ตอนที่560ความรักที่สวยงามที่สุด (1)

ตอนที่ 560 ความรักที่สวยงามที่สุด (1)

หลังจากพันเดชออกมาจากการประชุม เห็นสายที่ไม่ได้รับ

เป็นของจิดาภา จึงโทรกลับทันที ทว่าโทรศัพท์ของเธอดังอยู่

แต่ไม่มีคนรับสาย พันเดชก็รู้สึกร้อนรนใจขึ้นมาเล็กน้อย จึง

โทรหาจิดาภาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทว่ายังไงก็ไม่สามารถติดต่อได้

นึกถึงอุบัติเมื่อวันก่อน พันเดชก็คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับจิดาภา

เข้าแล้ว จึงกดปุ่มทางภูมิศาสตร์บนนาฬิกาทันที หลังจากเห็นที่

อยู่ของจิดาภาจึงตรงดิ่งไปทันที

หลังจากจิดาภาออกมา ก็เห็นสายที่ไม่ได้รับบนโทรศัพท์ อย่างนับไม่ถ้วน เป็นสายของพันเดชทั้งหมด ไม่รู้ว่าโทรศัพท์ อยู่ในโหมดเงียบตั้งแต่ตอนไหน เธอจึงไม่ได้ยินสักนิดเดียว เห็นสายที่ไม่ได้รับมากมายขนาดนี้ เธอจึงรู้ว่าพันเดชต้องเป็น ห่วงมากแน่ๆ จึงรีบโทรกลับไปทันที

“ฮัลโหล พันเดช…….

“อยู่ที่เดิม อย่าขยับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ !” พันเดชเอ่ยปากขึ้น มาก็ทิ้งประโยคนี้ให้เธอ

จิดาภาตกตะลึง หลังจากตอบไปหนึ่งคำก็วางสายไป

หลังจากวางสาย เธอจึงนึกขึ้นได้ว่าพันเดชรู้ตำแหน่งของ เธอได้ยังไง
เหลือบมองไปที่นาฬิกา เธอไม่ได้กดมันสักหน่อย ดังนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะรู้…..

แม้ว่าจะสงสัยอยู่บ้าง แต่จิตาภาก็ยังคงรออยู่ที่เดิม

ประมาณสิบกว่านาทีก็เห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามา ไฟหน้า สาดส่องแสงให้ถนนสว่างอย่างมาก

จิตาภายืนอยู่ตรงนั้น มองรถตั้งแต่ไกลจนเข้ามาใกล้ หลัง จากอยู่ต่อหน้าเธอ เธอจึงมองออกว่าเป็นรถของพันเดช

ขณะนั้นรถก็จอดลง พันเดชผลักประตูรถแล้วลงมา

เห็นจิดาภายืนอยู่ตรงนั้นจึงก้าวเท้าใหญ่เดินไปทันที

“ดึกขนาดนี้แล้ว คุณมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ?” พันเดชขมวด คิ้วขึ้นแล้วมองไปที่จิดาภาพลางถาม

จิดาภาก็ถือว่าสูงอยู่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของพันเดชกลับ เตี้ยกว่าเขาหนึ่งศอก

เห็นท่าทางร้อนรนใจของพันเดช จิดาภาก็สะกิดใจขึ้น

อย่างไม่รู้ตัว จึงเข้าไปกอดเขาแล้วจูบเขา

คิดแบบไหนออกมาก็ทำแบบนั้น จิดาภาจึงเข้าไปใกล้ๆ แล้วกอดเขา จากนั้นจึงจูบไปที่ริมฝีปากของเขา…….

สีหน้าของพันเดชประหลาดขึ้นอย่างไม่สามารถพูดออก มาได้ ก่อนหน้านั้นอยากไต่ถาม แต่เมื่อเห็นจิดาภาเข้ามากอด ด้วยตัวเองและอุดปากของเขาด้วยตัวเอง แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่เขาก็จูบไปแล้วค่อยว่ากัน จากนั้นจึงไปโอบกอดเธอ แล้วจูบแนบแน่นมากขึ้น …

เดิมทีจิตาภาเป็นฝ่ายยั่วยวนการจูบของเขา แต่ภายหลัง เธอก็ค่อยๆ พ่ายแพ้ลงมา พันเดชจูบไปที่เธออย่างรุนแรง จน ดาภาไม่สามารถหายใจได้

ก็ถือว่าจิดาภายอมแพ้แล้ว !

มันเป็นแค่การจูบแค่นี้ แต่เขาก็จูบจนเธอหายใจไม่ออก เกาะไปที่ตัวของพันเดช ในอากาศที่เงียบสงบเต็มไปด้วยลม หายใจเฮือกใหญ่ของเธอ

ขณะนั้นพันเดชก็มองไปที่เธอ “คุณจิดาภา กำลังกายของ คุณไม่ไหวแล้ว ปริมาตรลมหายใจของปอดก็ไม่ค่อยดีพอ !”

ประโยคนี้กระตุ้นให้จิดาภากลอกตามอง

ทั้งสองคนก็ขึ้นไปบนรถ

พันเดชมองไปที่เธอ “คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ ?”

จิดาภาตกตะลึง กำลังครุ่นคิดว่าหากบอกพันเดชไปเขาจะ

โกรธหรือไม่

แต่ถ้าตัวเองไม่บอกเขา หลังจากที่เขารู้เข้าแล้วจะโกรธ

มากขึ้นไปอีก

ยังไงซะสงชัยก็พักอยู่ที่นี่ เพียงแต่พันเดชไปตรวจสอบนิด

หน่อยก็รู้ผลแล้ว

จิดาภาครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าจะบอกพันเดชไป เธอหันหัวไปด้านข้าง แล้วกุมไปที่ใบหน้าของพัน เดช “ที่รัก ถ้าฉันมีเรื่องหนึ่งจะบอกกับคุณ คุณน่าจะไม่โกรธ หรอกเนอะ !”

ได้ยินคำพูดนี้ พันเดชก็น่าจะเดาออกอยู่แล้ว เขาจึงขมวด คิ้วขึ้นเล็กน้อย “นั่นขึ้นอยู่กับว่าเป็นเรื่องอะไร !

จิดาภา “……”