ตอนที่528สิ่งที่คุณติดค้างฉัน (2)

ตอนที่ 528 สิ่งที่คุณติดค้างฉัน (2)

จิดาภายิ้ม แล้วเดินเข้าไป

เอลิสต์ยังอยู่ด้านใน เมื่อเห็นจิดาภาเดินเข้ามานั้น ก็เลย

หน้าขึ้นมองเธอ

“ฉันได้ข่าวว่าคุณยอมที่จะให้ความร่วมมือเรื่องการสืบค้น คดีแล้ว! “จิดาภามองไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วมองมาที่เธอ “ผมอยากออก ไป! ”

จิดาภานึกสงสัยขึ้นมาครู่หนึ่ง “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่า เพราะอะไรทำไมจู่ๆคุณถึงตัดสินใจแบบนี้ แต่ฉันดีใจมากที่คุณ ตัดสินใจแบบนี้ค่ะ!

เอลิสต์มองไปที่เธอแวบหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

มองไปที่เขาไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น จิดาภาเองก็ไม่ได้ถาม “ตอนนี้พวกเขากำลังตรวจเลือดแล้ว ขอเพียงคุณยอมร่วมมือ ฉันเชื่อว่าทนายความธนเดชต้องช่วยให้คุณชนะคดีความได้ อย่างแน่นอน! ”

เอลิสต์พยักหน้า

จิดาภาไม่พูดอะไรอีก แล้วหันหลังเดินออกไป
“ขอบคุณครับ!

ในเวลานั้นเอง จู่ๆเอลิสต์ก็พูดขอบคุณขึ้นจากด้านหลัง

จิดาภานิ่งไปครู่หนึ่ง ไม่ได้หันหลังกลับไป ทว่ากลับพูดขึ้น “ชีวิตของเราทุกคนมีแค่ครั้งเดียว ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก และมีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถกำหนดมันได้! “หลังจากที่พูด จบ จิดาภาไม่ได้อยู่ต่อ แต่เธอกลับไปในทันที

ถึงแม้ว่า เอลิสต์จะไม่ได้พูดความจริงออกมา

ถึงแม้ว่า จิดาภาจะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ใช่ เหตุผลที่ต้องยอมแพ้กับการสู้คดีของเอลิสต์ ทว่าเธอกลับคิด หาวิธีช่วยทนายความธนเดชชนะการสู้คดีความ

เอลิสต์ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว เพราะไม่มีหลักฐานมา ยืนยันว่าเอลิสต์เป็นคนฆ่าคน

ตั้งแต่วันนั้น เอลิสต์และจิดาภาก็ไม่ได้เจอกันอีก ณ ร้านของไปรยา

เมื่อได้ยินข่าวนี้ ไปรยาก็ขมวดคิ้ว “จบแบบนี้?” จิดาภา ใช้ช้อนขนกาแฟ ยักคิ้ว “ไม่อย่างนั้นจะให้เป็นยัง

ไง?”

“นี่มันผู้ชายภาษาอะไร แกช่วยเขา แต่พูดแค่คำว่า ขอบคุณก็จบแล้ว? ฉันจะบอกอะไรแกนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา หวั่นไหว แล้วพูดความจริงออกมานั้น ฉันจะไม่มีวันช่วยเขา ไปรยาพูดอย่างเดือดดาล
เมื่อได้ฟัง จิดาภาก็หัวเราะ “ที่จริงตั้งแต่แรก ฉันก็รู้แล้วว่า เขาไม่มีวันพูด! ”

ไปรยานิ่งค้างไป “ทำไมล่ะ?”

“เพราะเขาทำแบบนี้ไม่ใช่เพียงเพราะลูกของตุลยา แต่

เพราะเขาชอบดุลยา

ถ้าเขาหักหลังตุลยา บางที จิดาภาคงคิดว่าตัวเองมองคน ผิดไป

คนเราก็เป็นแบบนี้ เป็นสัตว์ที่มีความแปลกประหลาดและ ยากที่จะพูดให้เข้าใจ

ไปรยาไม่เข้าใจ “แล้วแกก็ยังช่วยเขา! ”

“ที่ฉันช่วยเขา ไม่ใช่เพราะอยากให้เขาพูดความจริงออก ”

“แล้วเพราะอะไร?”

จิดาภามองไปที่เธอ แล้วพูดขึ้น “รู้สึกเหมือนเกิดกับตัว

เอง! ”

กลางดึก ฝนตกปรอยๆ

ไม่ว่ายังไงตุลยาก็คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเอลิสต์ที่เข้าคุกไปแล้ว จะออกมาได้

เมื่อเห็นเอลิสต์ยืนอยู่ตรงหน้ารถยนต์ของเธอนั้น เธอ ตกใจมาก เหมือนเห็นผี
เธอกำลังขับรถอยู่ ก็เห็นร่างของใครบางคนจู่ๆก็โผล่มา ตรงหน้ารถยนต์ โชคดีที่เธอเหยียบเบรคทัน

แต่แม้ว่าจะเหยียบเบรคทันนั้น เธอเองก็ยังคงตกใจ

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงหน้ารถยนต์ของเธอ ตอนที่เห็นเธอนั้น ก็ เดินมาทันที เปิดประตูรถยนต์ แล้วมองไปที่ตุลยา

“คุณ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?” ตุลยามองไปที่ผู้ชายซึ่ง ยืนอยู่ด้านนอกอย่างคาดไม่ถึง

“ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ! “เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วพูดที ละค่าอย่างชัดถ้อยชัดคำ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่ พอใจ

วินาทีต่อจากนั้น เขาอ้อมไป แล้วลากตุลยาออกมาจากรถยนต์