ตอนที่714เป็นไอ้ระยำทั้งหมด

ตอนที่ 714 เป็นไอ้ระยาทั้งหมด

พวกเขาโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก รู้จักกันมานานขนาดนี้

แล้ว จิดาภาจะมองไม่ออกได้ยังไงกัน “มีเรื่องอะไร พูดมา ตรงๆ เลย !”

“จริงๆ แล้ว วันนี้ฉัน… ไปรยาพูดอย่างอึ้ง

จิดาภารู้ว่านี่ไม่ใช่สไตล์ของเธอ

“แล้วไงต่อ ?”

“แล้วฉันเห็นพันเดชอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนหนึ่ง ดูสนิท สนมกันมากด้วยนะ… ไปรยาพูด

เมื่อพูดถึงประโยคนี้ เสียงของเธอก็ค่อยๆ เบาลง ส่วนจิดาภาก็ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็เย็นชา

ไปรยาเห็นว่าจิดาภาไม่ได้พูดอะไรก็เป็นห่วงอยู่บ้าง “เดิมทีแล้วฉันอยากจะตามไป แต่ตอนฉันลงจากรถก็มองไม่ เห็นพวกเขาแล้ว หรือบางทีฉันอาจจะดูผิดไป !” แม้ว่าจะพูด แบบนี้ก็เถอะ แต่ไปรยามั่นใจมากว่าตัวเองไม่ได้ดูผิด

ก็แค่ไม่อยากทำให้จิดาภาโกรธเกินไป
ใครจะไปรู้ว่าหลังจากจิดาภาได้ยินแล้วก็ยิ้มอ่อนๆ

“แค่

ไปรยาทําสีหน้าตกใจ เธอ เธอไม่โกรธ

“คนนั้นเป็นผู้มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตของพันเดช

“ก็คือตอนที่เครื่องบินเกิดอุบัติเหตุ แล้วคนที่ช่วยเขาคน

นั้นเหรอ ?”

จิดาภาพยักหน้า

เห็นได้ว่าจิดาภารู้อยู่แล้ว

“แม้ว่าจะเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิต แต่ก็ไม่จำเป็นต้องสนิท สนมขนาดนี่นา แค่เดินก็จำเป็นต้องควงแขนกันด้วยเหรอ ? ไปรยาถาม จิดาภาก็รู้อยู่แล้วเธอจึงพูด โดยที่ไม่สนใจอะไร

แต่เมื่อจิดาภาได้ยินสิ่งนี้แล้วก็ยังคงตะลึงอยู่ชั่วขณะ

ไปรยามองไปที่เธอ “จิ ระหว่างเธอกับพันเดชไม่ได้มี

ปัญหาอะไรใช่ไหม ?”

“ปัญหาอะไรเหรอ ?

“เธอว่าปัญหาอะไรล่ะ จิ เธอรู้ว่าฉันพูดอะไรอยู่ !” ไปรยา พูดอย่างรีบร้อน

เห็นท่าทีของจิดาภาไม่ร้อนรน ไม่โกรธ จึงโกรธแทนเธอ แต่จิดาภาก็เอ่ยปากพูดไปลอยๆ “ไม่มีนะ เธอคิดมากไปแล้วล่ะ !”

“ใช่เหรอ ?” ไปรยาถามกลับ

“แต่ฉันนึกไม่ออกเลยนะว่าผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตจะสามารถ เดินแล้วควงแขนกันขนาดนี้ได้ จิ เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นแบบนี้ นะ !” ไปรยาพูดอย่างรีบร้อน

ขณะนั้นมือของจิดาภาก็ลูบไปที่ท้องของตัวเองเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว ส่วนไปรยาเห็นแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจ สายตาก็มุ่งเน้น อยู่บนตัวของจิดาภาต่อ

“ฉันไม่ได้เปลี่ยนไป แค่สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ต้อง

จัดการเป็นพิเศษ !”

“สถานการณ์อะไรต่างกัน? ต่างกันตรงไหน ?” ไปรยา

ถาม

จิดาภายิ้มแล้วไม่ได้ตอบ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปห้อง ครัว “เธอจะดื่มอะไร ?

“ตอนนี้เธอยังมีอารมณ์ดื่มอะไรอีกเหรอ ? ฉันก็โกรธแทบ จะตายแทนเธอแล้วนะ !

“ระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้มีอะไร ทำไมต้องไปโกรธด้วย

ล่ะ !” จิดาภาพูด

“รอให้มีอะไร เธอจะรู้สึกว่าคิดผิดมันก็สายไปแล้ว ! จิดาภายิ้มแล้วถือนมและเครื่องดื่มออกมาอย่างละแก้ว“เธอแน่ใจเหรอ ว่าฉันต้องรู้สึกคิดผิดอย่างแน่นอน ?” จิตาภา ถามกลับ

“ฉัน….. ไปรยามองไปที่จิดาภา ในตอนนั้นก็ไม่รู้เลยว่า

ควรจะพูดอะไรดี

รู้ว่าจิดาภามีความมั่นใจมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ สถานการณ์มันต่างกันไป

จิดาภามองไปที่ไปรยา “เอาล่ะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน แล้วถ้าพันเดชเป็นคนแบบนั้นจริงๆ งั้นเธอก็ควรจะดีใจแทนฉัน ด้วยที่โชคดีที่ไม่ได้แต่งงานกับเขา

เอาเถอะ จิดาภาสามารถมองโลกในแง่ดีได้เสมอ

ไปรยารับเครื่องดื่มมาแล้วดื่มไปหนึ่งคำ “เฮ้อ เธอนี่นะ ใจเย็นแบบนี้ตลอดเลย ฉันนับถือแล้วล่ะ !”

จิดาภายิ้มขึ้น มือก็ลูบไปที่ท้องอย่างไม่รู้ตัวอีก

“ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ไหนเนี่ย ?

“มาเลเซีย !”

“เธอมาที่นี่เพราะพันเดชเหรอ ?”

จิดาภาพยักหน้า

“พักอยู่ที่ไหนเหรอ ?”

“ตระกูลฐิตานันท์ !”
ไปรยา “ น้ำที่เพิ่งดื่มไปหนึ่งคำก็เกือบจะสำลักออกมา

“เธอ เธอพูดอะไรเนี่ย ?” เสียงของไปรยาก็ดังขึ้นแล้วมอง ไปที่จิดาภาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เธอหมายความว่าตอนนี้เขาพักอยู่บ้านของพันเดช ?”

จิดาภาพยักหน้า

“จิดาภา เธอบอกฉันว่านี่มันไม่ใช่ความจริง แต่ใครจะไปรู้ว่าจิดาภากลับพยักหน้าอย่างใจเย็น

ไปรยาระเบิดขึ้นมา “จิดาภา เธอนี่เสียสติไปแล้วใช่ไหมที่ เห็นด้วยกับสิ่งนี้ ?”

“เธอรู้ไหมว่าอะไรที่เรียกว่าพาสุนัขจิ้งจอกเข้ามา ? ตอนนี้ เธอนี่ก็ปล่อยให้พันเดชออกนอกลู่นอกทาง : ไปรยามองไปที่ ดาภาแล้วพูดด้วยเสียงดังอย่างตื่นเต้น

ท่าทีนั้น ดูเหมือนไปรยาจะตื่นเต้นมากกว่าแฟนหนุ่มของ ตัวเองออกนอกลู่นอกทางซะอีก

จิดาภามองไปที่เธออย่างเย็นมาก “ตรงนั้นก็ไม่ได้เป็น บ้านฉัน ฉันไม่อนุญาตมันจะไปมีประโยชน์อะไร ?

“เธอ…เธอ… ไปรยามองไปที่จิดาภา โกรธจนไม่รู้ว่า

ควรจะพูดอะไร

“จิดาภา เธอนี่เกือบจะทำให้ฉันโกรธแทบตายจริงๆ เลย นะ จิดาภาคนที่หยิ่งยโสไปไหนแล้ว ?” ไปรยาตะโกนถามขึ้น
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้จิดาภาก็เงียบลง

ต้องยอมรับว่าทางที่เดินผ่านมานี้ พวกเขาต่างก็มีความ เปลี่ยนแปลงไปด้วย รวมทั้งจิดาภา

รู้อยู่แล้วว่าพันเดชมีเรื่องปิดบังเธออยู่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ยังคงรอให้พันเดซพูดกับเธอด้วยตัวเอง

ทว่าในตอนนี้เธอไม่ได้ทำเพียงเพื่อพันเดช แต่ยังทำ เพื่อ…….สายตาก็มองไปที่น้อยของตัวเอง

เธอไม่สามารถโกรธและตื่นเต้นได้

จิดาภามองไปที่เธอ “เอาล่ะ อย่าโกรธไม่เลย ฉันก็ไม่ได้ โกรธ แล้วเธอจะไปโกรธทำไม ?

“แน่นอนว่าฉันโกรธกับการตัดสินใจที่เลอะเทอะของ

เธอ !”

จิดาภานิ่งเงียบ สามารถอธิบายได้

เธอไม่ได้เลอะเทอะ แต่เป็นเพราะไม่

ราวกับว่ามองออกว่าเธอมีความลำบากใจ ไปรยาจึงมอง

ไปที่เธอ “มีปัญหาอะไรใช่ไหม ?

จิดาภาก็ยังคงไม่ได้บอก

ไปรยารู้สึกกระวนกระวายอยู่บ้าง “จิดาภาเธอยังคิดว่าฉัน

เป็นเพื่อนของเธออยู่ไหม ถ้าฉันยังเป็นเพื่อนของเธอก็บอกฉัน !”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ