ตอนที่547ขีดจำกัด(3)

ตอนที่ 547 ขีดจํากัด (3)

“ประธานลาภิศ เลเวลของนายสูงขึ้นแล้วนะ ตอนถึงขั้นได้ ยางอายแล้ว !” พันเดชเอ่ยปากโจมตีอยากไม่ปกปิด

“สมัยนี้อยู่ยากแล้ว ถ้าไม่หน้าด้านเหมือนประธานพันเดช สักหน่อย มันอยู่ไม่รอดหรอก !”

“บอกจัสตินกับปาณชัยด้วยนะว่าวันหลังค่อยสังสรรค์กัน มีเรื่องนิดหน่อย เดี๋ยววางสายก่อนนะ !” พูดจบพันเดชก็วาง สายลงทันที

เห็นเขาวางสาย จิดาภาจึงเงยหน้าเหลือบมองเขา “ประธานพันเดช พาดหัวข่าวในวันนี้มันน่าสนใจจริงๆ เลย ล่ะ !”

ในความเป็นจริง ไม่ต้องดูเขาก็พอรู้ว่าเขียนอะไรลงไป บ้าง แต่ไม่ว่าจะเขียนอะไรลงไปก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อเขา

ยังไงก็ตาม จิดาภาก็รับปากการแต่งงานของเขาแล้ว นี่ สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

“นิตยสารซุบซิบพวกนี้ จะดูหรือไม่ดูก็ได้ !”

มองเห็นพฤติกรรมของเขา จิดาภาจึงยิ้มออกมา กินของ แล้วมองไปที่เขาพลางถามขึ้น “ใช่แล้ว วันนี้คุณยังไปบริษัทไหม ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของจิดาภาพันเดชจึงรู้ว่าจิดาภาต้องมี

ธุระอะไรสักอย่าง จึงถามกลับไป “ว่าไง ? คุณมีแผนอะไรเห รอ ?” จิตาภาพยักหน้า “อืม ฉันอยากกลับไปดูหน่อย !” จิดาภา

พูด

ตอนที่พันเดชขอแต่งงานเมื่อวาน การันต์กับจันทนี้ก็อยู่ ด้วย แต่เธอยังไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของพวกเขา ยอมรับการ แต่งงานของพันเดชแล้ว ตอนนี้ก็ควรจะกลับไปสารภาพ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชก็พยักหน้า “อืม ก็ควรจะกลับไป ผม ไปเป็นเพื่อนกับคุณนะ!”

จิดาภาไม่ได้ปฏิเสธ นี่ก็เป็นสิ่งที่เธอหมายถึงพอดี จึงยิ้ม แล้วพยักหน้า “อืม !!

หลังจากกินเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็ลงไปชั้นล่าง

จิดาภาเดินได้ช้ามาก เมื่อขึ้นรถก็เอาไว้

พันเดชไม่ได้เพิกเฉยต่อการเคลื่อนไหวของเธอ จึงเลิกคิ้ว ขึ้น “เป็นอะไรเหรอ ?”

จิดาภาเหลือบมองไปที่เขา เต็มไปด้วยการตำหนิ “มั่ว โลกีย์ก็ต้องมีขีดจำกัดบ้างสิ !”

เมื่อได้ยินคำนี้พันเดชก็เข้าใจความหมายได้ในทันที จึง หัวเราะออกมา “คุณจิดาภา นึกไม่ถึงเลยว่าความปรารถนาของคุณยิ่งใหญ่ขนาดนี้ วันหลังคงต้องมีขีดจำกัดกันนิดหน่อย แล้วสิ !”

จิดาภา “……”

เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนทำให้ แต่ตอนนี้มาว่าเธอ จิดาภา จึงมองเขาตาขวาง พันเตชยิ้มอย่างสุภาพบุรุษที่มีเสน่ห์ ราวกับ ว่าคนที่มั่วโลกีย์เป็นเธอจริงๆ

จิดาภามองข้ามทันที แล้วจบหัวข้อเรื่องนี้ไป จากนั้นจึง พยุงรถแล้วค่อยๆ ขึ้นไป

นี่มันปวดเหมื่อยไปทั้งตัวเอาซะจริงๆ

นี่มันไม่ใช่ว่าแสดงอารมณ์เกินจริงไปนะ !!

เมื่อคิดแบบนี้จิดาภาจึงขึ้นรถไป เพิ่งจะนั่งลงไปให้ดี พัน เดชก็เข้ามาใกล้แล้วจูบไปที่เธออย่างดูดดื่ม……..

พัวพันและคลุมเครือ

จิดาภาไม่ได้ขยับ ปล่อยให้เขาละเลงจูบตามสบาย ขณะ นั้นพันเดชจึงยิ้มอย่างพอใจ “คุณจิดาภา ว่านอนสอนง่ายจัง เลยนะ !”

ใบหน้าของจิดาภาแดงขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้เอ่ยปากพูด พัน เดชก็ยิ้มขับรถออกไป

พันเดชรู้จักกาลเทศะตัวมาก

ก่อนอื่นไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้านิดหน่อย
จิดาภาเลือกอย่างละเอียด ส่วนพันเดชเลือกซื้อแต่ของที่ แพงๆ จิดาภามองไปที่เขา “จริงๆ แล้วไม่ต้องซื้อแพงขนาดนี้ ก็ได้ !”

พันเดชยิ้มออกมา “ว่าไง ? ช่วยผมประหยัดเงินเหรอ ?” “ฉันแค่รู้สึกว่าไม่จำเป็นที่จะต้องสิ้นเปลืองขนาดนี้ !”

พันเดชมองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้นด้วยสายตา โปรดปราน “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเชื่อผม !” จากนั้นก็มองไป ยังพนักงาน “ช่วยห่อทั้งหมดเลยนะ !”

จิดาภามองไปที่เขา รู้ว่าเขามีนิสัยแบบนี้มานานแล้ว จึง ไม่ได้พูดอะไรอีก ทั้งสองคนซื้อของประมาณครึ่งชั่วโมงก็ เรียบร้อยแล้ว

แล้วนำของทั้งหมดไปยังตระกูลสวันนีย์