ตอนที่576ไปรยาได้รับบาดเจ็บ(6)

ตอนที่ 576 ไปรยาได้รับบาดเจ็บ (6)

“ไม่ได้หรอก นายยังดื่มไม่ได้ นายได้รับบาดเจ็บอยู่นะ !” ไปรยารีบปฏิเสธทันที

แต่สิ่งที่ต้องยอมรับก็คือ เมื่อเอลิสต์พูดถึงสิ่งนี้เธอก็อยาก

ดื่มมาก…….

“ดื่มไปนิดเดียวไม่เป็นอะไรหรอก !” เอลิสต์พูด

ในที่สุดไปรยาก็โน้มน้าวเด็กสองคนที่ตีกันอยู่ในร่างกาย “ได้เลย ฉันจะออกไปซื้อ !”

“ในตู้เย็นมีอยู่ !” เอลิสต์พูด

ไปรยาตกตะลึงแล้วลุกขึ้นจะไปเอาเบียร์

หลังจากเอาออกมาแล้วไปรยายังหยิบแก้วเล็กๆ หนึ่งใบ มาเทให้เอลิสต์นิดหน่อย ส่วนตัวเองก็ดื่มจากกระป๋องทันที

“คุณดื่มได้เพียงแค่นิดๆ นี้นะ !” ไปรยาสั่งเตือน มองไปในแก้ว……..เยอะสุดก็น่าจะอีกเดียวมั้งเนี่ย! เอลิสต์รู้ว่าเธอหาเหตุผลเพื่อให้ตัวเองได้ดื่ม เขาไม่ได้เอ่ยปากพูด
ว่า

ขณะนั้นไปรยาก็มองไปที่เขา “มา ชนสักแก้ว แล้วทำเป็น เรารู้จักกันใหม่ !”

เอลิสต์ไม่ได้พูด ยกแก้วแล้วชนกับเธออย่าเงียบๆ

ดื่มไปแล้วหนึ่งอีกเหล้าที่อยู่ในแก้วก็หมดลงแล้ว

ไปรยาดื่มไปอีกใหญ่ ทุกคนพูดว่าเมาเพื่อแก้ความกังวล นับพัน

แต่ไปรยาดื่มไปแค่คำเดียวก็รู้สึกว่าความกังวลทั้งหมด นั้นแทบจะหายไปหมดแล้ว

ความรู้สึกแบบนี้มันสบายมาก ดังนั้นจึงดื่มไปที่ละอีก เอลิสต์ก็นั่งอยู่ตรงนั้น ดูไปรยาดื่มไปที่สะอึกส่วนในแก้ว ของตัวเองว่างเปล่า……..

ไปรยายิ่งดื่มเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเอลิสต์ก็หยิบเบียร์

หนึ่งกระป๋องดื่มไปอย่างเงียบ ส่วนไปรยาก็ไม่ได้สังเกต

รู้แค่ว่าดื่มหมดแล้วก็เอาออกมาจากตู้เย็นเยอะๆ บ้านของเอลิสต์อย่างอื่นไม่ค่อยมี แต่เบียร์นั้นเยอะมาก

ดื่มไปเรื่อยๆ ไปรยาก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขมากขึ้น แล้ว มองไปที่เอลิสต์ “นายท่อนไม้ นายรู้ไหม ? ตอนแรกฉันเกลียด นายเอาซะจริงๆ แต่ตอนนี้ดูแล้วก็รู้สึกว่านายไม่ได้น่าเกลียด ขนาดนั้นแล้ว…….”

เอลิสต์มองไปที่เธอ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ดื่มเป็นเพื่อนเธออย่างเงียบๆ

หลังจากพูดไปเรื่อยๆ ไปรยาก็ร้องไห้ขึ้นมา

“นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ? คนที่ฉันชอบมา ทั้งสอบกว่าปี ฉันเห็นเขาอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนอื่น…..” พูด ถึงสิ่งนี้ไปรยาก็นึกถึงภาพนั้นขึ้นมา เสียใจและดื่มเบียร์มากขึ้น ไปอีก

เอลิสต์ขมวดคิ้วขึ้นแล้วมองไปที่ไปรยา

นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นทุกข์เพราะสิ่งนี้…….

เห็นเธอดื่มไปแก้วต่อแก้ว เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วขึ้นแล้วยื่นมือ ออกไปห้ามเธอไว้ “อย่าดื่มอีกเลย คุณดื่มเยอะไปแล้ว !”

“ไม่ ฉันจะดื่ม คุณไม่รู้หรอกว่าฉันชอบเขามาตั้งหลายสิบ ปี ฉันคิดว่าสุดท้ายฉันจะได้อยู่ด้วยกันกับเขา แต่ฉันนึกไม่ถึง

เลยว่าจะกลายเป็นแบบนี้ !” ไปรยาพูด พูดไปน้ำตาก็ไหลลงมา

คิดอยู่ชั่วขณะเธอก็เช็ดน้ำตาแล้วก็พยายามฝืนยิ้มออกมา “แต่ไม่เป็นไรหรอก ในหนังสือก็บอกแล้วว่ามีความรักครั้งแรก เพื่อเอามาไว้เลิกกัน !” พูดจบก็ดื่มเข้าไปอีก

เอลิสต์ก็มองไปที่เธอ ไม่รู้ว่าจะปลอบเธอยังไง ได้แต่ดื่ม เป็นเพื่อนกับเธอเงียบๆ ในฐานะเป็นผู้ฟังของเธอ

“หลังจากนี้ฉันจะมีความสุขมากอย่างแน่นอน มีความสุข มาก……. ไปรยาพึมพำไปด้วยแล้วฟุบอยู่ข้างๆ ไปด้วย ดื่ม มากเกินไปแล้วจากนั้นก็ฟุบหลับไป
เห็นท่าทีของเธอ เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วขึ้น จนกระทั่งเธอหลับ สนิท ในที่สุดเขาก็ลงจากเตียงแล้วอุ้มไปรยาขึ้นไปบนเตียง แม้ว่าต้องใช้พลังแล้วทำให้บาดแผลที่ท้องฉีกเขาก็แค่ขมวดคิ้ว เท่านั้น เพียงแค่เสียงก็ไม่มีสักนิดเดียว

หลังจากวางไปรยาลงบนเตียงแล้วก็ห่มผ้าห่มให้ดี เห็น ใบหน้าขาวกลายเป็นแดงของเธอ ก็รู้ว่าเธอดื่มเยอะมากเกินไป แล้ว

นอนไปเถอะ หลังจากหลับไปก็จะไม่คิดอะไรแล้ว ไปได้คิดอะไรมาก หันหลังแล้วนอนลงไปบนโซฟา……..