ตอนที่636มีเอกลักษณ์

ตอนที่ 636 มีเอกลักษณ์

“เธอออกมาแบบนี้ถ้ามีใครรู้จะเป็นอันตรายเอาได้นะ” สงชัยพูด

“มีเอลล่าคอยปกป้องฉัน ไม่ต้องห่วง

สงชัยย่นคิ้วไม่รู้จะพูดอะไร เขาคิดๆแล้วก็เอ่ยปาก “พรุ่งนี้ ฉันจะเตรียมการให้เธอรีบออกไปทันที”

พูดถึงเรื่องนี้ดวงตาที่งดงามของเบเบ้ก็เบิกโต “ทำไมล่ะ? ฉันตั้งใจมาหานายนะ”

“ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอ”

“งั้นนายก็กลับไปกับฉันสิ!” เบเบ้พูดเข้าเรื่องอีกนิด

สงชัยเงียบไป ขมวดคิ้วนิ่วหน้าอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น “ฉัน มีธุระที่ยังต้องจัดการยังไม่สามารถไปไหนได้”

แววตาเธอฉายแววน่าสงสารแล้วพูดอย่างขมขื่นว่า “ตัดใจจากเธอไม่ได้สินะ”

คิ้วของแสงชัยขมวดแน่น สายตาที่ล้ำลึกของเขาเหมือน แฝงความเศร้าที่ไม่สามารถแตะต้องได้

การที่สูงชัยไม่พูดการแสดงว่ายอมรับแล้ว
“ลีโอ นายก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้” เบเบ้พูดเสียงเบา แม้ว่า จะรู้ว่าคนที่ผู้ชายตรงหน้ารักไม่ใช่เธอ เธอก็ไม่มีทางโทษเขา สงชัยยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไรด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง เม้ม

ปากแน่น

สิ่งที่เธอพูดเขาไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ตั้งแต่ที่รู้จักเธอมาเขาก็ พยายามมาโดยตลอด แต่ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ เกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ขึ้น แต่จากครั้งนั้น หลังจากวันนั้น เขาก็ไม่เคยเจอจิดาภาอีกเลย

จะพูดให้ถูกก็คือไม่ได้เจอเธอตัวเป็นๆ ข่าวบางอย่างก็รู้ได้ จากในข่าวเท่านั้น

“วันนี้ฉันเจอเธอ….” จู่ๆเบเบ้ก็พูดขึ้น

เมื่อได้ยินอย่างนั้น สงชัยก็ชะงักแล้วหันกลับมามองเธอ

“เธอว่าไงนะ?”

“วันนี้ฉันเจอเธอ เธอสวยดึงดูดน่ามอง ฉันเห็นเธอไปกิน ข้าวกับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นคงจะเป็นสามีเธอสินะ” เบเบ้ พูด น้ำเสียงไม่ใช่การถามอย่างสงสัยแต่เป็นเพราะมั่นใจ

เมื่อพูดถึงพันเดช ใบหน้าของสงชัยก็หงุดหงิดทันที เขา เม้มปากไม่พูดอะไร

“ลีโอ ฉันรู้ว่านายรักเธอ แต่เธอกับนายไม่ได้อยู่ในโลก ใบเดียวกัน ไม่มีทางที่จะลงเอยกันได้”

“เธอรู้ได้ยังไง?” จู่ๆสงชัยก็หันมากวาดสายตามองเธอย่างรวดเร็วและดุดันท”ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง!?

เบเบ้เสียขวัญ ไม่คิดว่าสุภาพบุรุษอย่างเขาจะส่งสายตา แบบนี้ออกมา

แต่เธอมองสงชัยอย่างไม่มีแววที่จะยอมแพ้ “แล้วฉันล่ะ?”

เธอถาม

สงชัยพยายามเลี่ยง

“พวกเราเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่เด็ก นี่ก็หลายปีมา แล้วฉันควรทำยังไง?” เบเบถามเขาอย่างเสียใจ

พวกเธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่เล็ก เธอชอบสงสัย ตั้งแต่จําความได้ เธอไม่เคยเข้าไปยังทุกเรื่องของสงชัย ในทาง กลับกัน ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็ซัพพอร์ตเขาตลอด…….. เดิม เธอคิดว่าเพียงแค่เธอทำแบบนี้ สักวันหนึ่งเขาจะรักเธอ แต่ไม่ คิดเลยว่า จิดาภาจะปรากฏตัวออกมาแล้วเปลี่ยนทุกอย่าง……..

เธอเสียใจ แต่ก็กลับไม่เคยยุ่งเรื่องของเขา แต่ตอนนี้ทั้งที่ สงชัยก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เขาก็กลับเอาแต่หมกมุ่นอยู่อย่างนั้น

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้สีหน้าของสงชัยก็อ่อนลง แน่นอนว่า หลายปีมานี้ เบเบ้คิดยังไงกับเขา เขารู้ดี เพียงแต่…….

เขาหันหน้ามองเธออย่างขอโทษ “เบเบ้ ในใจฉันมองเธอ

เป็นได้เพียงแค่น้องสาว…….”

“แต่ฉันเป็นคู่หมั้นของนาย” เบเบ้ดูเขาแล้วแก้ให้ “ไม่ว่า

นายจะคิดยังไง สุดท้ายพวกเราก็ต้องแต่งงานกัน ฉันรู้ว่าความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ แต่ฉันรอได้……..โออย่าทำผิดไปกว่านี้ เลยนะ กลับไปกับฉัน ฉันรับรองว่าพวกเราจะมีความสุขเหมือน แต่ก่อน……… เบเบ้มองเขาด้วยรอยยิ้มใช้วิธีย้อนความทรงจำ เกลี้ยกล่อมเขา

“เบเบ้ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ ในใจฉันนอกจาก เธอคนนั้น ฉันก็รับใครไม่ได้อีก…….. สงชัยตั้งใจละคำ แม้ไม่ ได้ตั้งใจแต่ทุกค่าที่พูดออกมาก็มีดที่กรีดลงกลางใจเธอ

เบเบ้มองสงชัย แม้ในใจจะเจ็บเจียนตายแต่เธอก็ยังคงยิ้ม

ให้เขา

เรื่องนี้ก็รู้มานานแล้วไม่ใช่หรอ?

ดังนั้นเธอไม่จําเป็นต้องเสียใจ

ไม่ว่ายังไงสงชัยก็ต้องกลับมาอยู่เคียงข้างเธอ

“นายไม่ต้องรักฉันก็ได้แต่นายต้องกลับไปกับฉัน นี่มัน เป็นสิ่งที่พวกเราต้องรับผิดชอบ” เบเบ้พูด

สงชัยหันไปมองเธอ “ฉันไม่กลับ พรุ่งนี้ฉันจะจองตั๋วให้

เธอกลับไป

“ถ้านายไม่กลับฉันก็ไม่กลับ!” เบเบ้พูด

สงชัยขมวดคิ้วมองเธอเหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่เบเบ้ชิง พูดเสียก่อน “นอกเสียจากนายจะกลับกับฉัน ไม่อย่างงั้นฉันก็ ไม่กลับ!!

“ถ้าหากมีใครรู้ตัวตนจริงๆของเธอ มันจะอันตรายต่อเธอใต้นะ!” สงชัยพูด

“ฉันไม่กลัว ถ้านายเป็นห่วงฉันจริงก็ต้องกลับไปกับฉันสิ เบเบ้ดึงดัน ในเมื่อครั้งนี้เธอมาถึงที่นี่แล้ว เธอไม่คิดที่จะกลับไป คนเดียว ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเอาสงชัยกลับไปด้วย

สงชัยขมวดคิ้วมองเธออย่างไม่มีความสุขแล้วมองไปยัง คนที่ตามมา “เอลล่า พรุ่งนี้พาเธอกลับไป!”

เอลล่ายืนอยู่ตรงนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะเชื่อฟัง แต่ ครั้งนี้…….เอลล่าก้มหน้า