ตอนที่635มีเอกลักษณ์

ตอนที่ 635 มีเอกลักษณ์

เมื่อมองแผ่นหลังของเธอ เบเบ้ตกอยู่ในภวังค์อย่าง

ยาวนาน

..” เอลล่าเรียกตามหลัง

“ADAS…….”

เบเบ้ถึงจะได้สติกลับมา “เอลล่า เธอว่าเหมือนมั้ย?”

เอลล่าไม่ได้ตอบสนองกลับชั่วขณะ “ใคร?” เธอพูดพลาง มองแผ่นหลังของจิดาภาแล้วขมวดคิ้ว “คุ้นๆหน่อยๆ ให้ฉันไป ถามให้มั้ย?” เอลล่าถามต่อ

“ไม่ต้องหรอก ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็คงได้เจอกัน ยิ่งไปกว่านั้น เราเป็นคนมาใหม่ยังไม่คุ้นเคยกับชีวิตที่นี่ ไว้รอไปสืบให้แน่ชัด ก่อนแล้วค่อยว่ากัน” เบเบ้พูดอย่างนิ่มนวล

เอลล่ายืนพยักหน้าอยู่ข้างหลัง “ได้”

“ไปเถอะ”

เมื่อเห็นที่ๆจิดาภาเดินลับตาไป เบเบ้ก็ขมวดคิ้ว สายตาคู่ นั้นปนไปด้วยความอึดอัดใจ……..

พอจิดาภากลับไปที่โต๊ะ ในหัวเธอก็อดนึกถึงท่าทางเมื่อกี้ ของเบเบ้ไม่ได้
ผู้หญิงที่สวยอย่างมีระดับแบบนี้หาเจอได้ยาก

พันเดชมองเธอแล้วเอ่ยปากถาม “คิดอะไรอยู่?” จิดาภามองเขาแล้วยิ้ม “เมื่อเจอสาวสวยแหนะ”

พันเดชอดที่จะพูดอย่างไร้รอยยิ้มออกมาไม่ได้ “เธอกลาย เป็นคนประหลาดแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร?”

จิดาภาก็ยิ้ม “ฉันเจอสาวที่ครึ่งยุโรปเอเชียที่สวยอย่างมี

ระดับเลยนะ”

“ไม่ว่าจะมีผู้หญิงที่สวยมากขนาดไหน ในสายตาฉันก็มี แต่เธอคนเดียว” พูดพลางพันเดชก็ยื่นมือออกไปบีบคางเธอ อย่างหยอกล้อ

จิดาภายิ้ม “นายนี่เป็นผู้ชายเสียเปล่าเลยนะ ไม่สมกับเป็น หนุ่มฮอตเลยสักนิด”

“ฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นหนุ่มฮอต” พันเดชยอมรับมา

จิดาภาพยักหน้า “นี่มันช่าง…….

ใบหน้าพันเดชกระตุก เขาตัดสินใจว่าคืนวันนี้เขาจะต้อง

ลงโทษเธอ

หลังกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็ตรงกลับบ้าน พอถึงบ้านหลังจากที่จิดาภาถอดรองเท้าเสร็จก็ตรงไปที่ห้องนั่งเล่น
ช่วงนี้เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เธอรู้สึกเหนื่อยง่าย เหลือเกิน เพียงแค่ออกไปกินข้าวก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว ไม่รู้ว่า เหนื่อยกายหรือเหนื่อยใจกันแน่

พันเดชก็เดินตามไปนั่งข้างๆ จิดาภา ให้เธอได้นั่งบนตัก เขาอย่างสบายๆแล้วลูบผมนุ่มของเธอ

“เหนื่อยมากหรอ?”

จิดาภาหลับตาเพื่อเสพความสุขจากความสงบเงียบ “ยัง

พอได้”

“งั้นก็หมายความว่าไม่เหนื่อยแล้วน่ะสิ”

จิดาภาไม่ได้ตอบแต่ทว่าจู่ๆ ต่อจากนั้นพันเดชก็อุ้มเธอขึ้น มา เธอก็ลืมตาขึ้นมาอย่างรู้สึกอบอ้าว “จะทำอะไร?”

“ก็บอกไปแล้วว่าต้องแยกระหว่างรางวัลกับโทษ แน่นอน

ว่าฉันก็ต้องเลือกรับรางวัลสิ” พันเดชพูดขึ้นอย่างเผด็จการ

จิดาภายิ้ม “ถ้าเกิดดันได้รับโทษแทนล่ะ?”

“ก็ต้องคัดค้าน ให้ถึงที่สุด”

“คัดค้านก็ไม่มีประโยชน์”

“งั้น……….กดขึ้นขย่มละกัน!” พูดพลางพันเดชก็อุ้มจิดา ภาเข้าห้องนอน

เขาวางเธอลงบนเตียงแล้วพรมจูบอย่างมืดฟ้ามัวดิน

สำหรับพันเดชแล้วความรู้สึกของเขาเด่นชัดมาก ดังนั้นเขาก็แสดงออกมาอย่างเด่นชัดรุนแรงเช่นกัน

ร่างกายของพวกเขาบดเบียดกัน เสียงครางได้ถูกกลืน เข้าไปด้วยการจูบ ลิ้นเย็นสอดเข้าไปในโพรงปากอย่าง กระหายครอบครองลมหายใจของเธอไปด้วย เขาออกแรง สัมผัสไปทั่วทุกอณูของร่างกายทำเอาใจเธอสั่นไปหมด ทำให้ ทั้งคู่ลืมโลกรอบตัวทั้งหมดไป……..

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร พันเดชมองคนที่อยู่ในร่างด้วย สายตาที่เต็มไปด้วยความรัก “……” เขาพูดด้วยน้ำเสียง

ดึงดูด

“หม?” จิดาภาเหมือนจะล่องลอย ตาเธอปรือน้อยๆ แก้มก็

“แต่งงานกับฉันนะ?” พันเดชถาม

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทำเอาจิดาภาอึ้งไปก่อนจะยิ้มออก มา “พันเดช นายเคยขอฉันแต่งงานไปแล้วไม่ใช่รึไง?”

“ฉันจะแค่อยากจะแน่ใจว่าเธอเต็มใจจะแต่งงานกันฉัน”

“ฉันเต็มใจ”

รักที่ลึกซึ้งไม่เคยจางหาย ความรู้สึกที่มั่งคงไม่แปรเปลี่ยน บางทีประโยคนี้คงเหมาะสำหรับใช้นิยามพวกเขา

เมื่อมองจิดาภาสายตาของพันเดชก็เป็นประกายขึ้นมา

“งั้นเราก็แต่งงานกันเถอะ!!
“ไม่ใช่การแต่งงานใช่มั้ย?”

“ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ ฉันจะจัดงาน แต่งงานที่ดีที่สุด ให้เธอเพียงคนเดียว…… พันเดชสัญญา

จิดาภามองพันเดชแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

ความจริงแล้วเธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับการแต่งงาน มากขนาดนั้น เพียงแค่เธอมีพันเดชเคียงข้างก็เพียงพอแล้ว แต่ สิ่งที่เขาพูดออกมาตอนนี้เธอไม่ปฏิเสธ เธอยิ้ม แล้วพยักหน้า อย่างหนักแน่น

ใบหน้าที่คมคายมองเธอ ใจก็เต้นรัวไปหมด ร่างกายช่วง ล่างก็ออกแรงบดเบียดช่องแคบของหญิงสาว……..

กลางดึก

ณ นอกคฤหาสน์ที่หรูหรา

เมื่อสงชัยเปิดประตูแล้วเห็นคนที่มาเยือนก็อึ้งค้าง

“เบเบ้?” สงชัยมองเธออย่างคาดไม่ถึง

เบเบ้สวมชุดกระโปรงยาวยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นสงชัย สายตาก็เปี่ยมด้วยความอบอุ่น “ลีโอ!”

“เธอมาที่นี่ได้ยังไง?” เขายนคิ้วถาม

“ฉันตั้งใจมาหานาย” เบเบ้ยิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เมื่อ เจอกับสงชัยแล้วนัยน์ตาเธอก็เหมือนจะมีแค่เขา

สงชัยนคิ้วมองไปข้างนอกแวบนึงแล้วหลบให้เธอเข้ามา”เข้ามาก่อนสิ”

ดังนั้นเบเบ้กับเอลล่าก็เดินตามเข้าไป