ตอนที่649เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

ตอนที่ 649 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนชุดนอน ไปรยาก็เดินออกมาแล้ว

เอลิสต์ยังคงรออยู่ข้างนอก ส่วนไปรยาเช็ดผมไปด้วย พลางเดินไปด้วย สวมชุดนอนสีชมพูและกางเกงขาสั้น ดูน่ารักมาก

“ยังไม่พักผ่อนเหรอ ?”

สายตาของเอลิสต์เหลือบมองไปที่ตัวของเธอ จากนั้นก็ ย้ายสายตาไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ไม่ใช่คุณบอกว่ามีเรื่อง อะไรคุยกับผมหรอกเหรอ ?” ไปรยานึกขึ้นได้ทันทีจากนั้นก็ มองไปที่เอลิสต์แล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว มีเรื่องจะคุยกับคุณ อยู่ !” พูดจบก็เข้าไปใกล้ๆ

พิจารณาอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็เอ่ยปากพูดขึ้น “จิกับพัน เดชจะแต่งงานกันแล้ว !

ได้ยินสิ่งนี้เอลิสต์ก็ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ “อ้อ !”

“อ้อ ? เฮ้ ยังไงก็ช่วยนายมาตั้งหลายครั้ง นายอ้อ เดียวก็พอแล้วเหรอ ?” ไปรยาถาม
“ผมจะหาทางนะครับ !” เอลิสต์พูด

ขณะนั้นไปรยาพูดอะไรผิดไป จึงเอ่ยปากพูดว่า “ฉันไม่ได้ หมายถึงแบบนี้ คือฉันว่าจะรอตอนที่พวกเขาแต่งงาน แล้วพวก เราจะไปด้วยกัน

ได้ยินสิ่งนี้เอลิสต์ก็ชะงัก จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “ASU…..”

ไปรยายิ้ม “โอเค ถ้างั้นก็ตัดสินใจแบบนี้เลยนะ

“เมื่อไหร่ !?”

“เอ่อ…” ไปรยาเกาหัว “วันที่ยังไม่ตัดสินใจเลย แต่วันนี้ บอกว่าอีกไม่นานหรอก !

เอลิสต์คิดอยู่ชั่วขณะแล้วพยักหน้า “ผมรู้แล้วนะ ! ไปรยายิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เอลิสต์ “โอเค ดึกมากแล้ว รีบ

ไปพักผ่อนล่ะ !”

เอลิสต์พยักหน้า จากนั้นไปรยาก็กลับไปพักผ่อนที่ห้อง

มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้อยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเอลิสต์ แต่ความรู้สึกกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อเห็นเขาแล้ว ราวกับหินที่ล่องลอยอยู่ในใจก็วางลงในที่สุด รู้สึกจิตใจสงบ

กอดผ้าห่ม ไปรยาสูดหายใจเข้าลึก แล้วเข้าสู่ห้วงแห่งฝัน ในไม่ช้าวันถัดไป
ในตอนรุ่งเช้า ไปรยาก็นอนจนตื่นขึ้นมาตามธรรมชาติ ขณะนั้นบนโต๊ะก็มีอาหารเช้าวางไว้เรียบร้อยแล้ว ไปรยาจึงตก ตะลึงเล็กน้อย พลันนึกขึ้นได้ว่าเอลิสต์อยู่ที่นี่

“นายท่อนไม้” ไปรยาเรียกไปหนึ่งคำ แต่ไม่มีการตอบ กลับสักอย่าง

ไปรยาขมวดคิ้วขึ้นแล้วเดินไปยังห้องครัว แล้วไปดูที่ห้อง

ของเขา ทว่าไม่มีใคร “ไปไหนแล้วเนี่ย ?

แม้ว่าจะคิดแบบนี้ ไปรยาก็ยังกินอาหารและเดินไปดูที่ ระเบียงเป็นครั้งคราว เมื่อกวาดสายตาไปชั้นล่างก็เห็นเงาหลัง ร่างหนึ่ง

ไม่ได้ถือว่าสูงมาก เพียงแค่ชั้นเก้าเท่านั้น ดังนั้นจึงเห็น ฉากชั้นล่างได้อย่างชัดเจนมาก

ในตอนนี้เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ชั้นล่าง ส่วนเอลิสต์ก็กำลัง

คุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่สวมชุดสูทและผูกเนกไท

คุยอะไรกันอยู่ เธอฟังไม่ได้ยินอย่างแน่นอน แต่เมื่อเห็น ท่าทางที่ผู้ชายคนนั้นพูด ไปรยาก็ไม่ค่อยชอบ เอลิสต์หันหลัง ให้เธอ ดังนั้นสีหน้าของเขาจะเป็นยังไงก็มองไม่ชัด

ไปรยาสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ ชายคนนั้นก็หันหลังกลับ แถมยังมี คนคอยเปิดประตูให้เป็นพิเศษ เข้าไปนั่งจากนั้นก็ตรงออกไป แล้ว
ส่วนเอลิสต์ก็ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วหันหลังให้กับเธอเช่นเดิม เห็นสีหน้าไม่ค่อยชัดนัก

แต่ไปรยาเป็นห่วงเอลิสต์อย่างคลุมเครือ

เธอกลัวว่าเอลิสต์จะเป็นติดต่อกับคนเลวๆ บางพวกอย่าง

ที่เคยทํามาก่อน

ในขณะเดียวกัน เอลิสต์ก็ขึ้นไปชั้นบน ส่วนไปรยาก็รีบ เดินกลับมายังโต๊ะอาหาร เพียงแต่ในใจเต็มไปด้วยความ สงสัย

เป็นอย่างที่คิดไว้ ไม่นานนักประตูก็ถูกผลักเปิดออกมา

เอลิสต์เดินเข้า เมื่อมองเห็นไปรยา สายตาอันแหลมคม รีบเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนทันที “ตื่นแล้วเหรอ ?”

ไปรยานั่งกินอยู่ตรงนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเขาจึงพยัก

หน้าคร่าวๆ “อืม !”

เอลิสต์ก็เดินไปนั่งอยู่ข้างๆ เธอ มองไปที่ไปรยา คิดอยู่ชั่ว ขณะจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “วันนี้ผมมีเรื่องต้องจัดการนิดๆ หน่อยๆ

ไปรยาหันหัวมองไปที่เอลิสต์ คิดอยู่ชั่วขณะ จึงเอ่ยปาก พูดอย่างควบคุมไม่ไหว “เมื่อกี้ตอนฉันอยู่ที่ระเบียง เห็นนาย คุยกับคนคนหนึ่งอยู่ชั้นล่าง…………ใครเหรอ ?

สายตาของเอลิสต์มองไปที่ไปรยา นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะ เห็นฉากนี้ด้วย
“คุณเห็นแล้วเหรอ ?

ไปรยาพยักหน้า

เอลิสต์ไม่ต้องการจะปิดบังเธอ จึงเอ่ยปากพูดขึ้น เป็นอา ของผม ก็คือว่าวันนี้ผมออกไปทำธุระกับเขานิดหน่อย !

อา ?

ไปรยาตกตะลึง ไม่รู้เลยว่าเขายังมีอาคนหนึ่งด้วย แต่ไปรยาก็รู้ว่าไม่ควรถามมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า “งั้นก็ดีแล้วล่ะ เอลิสต์อย่าไปปะปนกับคนเหล่านั้นเลยนะ !

เมื่อรู้ว่าเธอเป็นห่วงตน เอลิสต์จึงมองไปที่เธอ ยกสายตา ขึ้นอย่างไม่คาดคิด “ครับ ผมสัญญากับคุณนะ !” เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ไปรยาก็โล่งใจมากขึ้น

เอลิสต์เป็นคนที่เด็ดขาดและแน่วแน่ ดังนั้นเธอจึงวางใจ

ได้

ขณะนั้นสายตาของเธอก็เหลือบมองไปที่นาฬิกาอย่างไม่ ได้ตั้งใจ เธอจึงตกใจขึ้นมาทันที “โอ๊ย ไปสายแล้ว ทำไมฉัน ถึงนอนไปนานขนาดนี้เนี่ย….. พูดจบก็รีบกระโดดขึ้น แล้วไป เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องทันที

เห็นท่าทีที่กระฉับกระเฉงของเธอ เอลิสต์จึงหัวเราะขึ้นมา อย่างไม่รู้ตัว “ไม่กินแล้วเหรอ ?

“ไม่มีเวลาแล้ว ตอนบ่ายฉันต้องไปที่ร้านด้วย !” พูดจบประตูก็ถูกปิดลง ห้านาทีต่อมาไปรยาก็เดินออกจากห้องนอน แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังสามารถเห็นได้ว่ารีบใส่