ตอนที่526รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง(2)

ตอนที่ 526 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง (2)

เอลิสต์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองไปที่จิดาภา รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ คงรู้อะไรมาไม่น้อย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรมากน้อยแค่ไหน

“คุณชอบดุลยาหรอคะ?” จิดาภาถามขึ้น

เอลิสต์มองไปที่เธอ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”

“ฉันอยากรู้ว่า คุณยอมรับผิดแทนเธอเพราะรักเธอ หรือ เพราะว่าเด็กในท้องของเธอ! “จิดาภาพูดเสียงเรียบ

ถ้าเป็นเพราะความรัก เธอเองก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ถ้าเป็น

เพราะลูก.………

แววตาของเอลิสต์แข็งกร้าวขึ้นมา มองไปที่จิดาภา ยากที่

จะพูดออกมา

“เด็กในท้องเป็นลูกของคุณใช่ไหมคะ?” เธอถามต่อ

“มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ! “เอลิสต์พูดด้วยเอ่ยพูด

อย่างเย็นชา

“แน่นอนค่ะว่าไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันแค่อยากจะบอกคุณ ถ้าคุณทำแบบนี้เพราะลูก ฉันก็มีเรื่องจะบอกกับคุณ!
เอลิสต์มองไปที่จิดาภา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ สีหน้าของเขามันแสดงออกอย่างชัดเจนแล้ว!

“อยากรู้ไหมคะ?” จิดาภาจงใจแกล้งถามเขา

เอลิสต์ไม่พูดอะไร แววตาสีนิลนั้นมองมาที่เธอ

“บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องเศร้า แต่ฉันจำเป็นต้องบอก กับคุณ ตอนนี้ลูกของคุณตายไปแล้ว! “จิดาภาพูดขึ้น

“คุณบอกว่าอะไรนะ?! “เอลิสต์เบิกตากว้าง มองไปที่ ดาภา คล้ายกับอยากรู้เป็นอย่างมาก

ปฏิกิริยาของเขา ทำให้จิดาภามั่นใจมากกว่าเดิม ว่ามัน ต้องเป็นเพราะเรื่องนี้แน่ๆ

“วันนี้เธอไปทำแท้งที่โรงพยาบาลแล้วค่ะ! “จิดาภาพูด

ขึ้น

ถ้าลูกในท้องเป็นของเอลิสต์จริงๆละก็ การที่บอกเรื่องนี้ กับเขา อาจจะใจร้ายไปหน่อย

แต่คนที่ใจคอโหดร้ายยิ่งกว่าคือตุลยา

ผู้ชายที่ยอมเข้าคุกแทนเธอ อีกทั้งเด็กในท้อง ต่างก็เป็นผู้ บริสุทธิ์ แต่เธอกลับตัดสินใจฆ่าลูกในท้อง

จิดาภาไม่รู้จริงๆว่าตุลยาเป็นคนยังไงกันแน่!

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่อยากจะเชื่อ นิ่งค้างไปครู่หนึ่ง จากนั้นเอ่ยปากขึ้น “คุณคิดว่าการที่คุณพูดแบบนี้ ผมจะเชื่อคุณงั้นหรอ?”

“ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันเชื่อฉัน ดังนั้นฉันจึงเตรียมเอกสารมา ให้คุณดูด้วย ! “ขณะที่พูดนั้น จิดาภาก็หยิบเอกสารที่ปริ้นมา

แล้วออกมา

“เพราะเป็นโรงพยาบาลเอกชน ฉันจึงไม่สะดวกที่จะหยิบ ตัวจริงมา ฉันใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปสัญญานี้ แล้วปริ้นออกมา คุณ อยากเชื่อก็เชื่อ ไม่อยากเชื่อฉันก็ทำอะไรไม่ได้! ”

มองดูสัญญาที่อยู่ในมือของจิดาภา สัญญานั้นเขียนเอาไว้

สามค่า!

ตุลยา!

เวลานั้น หัวใจของเอลิสต์ มีเสียงดังขึ้น เหมือนมันกำลังจะ

หยุดเต้น

มือของเขาสั่นเทา

เขารู้ จิดาภาไม่จำเป็นต้องเอาสิ่งนี้มาหลอกเขา

“เอลิสต์ ชีวิตเป็นของคุณ โชคชะตาคุณก็เป็นคนกำหนด เอง ฉันไม่ได้บังคับให้คุณกล่าวโทษเธอ แต่คุณคิดว่าการที่คุณ ทำแบบนี้ มันคุ้มแล้วจริงๆหรอคะ?”

“ฉันจะมาหาคุณวันนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าคุณยังพูดNO เช่นนั้นคุณก็จะกลายเป็นคนร้ายในคดีนี้ และฉันก็จะไม่ยุ่งกับ เรื่องนี้อีกแล้ว! “จิดาภามองไปที่เอลิสต์แล้วพูดทีละคำอย่าง ชัดถ้อยชัดคํา
แต่เอลิสต์มองไปที่สัญญานั้น คล้ายกับว่า ยากที่จะพูด เอื้อนเอ่ย……

จิดาภามองไปที่เขา เริ่มที่จะทนไม่ได้ ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้ว หันหลังเดินออกไป

หลังจากที่ออกมาจากเรือนจำแล้วนั้น จิดาภาไม่ได้โบกรถ แล้วออกไปในทันที ทว่าเธอกลับค่อยๆเดิน

ที่จริง เหตุผลที่ว่าทำไมต้องช่วยเอลิสต์นั้น เธอเองก็พูดไม่ ออกเหมือนกัน

แต่ที่เธอรู้คือ ไม่ใช่เป็นเพียงแค่อยากให้ดุลยาได้รับโทษ

บางที อาจจะเป็นเพราะแวบแรกที่เห็นเขา เธอก็รู้สึก เหมือนเห็นตัวเอง ยิ่งตอนที่รู้ว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า เธอก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ยิ่ง

มั่นใจที่จะตัดสินใจช่วยเขา………

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอสูดลมหายใจเข้า

ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง เธอจะพยายามให้ถึงที่สุด! ทุกอย่างจะเป็นยังไงนั้น ขึ้นอยู่กับตัวเอลิสต์เอง