ตอนที่727กรุปเลือดเดียวกัน

ตอนที่ 727กรุปเลือดเดียวกัน

จิดาภาตื่นขึ้นมากลางดึก

เธอมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าที่นี่คือที่ที่ไม่คุ้นเคย

“ตื่นแล้วหรอ? ” พอเห็นว่าจิตาภาพื้นแล้ว มัลล์ก็รีบพูด ออกมา เขานั่งอยู่ข้างเตียงตลอด รอให้เธอตื่น

ไม่รู้เหมือนกันว่าระหว่างพวกเขามันเป็นเรื่องบังเอิญมาก หรือว่ามีโชคชะตาด้วยกัน ตอนที่เขาผ่านไปทางนั้นก็เห็นจิดาภา

แต่ว่าท่าทีของเธอดูไม่สบายมาก

พอเห็นมัลล์ จิดาภาก็รีบพูดออกมา “คุณลล์ ฉันรบกวน

คุณมากเลยใช่มั้ย! “

“รบกวนอะไรกัน เธอเป็นยังไงบ้าง? ไม่สบายตรงไหน ป่าว? “ฌลล์ถามออกมา

จิดาภาส่ายหน้า “ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ ที่นี่ที่ไหนหรอคะ? ”

“ที่นี่คือโรงพยาบาล เห็นว่าเธอดูไม่ค่อยสบาย ฉันก็เลยพาเธอมา!
พอพูดถึงโรงพยาบาล จิดาภาก็เครียดขึ้นมานิดหน่อย แล้วก็รีบเอามือกุมท้องของตัวเอง ถ้ายังงั้นลูกฉัน…

“วางใจเถอะ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ว่าหมอบอกว่า

ทางที่ดีที่สุดก็คือต้องทำอารมณ์ให้ดี ไม่ยังงั้นจะเกิดอันตราย ขึ้นได้! “มัลล์พูด เขาไม่อยากจะทำให้จิดาภาตกใจ เพราะว่า ” ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆ

พอได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่ง ออก ถึงจะพยายามปรับตัวเองแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกทุกข์ใจอยู่ดี พอคิดถึงตรงนี้ จิดาภาก็มองหน้ามัลล์ “แน่นอนค่ะ

“วันนี้เธอพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนเถอะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะ บอกให้พันเดชมารับ! “ฌัลล์พูดออกมา พอได้ยินแบบนั้น จิดาภาก็อึ้งไป “คือว่า ไม่ต้องดีกว่าค่ะ

“จิดาภาพูดออกมา

ลล์นิ่งไป แล้วก็มองหน้าจิดาภาพลางขมวดคิ้วขึ้นมา เขามองจิดาภาอยู่นาน หลังจากนั้นก็พูดออกมาว่า “ดูเหมือน ว่า เรื่องที่ข่าวเขียนเหมือนจะไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมดหรอกนะ!

จิดาภายิ้ม “ก็แค่ช่วงนี้เรื่องเยอะไปหน่อย ก็เลยอยากจะ อยู่เงียบๆ หน่อยนะค่ะ

“แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน?

“ยังไม่รู้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันต้องคิดก่อน!
ลล์คิดอยู่ครู่นึง “ฉันมีคฤหาสน์อยู่ฝั่งตะวันตก ถ้าเกิดว่า เธอไม่รังเกียจล่ะก็ ไปอยู่ที่นั่นก่อนก็ได้นะ! “ พอพูดขึ้นมา จิดาภาก็อึ้งไป “ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้ฉันก็

รบกวนคุณมากแล้ว เดี๋ยวฉันต้องหาวิธีได้แน่ “ฉันไม่ได้ให้เธออยู่ แต่ฉันให้เด็กในท้องของเธออยู่ต่าง หาก ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธ แต่ว่าควรจะถามลูกในท้องก่อน

มั้ย? “ ฌัลล์พูด ”

พอได้ยินดังนี้ จิดาภาก็หัวเราะออกมา “ถ้ายังงั้นก็ต้อง รบกวนคุณแล้วล่ะค่ะคุณณัลล์

ได้คุยกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ว่าจิตาภากลับรู้สึกสนิทสนมกับ คนที่อายุครึ่งร้อยอย่างแปลกประหลาด

“โอเค งั้นก็ถือว่าตกลงตามนี้ พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันให้คนมารับ

เธอ! “มัลล์ตัดสินใจ

จิดาภาพยักหน้า

“ถ้ายังงั้นเธอพักผ่อนก่อนเถอะ ด้านนอกมีคนคอยเฝ้าอยู่ ถ้าเกิดว่ามีอะไรก็เรียกได้ ฉันกลับก่อนนะ! “

จิดาภาต้องการจะลุกขึ้น

“ไม่ต้องลุกขึ้นหรอก ตอนนี้เธอต้องพักผ่อนเยอะๆ

มัลล์พูดแบบนี้แล้ว เธอต้องนึกถึงลูกในท้องของตัวเอง ด้วย จิดาภาก็เลยไม่ได้ลุกขึ้นมา “ถ้ายังงั้นก็ต้องขอบคุณคุณมากนะคะ!

ลล์ยิ้มออกมา “พักผ่อนเยอะๆ นะ! “หลังจากพูดจบ ลล์ก็เดินออกไป

เกาะมองหน้าจิดาภา แล้วก็ตามออกไปเหมือนกัน

ตอนนี้ในห้องนั้น เหลือจิดาภาอยู่แค่คนเดียว และเธอก็ พึ่งจะตื่นขึ้นมา ก็เลยนอนต่อไม่หลับ เธอมองออกไปนอก หน้าต่าง ด้านนอกมีแต่ความมืดไม่ได้เปิดไฟ มองไม่เห็นอะไร ทั้งนั้น

จิดาภาลงมาจากเตียง แล้วก็เดินไปตรงริมหน้าต่าง ก็ไม่รู้ เหมือนกันว่าตัวเองกำลังดูอะไรอยู่

พอนึกถึงเรื่องที่เจอมาในวันนี้ เธอก็พยายามจะทำจิตใจ ให้สงบลงอีกครั้ง แต่ว่าก็อดไม่ได้

พันเดช….

พอนึกถึงชื่อนี้ขึ้นมา สมองของเธอก็ปรากฏภาพสายตา ของเขาที่มองเธอในวันนี้

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ว่ามันทุกข์ใจยิ่งกว่าการที่

เขาจะพูดออกมาอีก

ความรักที่เธออยากได้ ไม่ใช่แบบนี้

ถ้าเกิดว่าตอนเริ่มต้นมันหวานหอมมาก แต่ว่าตอนนี้ ขมขื่นขนาดนี้ เธอก็ไม่อยากจะได้มัน
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองยืนอยู่ริมหน้าต่างนานขนาดไหน จนรู้สึกง่วง เธอก็ปืนกลับขึ้นไปบนเตียง ตอนนี้ได้แต่บอกตัว เองว่า ไม่ต้องทำเพื่อใครอีกแล้ว ทำเพื่อลูกในท้องของตัวเอง เพียงเท่านั้น!

อีกด้านหนึ่ง

ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่สามแล้ว

มัลล์นั่งอยู่บนรถกับเกาะ “เกาะ พรุ่งนี้เช้าให้คนไป ทําความสะอาดอพาร์ทเมนต์ด้วย แล้วก็หาคนไปดูแลด้วย! ” เกาะมองหน้ามัลล์ บนโลกใบนี้มีเรื่องที่บังเอิญขนาดนี้ ด้วยหรอ?

พอเห็นว่าพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้กันขึ้นเรื่อยๆ หรือว่ามันคือ โชคชะตาเหมือนที่ตำนานเคยพูดถึง

พอมองหน้ามัลล์ เกาะก็พยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ! ”

รถนั่นแล่นไปบนถนนอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางนั้น ไม่มี ใครพูดอะไร ตอนที่พึ่งมาถึงที่บ้านนั้น มัลล์ก็มองหน้าเขา “ดึก มากแล้ว นายเองก็ยุ่งมาทั้งวัน ไปพักผ่อนเถอะ! “

เกาะพยักหน้า

มัลล์กำลังจะไป เกาะก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“ฌัลล์!

มัลล์หันหน้ากลับมา “อะไรหรอ? มีเรื่องอะไรอีกหรอ?
เกาะยืนอยู่ตรงนั้น คิดอยู่ครู่นึง แล้วก็พูดออกมา “มีเรื่อง หนึ่ง ที่ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดมั้ย!

“เรื่องอะไร? “

เกาะยืนอยู่ตรงนั้น มัลล์เหมือนกับว่าจะเข้าใจอะไรบาง อย่าง “มาที่ห้องอ่านหนังสือฉัน! “หลังจากพูดจบก็หมุนตัวแล้ว เดินไป เกาะก็เดินตามไป

ในห้องนั้น มัลล์เดินเข้าไป แล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้ มองหน้า เขา “มีเรื่องอะไร? พูดมา

เกาะยืนอยู่ตรงนั้น “มัลล์ ผมว่านะ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มี หลักฐาน แต่ว่าผมว่ามันบังเอิญเกินไป ผมก็เลยต้องบอกพี่!

ยิ่งเขาพูดแบบนี้ มัลล์ยิ่งรู้สึกว่ามีเรื่องอะไร เกาะไม่ใช่คน ที่กลืนน้ำลายตัวเองแบบนี้อยู่แล้ว

“มีเรื่องอะไรกันแน่!

“คุณจิดาภา เธอ…”

“เธอทำไม? “

“เธอเหมือนกับคุณเลย กรุ๊ปเลือดเป็น RH “1

เกาะพูด

ออกมา

พอพูดออกมาแบบนี้ มัลล์ก็อึ้งไป แล้วก็มองหน้าเกาะ รู้สึกเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“นายว่า…”
“ก่อนหน้านี้ ผมแค่อยากช่วยคุณหาคนที่มีกรุ๊ปเลือดเดียว กับพี่ ผมก็เลยให้คนตามหาข้อมูลของคนที่มีกรุ๊ปเลือดRH หนึ่งในนั้นก็มีคุณจิดาภาด้วย ตอนนั้นที่ผมเห็น ก็ไม่ค่อยอยาก จะเชื่อเท่าไหร่ แต่ว่าครั้งที่แล้วที่คุณจิดาภาเกิดเรื่องแล้วพี่ไป ส่งเธอที่โรงพยาบาล ผมก็เลยถามเธอ ปรากฏว่าใช่จริงๆ ด้วย! ”

“นายอยากจะพูดอะไร? ถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกตื่นเต้น มาก แต่ว่ามัลล์ยังคงเสแสร้งทำท่าที่สงบนิ่งเหมือนกับท่าที ของวร ต

“ก่อนหน้านี้พี่เคยให้ผมไปเช็คเกี่ยวกับคนในตระกูลตระ กูลสวันนีย์ การันต์กับจันทนี หรือแม้แต่เปรมศักดิ์ พวกเขาต่าง ก็ไม่มีเลือดRHเลย เพราะฉะนั้น คุณจิดาภาอาจจะไม่ใช่ลูก แท้ๆ ของพวกเขา…

พอพูดออกมา มัลล์ก็อึ้ง

ถ้าเกิดว่าจิดาภาไม่ใช่ลูกของพวกเขาจริงๆ …

แล้วจะเป็นลูกของใคร?

แล้วทำไมถึงได้หน้าตาเหมือนฉัตรชัยขนาดนั้น? แล้ว ทำไมจันทน์ถึงมีแหวนที่เขาให้ฉันตรชัย

และทําไม เลือดของจิดาภาถึงเป็นRH ทั้งหมดนี้ เหมือนเป็นความลึกลับที่รอให้คนเปิดเผย

ถึงแม้ว่า มีคำตอบที่พวกเขาทายไว้ แต่ว่าคำตอบแบบนั้นพวกเขาก็ไม่กล้ามั่นใจเหมือนกัน