ตอนที่588วิกฤตของบริษัทเอไอ(2)

ตอนที่ 588 วิกฤตของบริษัทเอไอ(2)

เพิ่งผ่านไปได้ไม่นานเสียงกริ่งก็ดังขึ้น

คิดว่าไปรยากลับมาแล้ว เอลิสต์จึงไปเปิดประตู

แต่หลังจากเปิดประตู

ใบหน้าอันอ่อนโยนก็หายไปทันที “เอลิสต์…” ตุลยายืนอยู่ที่ประตู

เมื่อเห็นเอลิสต์ก็เรียกไปหนึ่งครั้ง

“มีเรื่องอะไรเหรอ ?” เอลิสต์ถามขึ้นอย่างราบเรียบ ระหว่างคําเต็มไปด้วยความห่างเหิน

ตุลยาเดินเข้าไปหนึ่งก้าวแล้วมองไปที่เขา “เอลิสต์ช่วยฉันด้วยนะ ตอนนี้เพียงแค่คุณที่ช่วยฉันได้นะ !”

ได้ยินสิ่งนี้เอลิสต์ก็เดินเข้าไป หันหลังให้เธอแล้วไม่ได้พูดอะไร

ตุลยาขมวดคิ้วขึ้นแล้วเดินไป “คุณเป็นอะไรเนี่ย ?”

“ไม่มีอะไร !”

“ช่วยฉันเถอะ

ตอนนี้มีเพียงแค่คุณที่สามารถช่วยฉันได้แล้ว !” เอลิสต์ก็ยังคงนิ่งเงียบ ไม่ได้เอ่ยปากพูด ตุลยาก็ขมวดคิ้วแล้วหรี่ตาขึ้น รู้สึกได้ถึงความเย็นชาของเอลิสต์ “คุณเป็นอะไรไป ?”

“ตอนนี้ผมได้รับบาดเจ็บ ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว !” เอลิสต์พูดปฏิเสธเธออ้อมๆได้รับบาดเจ็บ ?

สายตาของตุลยามองไปที่แผลของเขา ในสมองก็ผุดเหตุการณ์ในคืนนั้นออกมา “เอลิสต์

เรื่องในคืนนั้นเป็นเพียงความเข้าใจผิด

ฉันดื่มมากเกินไป……

ในตอนไปรยาก็ปรากฏตัวอยู่ที่ประตูพอดี ได้ยินบทสนทนาพวกเขาเข้าพอดี

ขณะที่เอลิสต์กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่าง ขณะนั้นประตูก็ถูกผลักเปิดออก

“อ๋อ…..ความจริงมันเป็นแบบนี้นี่เอง เอลิสต์ได้รับบาดเจ็บเพราะผู้หญิงคนนี้นี่เอง !” หลังจากไปรยาเดินเข้ามาจึงมองไปที่ตุลยาแล้วพูดอ อกไปตรงๆ

สำหรับคนที่ปรากฏตัวออกมาฉับพลันนี้ทำให้ตุลยาข มวดคิ้วขึ้น “หล่อนเป็นใครยะ ?”

“เธอไม่ต้องมายุ่งว่าฉันเป็นใครเลยนะ ตุลยา เธอนี่มันร้ายจริงๆ เลยนะ เอลิสต์ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเธอ แต่เธอล่ะ? ทำร้ายเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่ายังไม่พอ

ยังทำร้ายเขาจนเกือบตาย แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วมั้ง

ตอนนี้ยังจะมาหาเขาอีก

ทำไมใบหน้าของเธอมันหนาขนาดนี้เนี่ย ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันคงรู้สึกอายไปแล้วล่ะ !” เมื่อไปรยาเห็นตุลยาก็พูดกับเธอฉอดๆ

“แก—” ตุลยามองไปที่ไปรยา

ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเคยเจออยู่ที่ไหน

ดวงตาสวยของเธอก็หรี่ขึ้น

“แกเป็นพวกเดียวกันกับจิดาภา ?”ได้ยินคำพูดของเธอ

มุมปากของไปรยาก็ยกขึ้นอย่างหยิ่งยโส “จำได้แล้วนี่ ? ใช่ ฉันก็เป็นพวกเดียวกันกับจินี่แหละ

หลังจากค่าเธอไปแล้ว อารมณ์ของไปรยาก็ดีขึ้นอย่างล้นหลาม

เมื่อได้ยินสิ่งนี้มุมปากของตุลยาก็ปรากฏรอยยิ้มเหยี ยดหยามออกมา

ในเวลาเดียวกันเธอก็เงยหน้ามองไปที่เอลิสต์แล้วถาม

ขึ้น

“ดังนั้นตอนนี้คุณอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนนี้แล้วเหรอ ? ส่วนสิ่งที่พูดกับฉันในตอนแรกไม่นับแล้วเหรอ ?” เอลิสต์ขมวดคิ้วขึ้น

นึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงแถวนี้สามารถพูดแบบนี้ออกมา

ได้

“ตุลยา

หล่อนอย่าคิดว่าจะสามารถกลับมาหลอกใช้เอลิสต์ได้ ฉันจะไม่อนุญาตให้หล่อนหลอกใช้เอลิสต์อีกอย่างแน่ ราวกับประกาศความเป็นเจ้าถิ่น

อีกแล้ว ฉันบอกหล่อนไว้นะยะ ตราบใดที่มีฉันอยู่สักวันหนึ่ง

นอน !” ไปรยามองไปที่ตุลยา

“ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดกับแกอีกแล้ว !” ตุลยามองไปที่ไปรยาแล้วเอ่ยปากพูดอย่างเยือกเย็น

จากนั้นก็เงยหน้ามองไปที่เอลิสต์

“ตอนนี้ฉันถามเขาอยู่ !

“ถามเขาก็คือถามฉันนั่นแหละ

เรื่องของเขาในตอนนี้อยู่ในความดูแลของฉัน !” พูดเสร็จไปรยาก็เชิดคางขึ้น แม้ว่าจะสูงไม่เท่าหล่อนแต่เธอก็ไม่เลว

ได้ยินสิ่งนี้

สายตาของเอลิสต์ก็มองไปด้านหลังของไปรยา ในใจมีความอบอุ่นบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้

ตุลยามองไปที่ไปรยา

จากนั้นก็มองไปที่เอลิสต์อีกครั้ง

“นี่ก็คือสิ่งที่คุณอยากจะพูดกับฉันเหรอ

เอลิสต์ “

เขายังคงนิ่งเงียบ

“เอลิสต์ของบ้านฉันไม่ชอบพูด เขาเงียบก็ถือว่าไม่ยอมรับ !” ไปรยาเอ่ยปากพูดอย่างภาคภูมิใจ ประโยคที่ว่าเอลิสต์ของบ้านฉันมันทำให้ตุลยาโกรธสุ ดขีด