ตอนที่645ความมีอำนาจของไปรยา

ตอนที่ 645 ความมีอำนาจของไปรยา

หัวใจของสงชัยมีรสชาติบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบาย ออกมาได้

“เห็นได้ว่าเบเบ้ขอบคุณมากเลยนะ….. จิดาภาพูด “เธอ เป็นผู้หญิงที่ดี คุณควรจะรู้จักทะนุถนอมนะ !”

ทะนุถนอม ?

ถ้าคำพูดนี้อยู่ในสองปีที่แล้ว ตอนที่เพิ่งได้พบเจอกับเธอก็ อาจจะยังมีประโยชน์ แต่ตอนนี้มันสายไปหรือเปล่า ?

“คุณรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เหรอ ?” เขาถาม ดวงตาจับจ้อง

ไปที่ตัวของเธอ

จิดาภาพยักหน้า “ฉันหวังว่าคุณจะมีความสุขจริงๆ นะ !

มุมปากของสงชัยปรากฏรอยยิ้มอันขมขื่นออกมา “ความ สุข ? ถ้าอยู่ในเมื่อสองปีที่แล้วผมก็อาจจะยอมรับไปแล้ว แต่ ตอนนี้… คำพูดต่อไป เขาไม่ได้พูดออกมา แล้วมองไปที่จิดา ภา คำพูดทุกค่ามันก็รวมกันอยู่ในสายตาทั้งไปจนหมดแล้ว

“ผมรู้ว่าตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไปมันก็ไร้ประโยชน์ แต่ผมก็ ไม่ยอมแพ้ไปแค่นี้หรอก ถ้าวันหนึ่งเขาทำเรื่องร้ายๆ อะไรกับคุณออกมา ผมก็ยังจะพาคุณไปอย่างไม่ลังเลสักนิดเดียว……. สงชัยพูด มองไปที่จิดาภาอย่างลึกซึ้งแล้วหันหลังเดินออกไป

นี่เป็นการสัญญาหรืออะไรจิดาภาก็ไม่รู้ แต่เมื่อเห็นเงา

หลังของเขา ภายในใจก็รู้สึกเจ็บแทนเขาอย่างทนไม่ไหว เขาทำแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่ ? เขาเพิ่งจากไป ขณะนั้นพันเดชก็เดินมาจากข้างหลัง มอง

ไปที่จิดาภา มุมปากยกขึ้นด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาคุยอะไรกันไปเขาไม่อาจรู้ได้ แต่เขากลับเชื่อจิดา ภามากขึ้นไปอีกอย่างไม่ต้องสงสัย……

ในคืนนี้

เปรมศักดิ์และสงชัยดื่มไปเยอะมาก เปรมศักดิ์ดื่มจนเมาเละ ส่วนสงชัยก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง แต่พวกเขาผู้ชายสองคนนี้เป็นเพราะผู้หญิงคนเดียวกัน… หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้น พันเดชก็พาจิดาภาไปแล้ว สงชัยดื่มไปไม่น้อย มายค์ก็มารับด้วยตัวเอง เบเบ้ก็พยุง เขาออกไป รู้ว่าเขาอารมณ์จึงไม่ได้พูดอะไร คอยดูแลและเฝ้า อยู่ข้างๆ เขาอยู่ข้างๆ เขารอบคอบ

ทั้งคืน ตั้งแต่เขาคุยกับจิดาภามา เขาก็ไม่ได้เอ่ยปากพูด อะไรอีกเลย ดื่มอยู่ตลอดเวลา เบเบ้ มองไปที่เขาด้วยความ เป็นห่วง แต่ก็ไม่สามารถห้ามเขาได้
หลังจากกลับไปแล้วก็ส่งสงชัยไปที่ห้อง เบเบ้มองไปที่ พวกเขา “พวกคุณออกไปเถอะ ที่นี่มีแต่ฉันคนเดียวก็พอแล้วล่ะ !” เบเบ้พูด

มายด์พยักหน้าแล้วออกไป เอลล่า ก็มองไปที่เบเบ้ด้วย ความเป็นห่วง ในที่สุดก็ออกไป

หลังจากพวกเขาไปแล้ว เบเบ้ก็พยุงสงชัยให้ดีแล้วช่วย เขาถอดรอง และห่มผ้าห่มให้ดี มองเขานอนอยู่บนเตียง ผิวสี ข้าวสาลีบ่งบอกถึงการมีสุขภาพดี ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน สงชัย ก็ยังคงหล่อเหลาตลอดเวลา แม้ว่าตอนนี้จะเมาแล้วก็ตาม ก็ยัง คงเป็นเหมือนเดิม

มองไปที่เขา เบเบ้ ทนไม่ได้จูบยื่นมือออกไปลูบผมของ

เขา

ตอนที่เขามีสติ เธอไม่เคยมีโอกาสแบบนี้เลย แต่ตอน นี้……..ของเธอยื่นออกไปช้าๆ แต่เมื่อเพิ่งสัมผัสไปโดนเขา เขาก็ขยับอย่างรุนแรง แล้วยื่นมือออกมาจับเธอไว้

เบเบ้ตกใจ แต่ยังไม่ทันได้ถอนมือกลับก็ถูกเขาคว้าไว้ได้

พอดี

“ลีโอ….” เบเบ้มองไปที่สงชัยด้วยความเป็นห่วงอยู่บ้าง กลัวเขาจะว่าเธอล่วงเกินเข้าไปแล้ว

แต่สงสัยค่อยๆ ลืมตาขึ้น ส่ายหัวไปด้านข้าง เมื่อเห็นคน ที่อยู่ตรงหน้าก็ขมวดคิ้วขึ้น “จิ…” เขาเรียกไปหนึ่งคำ
เบเบ้ขมวดคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยปากพูด “ฉันไม่ใช่

วินาทีต่อมา คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็ถูกเขาดึงเข้าไป ข้างหน้าอย่างรุนแรง

ปลายจมูกสัมผัสกันจนทำให้ใจของเบเบ้กระโดดขึ้นอย่าง ทนไม่ได้ เบเบ้มองไปที่สงชัย ดวงตาที่สวยงามสบกับสายตา อันเร่าร้อนของเขา แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักอย่าง

“คุณมาดูผมเหรอ ผมคิดว่าคุณจะไม่สนใจผมอีกแล้ว….. สงชัยมองไปที่เธอมองไปที่เธอแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างรักใคร่

เบเบ้รู้ว่าแววตาและสายตาแบบนี้เป็นเพราะผู้หญิงอีกคน หนึ่ง แต่เมื่อเห็นแววตาอันกระตือรือร้นขนาดนี้ เธอจะปฏิเสธ ลงได้ยังไง

“ไม่หรอก ฉันจะไม่เฉยชากับคุณ จะอยู่ข้างๆ คุณไป

ตลอด…..” เธอพูด

“จริงเหรอ ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความเหลือเชื่ออยู่บ้าง เบเบ้พยักหน้า “ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณไปตลอด…..

วินาทีต่อมา ขณะที่ เบเบ้ ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สงชัยก็ กุมหัวของเธอไว้แน่น แล้วจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ

ขณะนั้นดวงตาของเบเบ้ก็เบิกกว้าง ปากของเธอเต็มไป

ด้วยกลิ่นอายแห่งชายของเขา

ริมฝีปากบอบบางจนทำให้เธอรู้สึกมหัศจรรย์อยู่บ้าง
“จิ……….. ในขณะที่จูบ เขายังคงเรียกชื่อของจิดาภาไม่ หยุดหย่อน

ในใจของเบเบ้ก็แน่นขึ้น มีความเจ็บปวดอย่างพูดไม่ออก แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ไม่อยากจะเป็นตัวแทนของใครๆ แต่ก็ไม่อาจทนเห็นสงชัยเจ็บปวดไปคนเดียว

ทันใดนั้นเขาก็พาเธอไปบนเตียงแล้วกดเธอไว้ข้างล่าง จูบ ไปที่เธออย่างรักใคร่

นี่เป็นความอ่อนโยนที่เบเบ้ไม่เคยได้สัมผัส แต่มันไม่ได้ ให้กับเธอ

เธอยากที่จะจินตนาการว่าหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา แล้ว เห็นว่าคนคนนั้นไม่ใช่จิดาภาแต่กลับเป็นเธอ มันจะหดหูมาก แค่ไหน

นึกถึงตรงนี้เธอก็มองไปที่สงชัย พยายามที่จะผลักเขา

ออกไป “ลีโอ ฉันเอง เบเบ้ !” เธอเอ่ยปากพูดขึ้น

เมื่อได้ยินชื่อของเธอก็เป็นอย่างที่คิดไว้ สงชัยชะงักเล็ก น้อย สองมือก็ดันขึ้น เมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างล่าง ดวงตาจึงหรี่ขึ้น เมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างล่างชัดเจน ก็มีความรู้สึกที่ไม่สามารถใช้ คำพูดมาอธิบายได้ผุดขึ้นมา

“คือคุณ ?”

เบเบ้มองไปที่เขาแล้วพยักหน้า

ในดวงตาของเขามีร่องรอยแห่งความหดหู “ขอโทษที ผมดื่มเยอะเกินไปหน่อย….” เขาลุกขึ้นแล้วไปด้านข้าง แบ่งพื้นที่ ให้กับเบเบ้

เบเบ้ลุกขึ้นแล้วมองไปที่เขา “ไม่เป็นไรค่ะ…