ตอนที่607ผู้หญิงของเขา

พันเดชยิ้ม “ก็คนในครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ เพียงแต่เวลานี้ สายตาเปรมศักดิ์กลับมองไปทางพันเดช แม้ทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องราวอะไรกันต่อหน้า แต่ทั้งสอง คนก็อยู่ในตำแหน่งที่เป็นศัตรูกัน ตอนนี้พันเดชกลับจะมาช่วย

เขา…..…….

เขาหรี่ตา

“เอ่ใช่ ผมยังได้ยินมาว่า เพราะเรื่องนี้สัญญาของบริษัทเอ สเคถูกยกเลิกไป จริงไหมครับ” พันเดชถาม

เพิ่งรู้ว่าการบริหารเรื่องธุรกิจของพันเดชเก่งกาจมาก

การันต์ก็ไม่ได้ปิดบังเขา เขาพยักหน้า “ใช่”

“ที่จริง ผมมีข้อเสนอดีๆข้อหนึ่ง

“อะไร”

“บริษัทเอสเคกับบริษัทแอเอสเป็นศัตรูกัน ทั้งสองบริษัทมี

ข้อพิพาทมากในความร่วมมือ ถ้าในเวลานี้สามารถร่วมหุ้นกับ บริษัทแอเอสได้ มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีเลย

“แต่ตอนนี้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น บริษัทแอเอสจะร่วมมือกับ เราเหรอ” การันต์ถาม
พันเดชยกยิ้มที่มุมปาก “พอดีว่าผมกับผู้บริหารของบริษัท แอเอสมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน…..

ตั้งแต่ออกจากบ้านตระกูลสวันนีย์ ก็มืดแล้ว

จิดาภามองพันเดช หรี่ตามองอยู่ครู่หนึ่ง มองเขา “คุณพัน เดช คุณกำลังช่วยธีร์อธิศ อยู่เหรอ”

“ทำไม คุณไม่ชอบเหรอ”

“ไม่ใช่ไม่ชอบ เพียงแต่รู้สึกว่ามีบางอย่างชอบมาพากล

จิตาภาพูด

สำหรับเรื่องของเปรมศักดิ์ แม้เธอจะไม่ได้พูดให้ชัดเจน แต่ก็สามารถรับรู้ได้ จิดาภาลันเดชไม่ชอบฝ่ายตรงข้าม ตอนนี้ พันเดชออกหน้าช่วยเปรมศักดิ์ หรือทำเพื่อเธอเหรอ

มองเธอแล้วจู่ๆพันเดชก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมา พาจิดาภามา อยู่ในอ้อมกอด “เพื่อปกป้องผู้หญิงที่ผมรัก มันไม่เจ็บที่จะทำสิ่ง เหล่านี้”

เมื่อได้ยิน จิดาภาก็ยิ้ม และไม่ถามอะไรต่ออีก แต่เมื่อคิดไปคิดมา ก็ตัดสินใจบอกเรื่องบางอย่างกับพัน

“เดช……. เธอเข้าไปในอ้อมกอดเขา

“หึม”

“ฉันมีเรื่อง เรื่องหนึ่งจะบอกคุณ” จิดาภาพูด
เมื่อได้ยิน พันเดชก็เลิกคิ้ว “ตัดสินใจจะพูดแล้วเหรอ

จิดาภาพยักหน้า

“โอเค พูดมาเถอะ”

“ที่จริง…………ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของตระกูลสวันนีย์” จิดา

ภาพูด

รู้อยู่แล้วว่าเป็นอย่างนี้ แต่ได้ฟังจากปากของจิดาภาพูด

เมื่อมองหน้าจิดาภา นอกจากจะรัก ก็ไม่ต้องแสดงความ

รู้สึกมากมาย

จิดาภาขมวดคิ้ว มองเขา “คุณพันเดช ฉันไม่เห็นสีหน้า ตกใจจากหน้าคุณเลย

เวลานี้ พันเดชกลับมองหน้าจิดาภา และค่อยๆลูบหน้า

“หลังจากนั้นล่ะ”

“ไม่มีแล้ว ฉันก็แค่อยากบอกคุณ เบื้องหลังบ้านตระกูลส วันนีย์ที่รวยพันล้าน” จิดาภาพูด

พันเดชกลับเม้นริมฝีปาก จ้องมองเธอ ในสายตาคุณ ผม สนใจในส่วนนี้ของคนเหรอ”

“ไม่ว่าคุณจะเป็นคนของตระกูลตระกูลสวันนีย์พันล้าน เปล่า หรือเป็นลูกสาวคนธรรมดา สำหรับผม คุณก็เป็นจิดาภา หนึ่งเดียว ที่ผมรัก ไม่ใช่เบื้องหลังของคุณ” พันเดชพูดทีละคำ
เมื่อได้ยินแบบนี้ จิดาภาก็ยิ้มที่มุมปาก

ที่จริง เธอรู้ว่าพันเดชไม่สนใจเรื่องนี้ แต่เมื่อได้ยินกับหูตัว เอง ก็รู้สึกสบายใจกว่า

“ขอบคุณค่ะ จิดาภาพูด หลังจากนั้นก็จูบพันเดชเบาๆ เพียงแต่..……….

“คุณพันเดช คุณยังไม่ตอบคำถามฉันเลย

คำถามอะไร

“ได้ยินแบบนี้คุณน่าจะต้องตกใจ ทำไมสีหน้าคุณเหมือน ไม่ประหลาดใจอะไรเลย…. เมื่อพูดจบเธอก็มองพันเดช ขมวด คิ้ว หรือว่า…………

พันเดชไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้า

“คุณรู้ได้ยังไง คุณสืบเรื่องฉันเหรอ”

พันเดชพยักหน้ายอมรับ “ครับ เรื่องนี้ผมต้องขอโทษคุณ ด้วย หลังจากที่ผมไปบ้านคุณครั้งก่อน พ่อคุณพูดอะไรกับผม มากมาย ตอนนั้นผมก็คิดว่าผิดปกติแล้ว ไม่คิดว่าผลจะเป็น แบบที่ผมคิดจริงๆ” พันเดชพูด

จิดาภาก็ไม่ได้โกรธ ที่จริงเขาตรวจสอบก็เป็นเรื่องปกติ “คุณไม่ต้องขอโทษฉันหรอก เมื่อก่อนฉันไม่ได้บอกคุณ

“แต่ ฉันจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของตระกูลสวันนีย์ แต่พวกเขาก็เหมือนพ่อแม่แท้ๆ จิดาภาพูด

พันเดชพยักหน้า “มองออก

“ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็ขอบคุณนะ” จิดาภาพูด

เธอไม่กล้าถามว่ารู้เรื่องของเปรมศักดิ์ไหม แต่เธอรู้สึกว่า แม้พันเดชก็จะไม่พูด เธอก็ไม่อยากพูดถึงด้วย

เพราะเธอไม่อยากให้ความสัมพันธ์ธ์ระหว่างเธอต้อง

เปลี่ยนแปลง จึงไม่ได้พูดอีก

“ถ้าขอบคุณเปลี่ยนการขอบคุณเป็นอย่างอื่น บางทีผม อาจจะขอบคุณมากกว่านี้” พันเดชพูด

“เซ่นอะไรเหรอ”

“เช่น………….พูดพลางมือเขาก็ซุกซนไปอยู่ที่ต้นขาเธอ จิดาภาตีเขา “พันเดช ที่นี่มันบนรถ

“โอเค คุณอยากให้ถึงบ้านก่อนก็ได้ ผมจะเพิ่มความเร็ว พูดพลาง พันเดชก็มองคนที่อยู่ด้านหน้า พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ว่า “รีบขับหน่อย

ใบหน้าจิตาภาแดงจนปิดไม่มิด มองเขาด้วยแววตาโกรธ และมองออกนอกหน้าต่าง

พันเดชก็ยิ้ม ยื่นมือออกไปกอดเธอ…….

ที่จริง เมื่อเห็นข่าวลือก็เจ็บปวด ไปรยาก็รับรู้
ที่จริงก็รู้เรื่องเปรมศักดิ์มาก่อนอยู่แล้ว แต่พอได้ยินข่าวลือ เจ็บปวดอีก

ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะใหญ่โตแบบนี้ และมีข่าวนานติดต่อกัน สามวัน

เธอคิดอยากจะโทรหาเปรมศักดิ์ แต่ก็ต้องอดใจไว้ ตอนนี้โทรไปแล้วจะได้อะไร

ดวงตาที่แดงก่ำของไปรยา ในที่สุดเธอก็ได้สติกลับมา และมองตัวเอง ไปรยา ในเมื่อคุณรับไม่ไหว งั้นก็ไม่ต้อง ทรมานอีกเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ

“ใช่ ไม่เกี่ยวอะไร

เธอพูดอย่างมั่นใจ

หลังจากนั้นก็พยายามที่จะดึงสติกลับมา และตัดสินใจไป ดูแลเอลิสต์

บางครั้งการทำตัวให้ยุ่ง จะได้ไม่คิดอะไรมาก

หลายวันมานี้ ข่าวที่แพร่สะพัดไป เธอก็ไม่ได้โทรหาจิดา ภา เธอไม่อยากให้เธอคิดว่า เธอยังไม่วางมือ และจิดาภาก็ไม่ ได้โทรหาเธอ น่าจะยุ่งเรื่องของเปรมศักดิ์อยู่

สุดท้ายเรื่องใหญ่อย่างนี้ ผลกระทบคงไม่ใช่แค่เขาคน เดียว ยังมีบริษัทที่กว้างใหญ่ไพศาล

เมื่อถึงบ้านของเอลิสต์ จิดาภาเปิดประตูตรงเข้าไป
ภายในห้องนอนไม่มีคน ไปรยาก็ออกมาจากข้างใน ไป ไหนแล้ว” เธอเรียก

บางทีอาจเข้าห้องน้ำ ไปรยาก็ไม่ได้คิด จึงเดินไปที่ประตู ห้องน้ำ ผลักประตูเข้าไป

และเมื่อเปิดประตูไปรยาก็ต้องตะลึงอยู่ที่นั้น

ในห้อง เห็นเป็นภาพ

ผิวสีข้าวสาลี สะโพกแคบ ส่วนเอวและหน้าท้องแบนที่

ชัดเจน มันก็แค่แผลเป็นยาวในท้อง ถึงอย่างไร ก็ไม่มีผลต่อ ความงามของเขา เส้นที่น่าสนใจมาก หยดน้ำหยดลงมาจาก ข้างบน สร้างฉากอาบน้ำที่น่าสนใจ ดูแล้วมันเป็นสิ่งล่อใจที่ดี สําหรับสาวๆ

ช่วงเวลานั้นสายตาอึ้ง ไปรยาตะลึงอยู่ตรงนั้น ขณะที่ ยัง กระพริบตาด้วยความชื่นชม

เอลิสต์หันกลับมา เมื่อเห็นไปรยา ก็ขมวดคิ้ว และรีบเอา ผ้าเช็ดตัวมาปกปิดร่างกาย

เวลานี้ ไปรยาได้สติกลับมา มองใบหน้าแข็งทื่อของเอลิ สต์ ในหน้าเธอก็แดงขึ้นมา “ฉัน…ฉันไม่เห็นอะไรเลย คุณอาบ ต่อเถอะ”พูดพลาง ไปรยาก็รีบออกไปทันที และปิดประตู

ยืนอยู่นอกห้อง ใจไปรยาค่อนข้างไม่สงบ

เธอ เธอเห็นอะไรไป โอ้ยๆๆๆๆๆ อีกฝั่งหนึ่งก็ตะโกน คิด เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เหมือนกับว่า เหมือนกับว่าเธอเห็นอะไรหมดทุกอย่างแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ