ตอนที่728กรุปเลือดเดียวกัน

ตอนที่ 728 กรุ๊ปเลือดเดียวกัน

พอเห็นว่ามัลล์ไม่ได้พูดอะไร เกาะก็พูดต่อ “ถ้าเกิดว่าคุณ จิดาภาไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพวกเขา ถ้ายังงั้นอาจจะเป็นลูกของ คุณฉัตรชัย แต่ว่า…..ทำไมถึงมีกรุ๊ปเลือดเดียวกับคุณได้? “

“รีบไปตามหากรุ๊ปเลือดของตำรวจคนนั้นเมื่อตอนปีนั้น เกาะพึ่งจะพูดจบ มัลล์ก็พูดออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความ ตื่นเต้น

เกาะยืนอยู่ตรงนั้น แล้วก็พยักหน้า “ครับ ผมเข้าใจแล้ว จะไปหาตอนนี้แหละ!” เขามองหน้ามัลล์ แล้วก็เดินออกมา

หลังจากเขาออกไปแล้ว ในห้องก็เหลือฌัลล์อยู่แค่คน

เดียว

ในห้องนั้นเงียบมาก นอกจากเสียงหายใจของเขาแล้ว ก็ ไม่มีเสียงอะไรอีก

นั่งอยู่ตรงนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่ ในหัวคิดมั่ว ไปหมด เขาอยากจะไขความลึกลับนี้ แต่ว่าก็กลัวจะรู้คำตอบ ที่แท้จริงเหมือนกัน

ถ้าเกิดว่าคำตอบไม่ได้เหมือนกับที่เขาคิดไว้ ถ้ายังงั้นเขา

ก็ต้องพบเจอกับความผิดหวัง
แต่ว่าถ้าเกิดว่าใช่…

ถ้าเกิดว่าใช่ เขาก็ไม่กล้าจะคิดเลย

ในตอนนั้น ภาพที่ฉัตรชัยโดนเขาไล่ไปนั้น ปรากฏขึ้นใน หัวของเขา

พอนึกถึงเรื่องเมื่อวันนั้น เขาก็รู้สึกโกรธ แล้วก็เคลื่อนไหว เขายืนขึ้น แล้วก็เดินไปตรงริมหน้าต่าง

แล้วก็เห็นเงาที่สะท้อนมาทางหน้าต่าง เขาก็หรี่ตาลง ฉัตรชัย นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เขาอยากจะรู้มากๆ ว่า ที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คืนนี้ สุดท้ายก็นอนไม่หลับ

ตั้งแต่ที่เกาะบอกเขาว่าจิดาภามีเลือดกรุ๊ปเดียวกับเขา ความตื่นเต้นนั้นครอบงำเขา ดังนั้นคืนนี้ เขาก็เลยนอนไม่หลับ

พอถึงตอนเช้า เขาก็ถึงได้สะลึมสะลือแล้วก็ผล็อยหลับไป

ตอนเช้า เขาก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน

พอดูเวลา ก็กลัวว่าจะไปรับจิดาภาช้า

พอเห็นว่ายังไม่สาย เขาก็ถอนหายใจออกมา แล้วก็เอื้อม มือมานวดขมับ

ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “มัลล์ ได้เวลากิน

ข้าวเช้าแล้ว! “
“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะรีบลงไป!” หลังจากตอบเสร็จ มัลล์ ก็ลุกขึ้น แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็เดินลง ไป

ตอนที่เขาลงมานั้น ข้าวเช้าก็ได้ถูกเตรียมไว้แล้ว เขาก็รีบ กินเข้าไปทันที

“พี่มุ้งมิ้ง วันนี้ต้มซุปไก่ให้หน่อยนะ

“หา? “พี่มุ่งมึงอึ้งไป หลังจากนั้นก็มองหน้าเขา “มัลล์ จะ ดื่มหรอคะ? “

“ไม่ใช่ ให้คนอื่น! “

“อ้อ ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว! “พี่มุ่งมึงพยักหน้า และก็ไม่ได้ ถามอะไรต่อให้มากมาย การที่ได้ทำงานที่นี่นาน เหตุผลครึ่ง นึงก็เพราะว่าพูดน้อย คนรวยชอบความเป็นส่วนตัว เพราะ ฉะนั้นพี่มุ้งมิ้งก็เลยได้แต่หุบปากไม่ได้พูดอะไรออกมา

ตอนที่ฌลล์นั่งกินข้าวอยู่นั้น เกาะก็เข้ามา

“ฌัลล์!

พอมองหน้าเขา มัลล์ก็รีบวางอาหารเช้าของตัวเองลง เอาทิชชูเช็ดปากแล้วรีบถามว่า “สืบเป็นยังไงบ้าง? ”

“ตั้งแต่หลังจากเกิดเรื่องกับเขานั้น ข้อมูลเกี่ยวกับตัวตน ของเขาทุกอย่างก็ถูกล็อกไว้ ถ้าเกิดว่าจะสืบให้ได้ล่ะก็ต้องการ เวลาหน่อยครับ! ” เกาะพูด
ลล์ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า “ก็ได้ เข้าใจแล้ว ก็พยายาม ให้ถึงที่สุดแล้วกัน ถ้าหาเจอเมื่อไหร่ต้องบอกฉันให้เร็วที่สุดนะ

เกาะพยักหน้า “ครับ! ”

“เป็นยังไง กินอะไรรึยัง? มานั่งกินด้วยกัน! “มัลล์บอก

เกาะส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมไปกินเอง

ก็ได้! “

“นั่งเถอะ นายก็อยู่กับฉันมานานแล้ว จนเป็นครอบครัว เดียวกันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอก! “มัลล์ตอบ เกาะยืนอยู่ซักพัก สุดท้ายก็พยักหน้าแล้วก็นั่งลง พี่มุ่งมึงก็ตักข้าวมาเพิ่มเพื่อให้เกาะกิน

ที่จริงระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้คนแปลกหน้า เกาะเคา รพลล์มาก แต่ว่าไม่ได้กลัว การแค่นั่งกินข้าวด้วยกันนั้น ก็มี ความรู้สึกหลายอย่างผสมกัน

“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วนายไปโรงพยาบาลกับฉันนะ!

เกาะรู้ทันทีว่าหมายถึงเรื่องอะไร ก็พยักหน้า “ตอนนี้ผมได้ สั่งให้คนไปทำความสะอาดอพาร์ทเมนต์แล้ว คนใช้ก็มาแล้ว แค่รอให้คุณจิดาภาไปเท่านั้นครับ! ”

“จัดการได้ดี ฉันสบายใจละ! “มัลล์ตอบ เกาะยิ้มออกมา แล้วทั้งสองคนก็นั่งกินข้าวกันต่อ
ใน โรงพยาบาล

ตอนที่พวกเขาไปถึงนั้น จิดาภาก็เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว

“คุณจิตาภา ไปกันได้แล้วครับ! ” เกาะยิ้มแล้วพูดออกมา ถ้าเกิดว่าจิดาภาเกี่ยวข้องกับมัลล์จริงๆล่ะก็ ถ้ายังงั้นจิดาภา คือคนที่เกาะต้องปกป้องเหมือนกัน

จิดาภายิ้มให้พวกเขา “คุณมัลล์คะ ฉันรบกวนคุณมาก แล้วจริงๆ แถมคุณยังต้องมารับฉันอีก!

มัลล์มองหน้าจิดาภา ในหัวของเขาก็ปรากฏเรื่องที่เกาะ

บอกเขาเมื่อคืน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

เขายิ้มแล้วพูดออกมา “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเกรงใจ ต่อ ไปเรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉัน!

จิดาภาอึ้งไปนิดหน่อย เธอรู้สึกแปลกใจ

มัลล์เหมือนพึ่งรู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ก็รีบแก้คำว่า “คำพูดนี้ ฉันพูดให้หลานชายของฉัน!

จิดาภาก็ยิ้มออกมา

เกาะพูดต่อ “จัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อย แล้ว ไปกันได้แล้วครับ! “

จิดาภาพยักหน้า แล้วก็เดินตามพวกเขาไป

รถจอดรออยู่หน้าประตูแล้ว พอจิดาภาขึ้นรถ รถก็ออกไปทันที
พอขึ้นรถแล้ว เกาะก็มองหน้าจิดาภา “คุณจิดาภาครับ ตอนนี้พวกเราเตรียมสถานที่ไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว ถ้าเกิดว่า ตอนนั้นคุณต้องการอะไร ก็โทรหาผมได้ตลอดเวลา คุณน่าจะมี เบอร์ผมอยู่แล้ว! ” เกาะพูด

จิตาภาพยักหน้า “ได้ค่ะ ถ้ายังงั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ!

“ไม่ต้องเกรงใจจริงๆ นะครับ! “เกาะพูด ตอนนี้เอง จิดาภาก็หันไปมองหน้ามัลล์ ลัลล์ก็มองหน้า เธอ แล้วก็ยิ้ม

ไม่นาน น่าจะเป็นเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ทุกคนก็มาถึง อพาร์ทเมนต์

“เธอว่าที่นี่เป็นยังไงบ้าง ถ้าเกิดว่าไม่โอเค เดี๋ยวฉันจะ เปลี่ยนให้ใหม่! “

อย่าเรียกว่าอพาร์ทเมนต์เลย เรียกว่าเป็นอาคารขนาด เล็ก หรือคฤหาสน์ขนาดเล็กยังจะดีกว่า อยู่ไม่ห่างจากเขต เมืองที่คึกคักเท่าไหร่ แถมยังอยู่ในสวนอีก จิดาภาชอบที่นี่ สะอาดและเงียบสงบ

และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ สนามหญ้าด้านนอก มีชิงช้าด้วย

แถมตรงนี้ยังมีประตูไม้เล็กๆ ดูแล้วสวยมากเลย พวกเขาเดินเข้าไป การตกแต่งด้านในดูทันสมัยมาก แต่ก็ยังมีความอบอุ่นอยู่

นี่เป็นสไตล์ที่ผู้หญิงทุกคนชอบ

จิดาภารู้สึกประหลาดใจ ที่นี่ไม่เหมาะกับสไตล์ของมัลล์ เท่าไหร่เลย

จิดาภาหันหน้าไป รอยยิ้มของเธอหวานมาก “ไม่คิดเลย ว่าคุณมัลล์จะมีที่แบบนี้อยู่ด้วย! “

ลล์เดินเข้าไป ดูการตกแต่งด้านใน แล้วก็ยิ้มออกมา อย่างขมขื่น

“สถานที่นี้ ตอนแรกฉันสัญญาว่าจะซื้อไว้ให้เธอคนนั้น แต่ว่าตอนนั้น ฉันไม่มีกำลังมากพอ ตอนนี้มีแล้ว แต่ว่าเธอก็ หายไปแล้ว! “ฌัลล์รู้สึกปวดใจเล็กน้อย

จิดาภาอึ้งไปนิดนึง แล้วก็หันกลับไปมองหน้ามัลล์ รู้ว่า เขาไม่ยอมแต่งงานเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำ เรื่องที่ลึกซึ้งแบบนี้ด้วยเหมือนกัน