ตอนที่733รูปถ่ายใบหนึ่ง

ตอนที่ 733 รูปถ่ายใบหนึ่ง

เกาะมองไปที่มัลล์ “ดูจากนิสัยของพันเดชแล้ว เขาไม่มี ทางปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆแน่นอน!

“เราต้องคิดแผนป้องกันไว้ เขาฉลาดมาก อย่าให้เขาหา เจอ!” ฌัลล์กล่าว

เกาะพยักหน้าลง “รับทราบครับ!”

“สืบเรื่องไปถึงไหนแล้ว?

“กำลังดำเนินการอยู่ครับ ประมาณสองวันก็รู้ผล! เกาะ

ลล์พยักหน้าลง เขาทั้งรอและกลัวคำตอบที่จะเกิดขึ้น

“เอ้อน วันนี้อาการของหล่อนเป็นยังไงบ้าง?

“ถือว่าดีเลยครับ นอนหลับพักผ่อนอย่างดี

“ให้พี่มุ้งมิ้งดูแลเรื่องอาหารให้ดี!

“กำชับไปแล้วครับ เรื่องความเป็นอยู่ของคุณจิดาภาคุณ สบายใจได้ครับ”

เขาอยากจะวางใจเรื่องนี้มาก แต่ถึงยังไงก็วางใจไม่ลงอยู่ดี

ราวกับว่า จิดาภาเป็นคนใกล้ชิดที่สุดของเขา ตลอดเวลา ที่ผ่านไปเขาอดคิดกังวลถึงหล่อนไม่ได้

ลล์ทำได้เพียงพยักหน้า

“ถ้าคุณไม่สบายใจ แวะไปดูตอนกลางคืนก็ได้นะครับ คุณจิดาภาอาจจะชวนคุณทานข้าวด้วยก็เป็นได้นะครับ!” เกาะ ยิ้มพลางเสนอไอเดีย เขามองออกว่า ผลล์ปรารถนาหวังจะมี โอกาสพูดคุยกับหล่อนอย่างมาก

ทุกครั้งที่เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน เขาจะเห็นมัลล์ที่แตก ต่างออกไปจากปกติ

คือมัลล์ในมุมที่เขาไม่เคยเห็นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

มัลล์คิดไปคิดมา “ช่างเถอะ ให้หล่อนอยู่คนเดียวเงียบๆ

สักสองวันก่อน!”

เกาะพยักหน้าลง

“ให้คนส่งของและอาหารบำรุงให้หล่อนเยอะๆ

“ครับ!”

ใจจริงเขาอยากไปใจจะขาด แต่ต้องอดกลั้นเอาไว้

หวังว่า ค่าตอบนั้นจะเป็นเหมือนที่พวกเขาคิดไว้ ไม่ได้ เป็นเพียงแค่เรื่องราวที่ผ่านไป
ตอนบ่าย

ลล์นั่งอยู่ภายในรถ เกาะนั่งด้านหน้า ขับรถอยู่เป็นเวลา

นาน เกาะจึงสังเกตเห็นมีรถคันหนึ่งคอยขับตามมาตลอด หันกลับไปมองมัลล์ “มัลล์ ไม่พูดอะไร แต่ใช้สายตา

มองไปด้านหลัง

ฌัลล์ไม่ได้หันหลังกลับไป แต่กลับยิ้มขึ้น “ให้เขาตาม เถอะ!”

เกาะไม่พูดอะไรต่อ มองไปที่คนขับรถ “กลับเดี๋ยวนี้

คนขับรถพยักหน้า ขับกลับไป

จริงๆแล้ว มัลล์รู้ดีว่าพันเดชต้องทำแบบนี้ ดังนั้นเขาจึง แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่สน ให้พวกเขาสะกดรอยตามได้

แต่จิดาภา…

เมื่อไม่เห็นพันเดช ไม่เห็นเจมน่า ทำให้หล่อนไม่เหนื่อยใจ

รู้สึกอารมณ์ดีไม่น้อย

สีหน้าดูสดใสขึ้น ดูแข็งแรงขึ้นเยอะ

มีคนคอยดูแลเรื่องกินอยู่ ทำให้จิดาภาหมดความกังวล

ใจไปไม่น้อย

หล่อนคิดว่า ต่อไปคงต้องจ้างคนมาดูแลแบบนี้เสียแล้ว วันนี้อากาศดี จิดาภานั่งถอนหญ้าอยู่ที่สนามด้านนอกตอนนั้นเอง พี่มุ่งมึงเดินออกมา “คุณ ไม่ต้องทำหรอกค่ะ เข้าไปพักผ่อนนะคะ!

เมื่อได้ยินเสียงของพี่มุ้งมิ้ง จิตาภาเงยหน้าขึ้น ยิ้ม “ฉันก็ ไม่ได้ทำจริงจัง แค่พักเฉยๆ ไม่เหนื่อยหรอก เธอสบายใจได้! เมื่อเห็นรอยยิ้มของจิดาภา พี่มุ่งมึงสบายใจขึ้นทันที “คุณ สีหน้าดีขึ้นมากเลยนะคะ ลูกของคุณต้องแข็งแรงมากแน่ๆ

ได้ยินเช่นนั้น จิดาภาลุกขึ้น “ดูออกด้วยเหรอคะ?

“เด็กอยู่ในท้อง เชื่อมโยงกับหัวใจของแม่โดยตรง ดัง นั้นไม่ว่าแม่อารมณ์ดีหรือไม่ดี อาหารการกินมีประโยชน์หรือ ไม่ ก็สามารถส่งผลกระทบต่อเด็กได้หมด พี่มุ่งมึงพูดขึ้น

จิดาภาฟังพลางพยักหน้าลง “ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้ ตัวเองมีความสุข!

“ดีแล้วค่ะ ฉันขอตัวไปทำกับข้าวก่อนนะคะ!

“จ้ะ!” จิดาภาพยักหน้า

หลังจากพี่มุ้งมิ่งเข้าไปในบ้าน จิดาภาก็ต้มน้ำร้อนต่อ เมื่อ เริ่มรู้สึกเหนื่อย หล่อนจึงลุกขึ้นไปนั่งพักที่ชิงช้า

เมื่อมองไปรอบๆ จู่ๆก็รู้สึกชอบสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา แปลกๆ

เพียงแค่ได้มอง ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาไม่น้อย หล่อนคิดว่าผู้หญิงที่เคยอยู่ที่มาก่อน คงจะเป็นคนที่รักสงบมาก

สถานที่แบบนี้

นอก

เมื่อคิดนี้ ทําให้หล่อนอดไม่ได้

อารมณ์ขึ้นมากเลย

ไม่พันเดชอยู่ที่นี่ รู้สึกไม่มีเรื่องสนุก แต่กลับสบายใจมากขึ้น ทำให้หล่อนมีเวลาครุ่นคิดเยอะขึ้น

จากนั้นหล่อนลุกขึ้น เดินไปในห้อง

ตอนตั้งใจไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อ แต่กลับเริ่มอยากจะหน่อย แต่เมื่อออกมาจากห้อง เข้าหาหนังสืออ่าน

หนึ่งคล้ายห้อง

หลังจากผลักประตูเข้าไป ห้องเห็นตรงหน้า

หนังสือจริงด้วย

แสงอาทิตย์สาดส่อง ผ้าม่านขาวนวล และยังโต๊ะตั้ง

คอมพิวเตอร์คอมพิวเตอร์หนึ่งเครื่อง

ภายในห้องหนังสือ อุปกรณ์เครื่องครบครันแค่

ยังคงใส่ใจอย่างมาก

จิดาภาเดินเข้ามองรอบๆ สิ่งของตั้งโชว์อยู่ในแต่ละดูมีเอกลักษณ์ แต่ก็มองออกถึงความตั้งใจในการออกแบบ

ขณะที่จิตาภากำลังมองหาหนังสือ ทันใดนั้น หล่อนก็ เหลือบมองเห็นรูปภาพรูปหนึ่งที่ตั้งอยู่บนชั้นวางหนังสือ