ตอนที่741รูปแบบการแข่งขัน

ตอนที่ 741 รูปแบบการแข่งขัน

เขาไม่เชื่อ!

เขาไม่มีทางเชื่อว่าจิดาภาจะไปง่ายๆแบบนี้

ความรักระหว่างพวกเขา ไม่ได้เป็นเรื่องหลอกลวง จิดา ภาไม่มีทางทิ้งเขาไปอย่างกะทันหันแบบนี้ อย่างน้อยต้องมี โอกาสให้เขาได้พูดอธิบายสักครั้ง!

ตลอดทางเขาคิดวิธีมากมาย กระทั่งขับไปจอดตรงประตู หน้าบ้านหลังหนึ่ง

เขารู้สึกกลัวขึ้นมา

กลัวว่าถ้าเข้าไปแล้ว จิดาภาจะไม่อยู่แล้วจริงๆ

เขาเดินลงมาจากรถ เห็นบ้านที่ออกแบบอย่างทันสมัย หน้าต่างเต็มบาน ยืนอยู่ตรงนี้สามารถมองทะลุไปถึงห้อง รับแขก ชิงช้าด้านนอก และ เฟอร์นิเจอร์สวยงามมากมาย

เพียงแต่…

เขากลับไม่กล้าเดินเข้าไป

เขายืนคิดอยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน จึงจะตัดสินใจค่อยๆเดินเข้าไป

เมื่อเดินถึงประตู เขากตกริ่งหนึ่งครั้ง

ผ่านไปสักพัก มีคนออกมาเปิดประตูให้

เมื่อเห็นประตูถูกเปิดออก พันเดชมองเข้าไปด้านใน

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามาหาใครหรอคะ?” พี่มุ่งมึงถามพัน

เดช

“จิดาภาอยู่ไหมครับ?

“คุณหมายถึงคุณหรอคะ?” พี่มุ่งมึงถามกลับ

พันเดช

มั่นใจขึ้นมาทันทีว่าจิดาภาต้องอยู่ที่นี่

พันเดชพยักหน้าลง

“คุณจิออกไปแล้วค่ะ!

พันเดชขมวดคิ้วขึ้น ราวกับถูกบางอย่างที่เข้าอย่างจัง จะ ว่าไปมัลล์ไม่ได้โกหกเขาจริงๆ

“ไปไหน?”

พี่มุ่งมึงส่ายหน้า “ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ หล่อนออก ไปตั้งแต่เช้าวันนี้ ตอนนี้ฉันกำลังทำความสะอาดอยู่ สักพักก็จะ ออกไปแล้วเช่นกันค่ะ!

พันเดชมองหน้าหล่อน “ผมขอเข้าไปได้ไหม?”

พี่มุ่งมั่งครุ่นคิดอยู่สักพัก พยักหน้าลง หลีกทางให้เขาเดินเข้าไป

เมื่อพ้นเดชเดินเข้าไป เขาเห็นห้องขนาดใหญ่ พลางคิด ว่าจิตาภาอยู่ที่นี่คนเดียวยังไง

หล่อนยอมอยู่ที่นี่ แต่ไม่ยอมติดต่อเขาเลย “คุณพักผ่อนอยู่ที่นี่ทุกวัน บางครั้งก็ไปนั่งที่ชิงช้าด้าน

นอก บางครั้งก็ไปถอนหญ้า” พี่มุ่งมึงพูดขึ้น

เมื่อได้ยินหล่อนพูดเช่นนั้น พันเดชหันมาเหลือบมอง หล่อน จากนั้นจึงพยักหน้าลง

“สุขภาพหล่อนเป็นอย่างไรบ้าง?” พันเดชหันไปถาม หล่อน

พี่มุ้งมิ้งที่กำลังเก็บของทำความสะอาดอยู่ เมื่อได้ยินพัน เดชถามเช่นนั้น จึงพูดขึ้น “ตอนแรกที่ฉันมา สีหน้าของคุณจิ ไม่ค่อยดีนัก แต่สองวันต่อมาสีหน้าของหล่อนดีขึ้นเยอะมาก อีกทั้ง คุณลล์ให้คนส่งของบำรุงมาให้ทานทุกวัน ไม่ดีขึ้นก็ ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว แต่หล่อนค่อนข้างอ่อนแอ ตอนนี้ท้องอยู่ ด้วย จึงเหนื่อยง่าย!” พี่มุ่งมึงตอบกลับ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น พันเดชรู้สึกปวดใจเหลือเกิน

ฌัลล์สามารถดูแลจิดาภาดีขนาดนี้ ยังไงเขาก็ยังรู้สึก ขอบคุณเขา ครุ่นคิดอยู่นาน พันเดชหันไปมองหล่อน “ช่วงนี้ ลําบากคุณเลยนะครับ!

พี่มุ้งมิ้งยิ้ม “ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณจิเป็นคนดีมาก! พี่มุ่งมิ่งพูดตอบ

เมื่อได้ยินหล่อนพูดว่าจิดาภาเป็นคนดี พันเดชยิ้มเพื่อนให้ หล่อนเป็นคนดีมาก แต่เสียดายที่หล่อนใจแข็งไปหน่อย เขายืนอยู่ตรงนั้น มองดูและคิดนั่นนี่อยู่สักพักใหญ่ จึงจะ กลับออกไป

เขาขึ้นรถ สูดหายใจเข้าลึก มัลล์ส่งที่อยู่ให้เขาง่ายดายขนาดนี้ เขาคิดไว้อยู่แล้ว แต่ ก็ยังมีความรู้สึกเหลือเชื่ออยู่

ครั้งนี้ หล่อนไปที่ไหนอีกล่ะ?

เขาจำได้ว่า หล่อนเคยพูดกับเขาว่าถ้ามีวันที่เขาทำเรื่อง ผิดต่อหล่อน หล่อนจะหายตัวไป ไปในที่ที่เขาหาหล่อนไม่เจอ…

จิดาภา ก่อนที่เธอจะหายไปจริงๆ ขอโอกาสให้ฉันได้ไหม ขอโอกาสให้ฉันได้พูดอธิบายให้ฉันสักครั้ง!!

พันเดชรู้สึกเศร้าเสียใจมากขึ้น ปวดใจเหลือเกิน ราวกับ ว่าที่ตรงนั้นเป็นสีขาวไปหมด

ท้ายสุดเขาลดกระจกลง ขับออกจากสถานที่แห่งนี้ไป

เขาขับรถพลาง ครุ่นคิดพลาง ในหัวของเขามีแต่ภาพ ความทรงจำของเขากับจิดาภาแวบขึ้นมาตลอด แต่เมื่อยิ่งคิด ความรู้สึกผิด เสียใจ และเป็นห่วง ถาโถมเข้ามาตอกย้ำความ รู้สึกของเขามากมาย
ทันใดเขาก็คิดได้ว่า จิดาภาเคยพูดไว้ ถ้าวันหนึ่งเขาทำ ผิดต่อหล่อน หล่อนจะหายตัวไป ไปในที่ที่เขาหล่อนไม่เจอ

ตอนนี้ หล่อนคิดจะทำเช่นนี้จริงเหรอ?

เขาคิดพลาง สายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้า ของเขาสะท้อนกับกระจก แม้ว่าสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ความ หล่ออันมีเสน่ห์ของเขายังคงทำให้สาวกรี๊ดได้

เขากำลังคิดว่า ถ้าหล่อนจะหายไปจากเขาจริงๆ หายไป จากเมืองนี้ แล้วจะมีความหมายอะไรอีก

จู่ๆเขารู้สึกขึ้นว่า รอบตัวของเขากลายเป็นสีเทา ด้านชา

ไปหมด

เขาขับรถอยู่นานแสนนาน ไม่รู้ว่าขับวนเมืองไปกี่รอบแล้ว

และไม่รู้ว่าคิดอะไรไปมากมาย จนกระทั่งฟ้ามืด เขาจึงกลับ

บ้าน

เมื่อขับรถถึงบ้าน เขากลับเห็นไฟชั้นบนเปิดอยู่

เขาตกใจตะลึง

บนชั้นนี้เป็นชั้นที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน

หรือว่า…

จากนั้น เขารีบเปิดประตูรถวิ่งตรงไป รีบกดลิฟต์ขึ้นไป ด้านบน ทุกชั้นที่ลิฟต์ผ่านขึ้นไป ใจของเขาก็บีบคั้นตามไปด้วย กลัวว่าจะดีใจเก้อ
เสียงลิฟต์ดังขึ้น ประตูเปิดออก ใจของเขาแทบจะกระเด็น

ออกมา

เมื่อเดินถึงประตูหน้าห้อง มือของเขาตื่นขึ้นมา ลังเลสัก พัก สุดท้ายจึงตัดสินใจเปิดเข้าไป…