ตอนที่529สิ่งที่คุณติดค้างฉัน (3)

ตอนที่ 529 สิ่งที่คุณติดค้างฉัน (3)

“คุณทําอะไรของคุณคะ? ติดคุกแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วมา อยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ตุลยาถามขึ้น ขณะที่ถูกเอลิสต์ลากลงจาก รถยนต์

เข้ามายังตรอกซอยหนึ่ง

เอลิสต์มองไปที่ตุลยา อย่างเดือดดาล “ทำไม?”

มองดูท่าทางของเอลิสต์ ตุลยาก็นิ่งค้างไป เอ่ยปากขึ้น อย่างร้อนตัว “อะไรคะ?” “ลูก? ทำไมคุณต้องทำแบบนั้น! ? “เอลิสต์มองไปที่เธอ

แล้วตะคอกเสียงดัง

ตุลยาแปลกใจว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง หลบตาลง แล้ว

ปฏิเสธ “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร!

เม็ดฝนตกลงบนร่างกาย รู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อย ผมของเอ ลิสต์เปียกไปหมด

“คุณรู้ดีว่าผมกำลังพูดอะไร ทำไมต้องเอาเด็กออกด้วย? คุณรู้ไหม ว่านั้นคือชีวิตหนึ่งเลย และเป็นญาติเพียงคนเดียว ของผมด้วย! ? “เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วตะคอกเสียงดัง ดวงตาของเขาแดงก่ำเล็กน้อย มองดูแล้วคล้ายพึ่งผ่านการร้องไห้

เมื่อได้ยิน ตุลยาเองก็ไม่สนใจแล้วว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง เงยหน้าขึ้นมองเขา “แล้วยังไงคะ? คุณอยากให้ฉันทำยังไง?

“ยังไม่ได้แต่งงานก็มีลูกงั้นหรอคะ? พ่อของลูกก็เป็น

ฆาตกรงั้นหรอคะ?” ตุลยามองไปที่เขาแล้วถามกลับ

เอลิสต์นิ่งค้างไป ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำ

อย่างไรดี

“พ่อของฉันเป็นประธานบริษัทเอไอ ถ้ามีใครรู้เขา ครอบครัวของฉันก็จะเสียชื่อเสียง! ”

“คุณคิดถึงแต่ตัวเอง คุณเคยคิดถึงฉันบ้างไหม? เอลิสต์ยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น

บางที เขาเองก็ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของตุลยา แต่ว่า เด็กคนนั้น……..คือคนเดียวที่มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับ เขา! ! !

จะไม่ให้เขาปวดใจได้ยังไง

ตุลยายืนอยู่ตรงนั้น เม็ดฝนตกลงบนตัวของเธอ ไม่รู้ว่าบน ใบหน้าของเธอคือฝนหรือน้ำตา “เด็กคนนั้นคือลูกของฉัน เหมือนกัน คิดว่าฉันไม่เสียหรอคะ?”

“คนที่ทำแท้งก็คือฉัน คนที่รู้สึกถึงการที่ลูกในท้องค่อยๆ

ไหลออกมาจากตัวก็คือฉัน คุณมีสิทธิอะไรมาว่าฉันคะ? ถ้า ไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้ นี่คือสิ่งที่คุณติดค้างฉันค้างเอลิสต์

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่เคลื่อนไหว ปล่อยให้ตุลยาตบตี

สุดท้าย เธอทั้งและร้องไห้จนเหนื่อยแล้ว จึงเอลิสต์แล้วร้องไห้

เอลิสต์ยกขึ้นมา แล้วกอด เอาไว้เบา…….

เขาเด็กคนนั้น……….

และตุลยา…….

เวลาเขาไม่สามารถตัดสินใจ

ฝน ยังคงตก

ทั้งสองคนยืนอยู่ตรงนั้น ตุลยาซบตรงไหล่ของเขา แล้วร้องไห้

แต่ว่า ถ้าหนึ่งเอลิสต์รู้ของตุลยา ถึงเวลานั้น เขาจะยังเป็นเหมือนตอนนี้ไหม?

คุณบอกว่า คนที่ช่วยคุณมา คือจิดาภา!? เมื่อได้ ฟัง รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เอลิสต์เงียบ ไม่ได้พูดอะไร

ตุลยารู้สึกว่ามันน่าตลก จ้องมองเข้าไปยังดวงตาของเอลิสต์ “ทำไมคะ? คุณคงซึ้งใจมากใช่ไหมคะ? ตอนนี้คุณกลาย เป็นคนของเธอแล้ว?”

“ผมไม่อยากอธิบาย ถ้าคุณเชื่อก็เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าคุณ ไม่เชื่อ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้! “เอลิสต์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ครั้งนี้ เขาเงียบกว่าครั้งที่แล้วมาก

ความขี้เล่นที่เคยมีจางหายไป เหลือเพียงความหนักอึ้ง

ตุลยานิ่งค้าง แล้วเดินไป ยื่นมือไปกอดเขาจากด้านหลัง “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรที่จะสงสัยในตัวคุณ แต่ว่าสถานการณ์แบบนี้ คุณจะไม่ให้ฉันสงสัยได้ยังไงคะ? ฉันหวังว่า ไม่ว่าอย่างไร ก็ตาม หลังจากนี้ คุณจะสามารถทำดีกับฉัน……..เพราะว่า นี่คือ สิ่งที่คุณติดค้างฉัน! “