ตอนที่557ปฏิเสธสงชัย (4)

ตอนที่ 557 ปฏิเสธสงชัย (4)

มายค์ยืนห่างออกไปประมาณหนึ่งเมตร หลังจากได้ยินคำ

พูดของจิดาภา สายตาก็มองไปบนเตียงที่สงชัยนอนอยู่ “อืม หลังจากกลับมาจากเข้าร่วมการประชุมประจำปีของบริษัท CA นั่น หลังจากกลับมาประธานก็แปลกๆ เขาดื่มเหล้าไปมาก ไม่ กินอะไรเลย แล้วก็ไม่ไปบ ด้วยครับ…….ผมอยากจะโทรหา คุณ แต่ประธานไม่ให้ครับ……..

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ

คำพูดของมายด์มีข้อชวนคิด เธอจะไม่เข้าใจได้ยังไง ? แต่ก็แค่……

ขณะนั้นสงชัยก็ขยับเล็กน้อย ราวกับว่าได้ยินการ

เคลื่อนไหวจึงลืมตา เมื่อเห็นจิดาภากับมายด์ก็ตกตะลึงเล็ก น้อย จนสงสัยว่าตัวเองดูผิดไป “……” เสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย แม้ว่าเขายังเป็น

ใช้อยู่ แต่เสียงก็ยังน่าฟังมากเช่นเดิม

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงหันกลับไปมอง เมื่อมองเห็นสงชัยจึง

เอ่ยปากพูดขึ้น “คุณยังรู้จักฉันอยู่เหรอ !?” พูดถึงสิ่งนี้สงชัยก็รู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น สายตามองไปที่มายค์ เต็มไปด้วยการดุด่า

มายค์ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วคิดอยู่ชั่วขณะ จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “ขอโทษนะครับประธาน คือผมตัดสินใจเรียกคุณจิดาภามา ด้วยตัวเองครับ !” ไม่ว่าประธานจะต่อว่าเขายังไงเขาก็ยอม

“คุณไม่ต้องมองมายแบบนี้ เขาก็แค่ทำเพื่อคุณ !” จิดา

ภาพูดขึ้นมาลอยๆ

หลังจากได้ยินคำพูดของจิดาภา สงชัยก็มองไปที่เธอ “วัน นี้……ไม่ยุ่งเหรอ ?”

จิดาภามองไปที่เขา “ไม่ยุ่งหรอก !!

“จริงๆ แล้วผมไม่ได้เป็นอะไรหรอก !” สงชัยพูด ขณะนั้นจิดาภาจึงหยิบเครื่องวัดอุณหภูมิบนโต๊ะมาเขย่า แล้วยื่นให้สงชัย “คุณลองดูนี่สิ ฉันถึงจะเชื่อว่าคุณไม่เป็น อะไร ?”

มองไปที่เครื่องวัดอุณหภูมิ แล้วสายตาของสงชัยก็มองไป ที่จิดาภา จากนั้นจึงรับมาอย่างช้าๆ

ขณะนั้นจิดาภาก็หันหัวมองไปที่มายด์ “มียาลดไข้ไหม ?”

“มีครับ !” มายครีบเอ่ยปากพูดขึ้นทันที

“เอามาหน่อยนะ !” จิดาภาพูด

ได้ยินสิ่งนี้มายค์ก็รีบเดินไปทันที

“เดี๋ยวก่อน อย่าลืมเทน้ำมาแก้วหนึ่งด้วยนะ!!
“ผมทราบแล้วครับ !” พูดจบมายด์ก็ออกไป

เขารู้ว่ามีเพียงแค่จิดาภาที่สามารถโน้มน้าวประธานได้

การตัดสินใจแบบนี้ของเขาไม่ผิดเหมือนที่คิดไว้

“ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ !” สงชัยพูด

จิดาภายื่นมือออกมา แล้วใช้หลังมือแต่ไปที่หน้าผากของ เขา “ต้องรอให้ร้อนจนเข้าโรงพยาบาล ถึงจะว่าเป็นอะไร ?”

สงชัย “

“ลองวัดเครื่องวัดอุณหภูมิก่อน !” จิดาภาเอ่ยปากพูด

ต่อมาสงชัยก็หมดทางเลือก จึงหยิบเครื่องวัดอุณหภูมิแล้ว

เริ่มวัดอุณหภูมิ

ในเวลาเดียวกัน มายด์ก็เอายาเข้ามาจากข้างนอก ในมือ

ยังถือน้ำหนึ่งแก้ว แล้ววางลงไป

“ได้แล้วครับ !”

จิดาภามองไปที่ยาลดไข้แล้วอ่านคำแนะนำ จากนั้นจึงบีบ ออกมาสองเม็ด แล้วมาไปที่สงสัย “กินยา !!

สงชัย ”

สายตามองไปที่มายด์ที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างไม่อาจควบคุม

“คุณไม่ต้องไปมองเขาหรอก ถึงมองอีกก็ต้องกิน !” จิดาภาพูด
ราวกับว่ามายด์จะเข้าใจอะไรบางอย่าง “ประธานครับ คุณจิดาภาครับ ผมยังมีธุระที่บริษัท กลับไปก่อนนะครับ !!

“ไปซะ !” สงชัยพูด

จากนั้นมายค์ก็มองไปที่พวกเขาแล้วหันหลังเดินออกไป

“ตอนนี้กินยาได้หรือยัง ?” จิดาภามองไปที่เขาแล้วถาม

จากนั้นสงชัยจึงกินยาอย่างว่านอนสอนง่าย จิตาภายนน้ำ ให้แล้วมองเขาดื่มด้วยตาตัวเอง

“หลังจากกินยาเสร็จ นอนดีๆ สักพัก เหงื่อออกก็จะดีขึ้น แล้ว !” จิดาภาพูด จากนั้นจึงลุกขึ้นจากไป

ขณะนั้นสงชัยก็ยื่นมือออกไปคว้าเธอไว้กะทันหัน “คุณจะ

ไปไหน ?”

จิดาภาตกตะลึงแล้วหันหัวมองไปที่เขา

ทว่าสงชัยไม่ได้สนใจสักนิดเดียว สามารถพูดได้เลยว่า เขาเพลิดเพลินกับความรู้สึกในตอนนี้อย่างมาก ถ้าเป็นไปได้ เขายอมให้จิดาภาทำแบบนี้กับเขาไปตลอดชีวิต