ตอนที่618ไม่ได้ต้องการเช็ค

ตอนที่ 618 ไม่ได้ต้องการเช็ค

“ไม่ว่าคุณคิดที่จะทำอะไรฉันก็จะสนับสนุนคุณ แต่ฉันหวัง ว่าคุณจะคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉันไม่อยากที่จะให้คุณเสียใจ ทีหลัง!” จิดาภาพูดพลางมองเขา

น้ำเสียงอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยความห่วงกังวลดังขึ้นมา จากทางด้านหลัง พันเดชหันกลับมองจิดาภา เขารู้สึกราวกับว่า ตนเองกำลังมองเห็นแสงสว่างของพระอาทิตย์ รู้สึกอบอุ่นไปทั่ว ทั้งหัวใจ

มุมปากของเขายกยิ้ม แล้วดึงตัวจิดาภาเข้ามาไว้ในอ้อม กอด “ฉันโกรธ แต่ก็ยังไม่ถึงกับทำลายล้างในส่วนที่มีเหตุผล เธอวางใจเถอะ ฉันไม่เป็นไร

พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ จิดาภาก็วางใจ เธอพยักหน้า “ค่ะ นี่สิถึงจะเป็นคุณที่ฉันรู้จัก!

พันเดชเลิกคิ้ว “หม ฉันที่เธอรู้จักเหรอ เป็นแบบไหนละ จิดาภาเลียนแบบเขา เธอเลิกคิ้ว “คุณเดาดูสิ!”

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าในหัวใจของเธอมองฉันเป็นคนแบบ ไหน” พันเดชมองเธอแล้วถามออกมา เพราะว่าแต่ไหนแต่ไรมา เขาไม่เคยพิจารณาถึงเรื่องนี้มาก่อน พอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วเขาก็อยากที่จะรู้ขึ้นมาทันทีว่าจิดาภาคิดอย่างไร

จิดาภาครุ่นคิด เธอมองพันเดชแล้วพูดออกมาว่า “ฉันก็ บอกไม่ถูก แต่ฉันรู้ว่าไม่ว่าจะเมื่อไหร่หรือว่าสถานที่ใด ไม่ว่า คุณจะตกอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกแบบไหน คุณล้วนมีความคิด เป็นของตัวเอง!”

พันเดชยกยิ้มตื้น ๆ “นี่เธอกำลังประจบฉันอยู่ใช่ไหม

“ฉันเชื่อนะคะว่าคุณเป็นคนที่ใช่เมื่อได้พบ

พันเต มองจิดาภาอย่างตะลึง

จิดาภาเชิดปลายคางขึ้น “ฉันพูดถูกไหมคะ”

พันเดชมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่เต็มไป ด้วยความรักอย่างลึกซึ้ง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่เขากลับรู้ว่าเธออยากที่จะพูดอะไร ผ่านมานานเสียขนาดนี้ แล้วเขาจะไม่พูดว่าตนเองเป็นผู้ชายที่ดีอะไร แต่สิ่งที่ค่อนข้างจะ แน่นอนก็คือจิดาภาพูดถูก

คนที่ใช่เมื่อได้พบ เขายิ่งจะทุ่มเททั้งตัวแล้วหัวใจ

เขามองเธอแล้วยิ้ม “ใช่ เธอพูดไม่ผิด ตอนที่ฉันได้พบเธอ ฉันก็นับได้ว่าตกอยู่ในกำมือของเธอแล้ว!”

พอเห็นเขาท่าทางของเขา จิดาภาก็ยิ้มขึ้นมา เธอยื่นมือ ออกไปกอดเขาไว้ รับรู้ถึงการเต้นที่ทรงพลังของหัวใจบน หน้าอกของเขา ราวกับว่ามันกำลังเต้นเพื่อเธอ

ตอนนี้แม้ว่าพันเดชจะไม่ได้ซื้อบริษัทเอไอแต่สถานการณ์ของบริษัทเอไอก็ตกอยู่ในสภาวะที่เป็นอัมพาตแล้ว ตอนนี้เขา เก็บไม้เก็บมือ บริษัทเอไอรู้สึกเป็นกังวลอยากจะขอให้พันเดช ซื้อพวกเขา มิฉะนั้นพวกเขาจะต้องเผชิญกับวิกฤติการล้ม ละลาย

บริษัทเอไอตกอยู่ในภาวะอันตราย แต่พันเดชกลับทำเป็น ว่ามองไม่เห็น ไม่ฟัง ไม่ถาม ราวกับว่าไม่รู้เลยว่ากำลังเกิดเรื่อง นี้ขึ้น เขาไม่แม้กระทั่งจะอธิบายหรือว่ารับสายโทรศัพท์ของ บริษัทเอไอ

ในช่วงเวลาบ่ายก็ได้ปรากฏทัศนียภาพที่สวยงามขึ้นมา

ในบริษัท

เมื่อบริษัทมีตัวละครใหม่ ๆ เข้ามาในแต่ละครั้งก็มักจะ ดึงดูดให้เกิดเรื่องการนินทา ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่คนคนนั้นพุ่ง ตรงไปที่ห้องทำงานของพันเดชทันที ยิ่งดึงดูดคนให้มาร่วมคน คาดเดากันมากขึ้น

ที่แผนกออกแบบมีเสียงซุบซิบดังขึ้นมาอีกครั้ง

พอออกมาจากสำนักงานของจิดาภาและพันเดช บริษัท ก็ได้รับการปลดปล่อยออกจากบรรยากาศที่ตึงเครียด จึงเริ่ม กลับมาซุบซิบนินทากันอีกครั้ง

“จิ เธอได้ยินไหม”

“ได้ยินอะไร”

“มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปในห้องของประธานพ้นเดช แถมยังแต่งหน้าแต่งตัวมาเสียสวยเช้ง ทุกคนเห็นแค่แวบเดียวก็ มองออกเลยนะว่าเธอตั้งใจแต่งมากจนเกินไป!” แก้วพูด

พอได้ยินดังนั้น จิดาภาก็เลิกคิ้วแล้วมองแก้ว “จริงเหรอ”

แก้วพยักหน้า เธอมองจิดาภาที่ไม่มีท่าทีกังวลเลยแม้แต่ สักนิด “ยัยจิ หัวใจของเธอจะกว้างใหญ่เกินไปแล้วถึงได้ไม่รู้ สึกกังวลใจแม้แต่สักนิด! ”

จิดาภายิ้ม “จะให้กังวลอะไร คนเขามาพบคนจะแต่งหน้า แต่งตัวก็เป็นเรื่องปกติ ไม่หนำซ้ำคนที่ต้องพบก็ไม่ใช่คน ธรรมดา!”

“จิ เธอเป็นคนที่จิตใจกว้างขวางที่สุดที่ฉันเคยเจอมา แก้วอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างนับถือ

จิดาภายิ้ม “อย่างฉันเขาเรียกว่ามีความมั่นใจในตัวเอง

“OK OK คิดเสียว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน!”

พอเห็นอารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกมาทางหน้าของแก้ว แล้ว จิดาภาก็ยิ้มออกมา

ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร ถ้าพันเดชคิดที่จะทำเรื่องที่ผิด ต่อเธอเขาก็คงจะไม่เลือกทำที่บริษัทแห่งนี้ พันเดชเป็นคน อย่างไร เขาฉลาดขนาดไหน ทำไมถึงต้องทำให้คนจับจุดอ่อน ได้

จิดาภาไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเข้าไปดื่มน้ำที่ห้องน้ำชาเรื่องพวกนี้ไม่มีผลกระทบกับเธอเลยสักนิด

ทว่าภายในห้องทำงานของพันเดช

หลังจากที่ตศาเข้ามาในห้อง เธอสวมชุดกระโปรงสี เหลืองคู่กับรองเท้าส้นสูงสามนิ้ว ทั้งยังแต่งหน้ามาอย่างตั้งใจ ดูไม่ยากเลยว่าเธอเตรียมตัวอย่างตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษเพื่อ การพบปะกันครั้งนี้

หลังจากที่เธอเข้ามาในห้อง พอได้เห็นผู้ชายที่กำลังหัน หลังให้เธอ ดวงตาของเธอก็มีประกายสวยงามปรากฏขึ้นมา

ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เพียงแผ่นหลัง แต่ทว่านิสัยเฉพาะตัว ของผู้ชายที่มีความมั่นคงและเป็นผู้ใหญ่ที่แผ่กระจายออกมา จากร่างกายของเขานั้น ทำให้คนที่แม้จะเห็นแค่เพียงมองผ่าน แต่ก็ยังยากที่จะลืม

ก่อนที่จะได้มาพบ เธอเคยเพียงแต่มองเห็นจากไกล ๆ เท่านั้น แต่วันนี้เขายืนตัวเป็น ๆ อยู่ตรงหน้าเธอ

เธอก้าวเดินไปข้างหน้าแล้วหยุดยืนอยู่ห่างจากตัวเขาไม่ ไกลนัก จากนั้นก็พูดออกมาเบา ๆ “ประธานพันเดช

เมื่อได้ยินเสียงนี้ดังขึ้น พันเดชก็หันกลับมามอง แต่ตอนที่ เขามองเห็นคนที่อยู่ด้านหลัง คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย

“เป็นเธอใช่ไหมที่โทรศัพท์มา

ตมิศายืนตัวตรงอยู่ตรงนั้น พยายามอย่างสุดกำลังที่จะ ทำตัวเองดูไม่ตื่นเต้น เธอพยักหน้า “ใช่ค่ะ!”
“เธอแน่ใจนะว่าเธอเห็นกับตาตัวเอง” น้ำเสียงและแววตา ของพันเดชแฝงด้วยการซักถามอย่างเจาะลึกและการหยั่งเชิง