื่องโกหกเลยสักนิด ทานข้าวเสร็จ พวกเขาก็คุยด้วยกัน ส่วน มากจะเป็นคุณยายกับคุณหญิงภารดีพูด จิดาภาฟัง จากนั้นก็

ส่วนวรชิตกลับเรียกพันเดชไปด้วยกัน ไปที่ห้องทำงาน ด้านบน

“พ่อ หาผมทำไม? “พันเดชถาม

“นั่ง!

พันเดชนั่งตรงข้ามเขา

“เรื่องลูกกับเจมน่า พอได้ยินหมดแล้ว ตอนนี้ ลูกคิดดียัง ว่าจะทำอย่างไร? “วรชิตถาม

พูดถึงเจมน่า รอยยิ้มที่หน้าพ้นเดชก็หายไป ใบหน้าที่ดูดีดูว่างเปล่า เพราะผมเจมน่าเลยเป็นแบบนี้ ผมไม่มีทางปิด ความรับผิดชอบ ผมอยากรอให้เธอดีขึ้น ส่งเธอกลับไป

ได้ยินอย่างนี้ วรชิตก็พยักหน้า

“ตอนนี้ มีแค่แบบนี้ คุณต้องจำไว้ จับปลาสองมือไม่

“พ่อ แต่ไหนแต่ไรมาผมไม่เคยคิดจะจับปลาสองมือเลย ที่ ผมต้องการก็คือ จิดาภาคนเดียว ส่วนเจมน่า ผมไม่เคยมีใจ ให้เธอเลย! “พันเดชพูดอย่างมั่นใจ

เผชิญหน้ากับคนที่ตอนนี้มีข้อบกพร่องเพราะตัวเองเป็น สาเหตุ อีกอย่างเธอยังไม่สนอันตรายที่จะช่วยเขา เขาจะไร้ ความรู้สึกได้อย่างไร

“คุณไม่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ วันเวลาผ่านไป ความรักค่อยๆก่อตัวขึ้นลูกน่าจะรู้ อีกอย่าง หัวใจของเธอลูก น่าจะดูออก! “วรชิตพูด ในเมื่อลำบาก หรือต้องทำการเลือก นี่ถึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด

พันเดชตะลึงเล็กน้อย เลยตามองไปที่วรชิตสุดท้ายเขาก็ พยักหน้า “ผมรู้ ดังนั้นผมเลยอยากแต่งงานกับจิดาภา ”

วรชิตตะลึง คิดถึงจิดาภาที่ตอนนี้ตั้งท้องอยู่ ถ้าไม่ แต่งงาน รอจนท้องโต ก็จะแย่

อีกอย่าง แบบนี้ อาจจะทำให้เจมน่าตัดความรู้สึกนี้ไป
“นี่ก็เป็นวิธีที่โอเค! “วรชิตพยักหน้าเห็นด้วย

“ผมอยากแต่งงานกับจิดาภา ไม่ใช่เพราะเป็นวิธีหนึ่ง แต่ เป็นเพราะ ผมรักเธอ อยากอยู่กับเธอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ไหน เพราะว่าเรื่องอะไร เธอก็คือภรรยาผม ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง ได้! “เขากลัวจริงๆ จิดาภาจากเขาไปอีกครั้ง ดังนั้น นอกจาก ทางนี้แล้ว เขาก็คิดทางที่ดีกว่านี้ไม่ออก

วรชิตมองพันเดช เขาพยักหน้า พ่อรู้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไปทำตามที่ลูกว่า แต่พ่อจะเตือนลูกไว้ ไม่ว่าทำอะไร จะ ต้องมีลิมิต!

พันเดชพยักหน้า ผมรู้

ทั้งสองเงียบลงครู่หนึ่ง ตอนนี้เอง จู่ๆพันเดชก็คิดขึ้นมาได้ มองวรชิต อ้อใช่ ฉัตรชัยคือใครเหรอ? พ่อรู้จักไหม? ”

พูดถึงชื่อฉัตรชัย วรชิตก็ขมวดคิ้ว มองพันเดช สีหน้าเต็ม ไปด้วยความเหลือเชื่อ ทำไม ทำไมลูกถึงถามถึงล่ะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ