ตอนที่520หลายเรื่องดีๆ (3)

ตอนที่520 ทำลายเรื่องดีๆ (3)

“ถ้างั้นผมไปประชุมก่อน! ”

จิดาภาพยักหน้าอีกครั้ง

พันเดชไม่เดินออกไป มองมาที่เธอ “คุณควรจะทำอะไร บ้างหรือเปล่า?”

เมื่อพูดแบบนี้ขึ้นมา จิดาภาจึงนึกบางอย่างขึ้นมาได้ โน้ม หน้าไป จะหอกพันเดช แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอที่พึ่งขยับเข้าไปใกล้ นั้น พันเดชกลับกดหัวบริเวณด้านหลังของเธอ จากนั้นก็จูบเธอ อย่างลึกซึ้ง……..

จิดาภาตัวแข็งทื่อ พันเดชที่พึ่งปล่อยตัวเธอ เขายิ้มมุม ปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้นผมไปประชุมก่อน!

จิดาภาพยักหน้า พันเดชจึงเดินออกไป

ตอนที่เขาออกไปนั้น เจ๊กยังคงเดินไปมาอยู่ด้านนอก เมื่อ เห็นพันเดชเดินออกมา เจ๊กก็รีบเดินมาตรงหน้าประตู ยึดตัว ตรง “บอสครับ…..” น้ำเสียงของเขาดูรู้สึกผิด

พันเดชปรายตามองเขาอย่างดุๆ จากนั้นก็เดินไปที่ห้อง

ประชุม

เจ๊กยืนอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นเขาเดินไปแล้ว จึงรีบเดินตามไป…………….

หลังจากนั้นไม่นาน ก็สามารถเห็นภาพนี้

หลังจากที่ประชุมเสร็จแล้วนั้น พันเดชก็เดินออกมาจาก ห้องทํางาน เจ๊กเดินตามเขาออกมา

“บอสครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกกับบอสครับ……

พันเดชเดชอยู่ด้านหน้า สีหน้าของเขาเรียบเฉย เจ๊กเดิน

ตามหลังเขา

“บอสครับ ผมต้องอธิบายกับบอส เมื่อผมไม่ได้

ตั้งใจ.….…………”

“ผมแค่อยากบอกบอสว่าได้เวลาประชุม…….

“ผมผิดไปแล้ว คราวหน้าผมจะเคาะประตู……..

“บอสครับ บอสครับ บอสครับ..………

“ปั๋ง” เสียงดังขึ้น ประตูถูกปิดลง

เจ๊กยืนอยู่ตรงหน้าประตู มองดูประตูนั้น ด้วยแววตาที่สิ้น

เขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!!!

จิดาภาขับรถกลับไป และฮัมเพลงเป็นพักๆ สามารถ สัมผัสได้ ว่าตอนนี้อารมณ์ของเธอดีแค่ไหน

จนมาถึงบ้าน พึ่งเดินเข้ามา ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น
“กลับมาแล้วหรอ! ?” เวลานี้ มีเสียงดังขึ้นจากห้อง

รับแขก

จิดาภาตกใจ หันหลังกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าในห้อง รับแขกมีคนอยู่นั้น ก็โล่งอก

“พี่ใหญ่ ยังไม่นอนอีกหรอคะ! “จิดาภาพูดขึ้น

“ยัง! “เปรมศักดิ์พูดแล้วลุกขึ้นยืน เธอยังไม่กลับมา จะ

ให้เขานอนได้ยังไง

เวลานี้ จิดาภาเดินไปตรงหน้าตู้เย็น เปิดตู้เย็น แล้วเทน้ำ เย็นๆ ม

“ทำไมหรอคะ? มีเรื่องอะไรรึเปล่า?” จิดาภาดื่มน้ำไปด้วย

และถามไปด้วย

“เปล่าไม่มีอะไร แต่เมื่อกี้งานมีปัญหานิดหน่อย แต่ตอนนี้

ไม่เป็นอะไรแล้ว! “เปรมศักดิ์พูดขึ้น

จิดาภาพยักหน้า “งั้นก็ดีค่ะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันขึ้นไป พักก่อน ถ้าพี่ใหญ่ไม่มีอะไรพี่เองก็รีบๆขึ้นไปพักเถอะค่ะ ดาภาพูดขึ้น

เปรมศักดิ์เมื่อได้ยินแบบนั้น ก็พยักหน้า

จิดาภายิ้ม แล้วเดินขึ้นไป

เปรมศักดิ์ยืนอยู่ตรงนั้น มองดูแผ่นหลังของเธอ… เวลานี้เอง จิดาภาคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหันหลัง “จริงด้วยค่ะ พี่คะ ช่วงนี้หลังจากจบเรื่องยุ่งๆแล้ว ฉันมีเรื่องจะบอกพี่ ค่ะ!” จิดาภายิ้ม

“เรื่องอะไร?”เปรมศักดิ์ที่อยู่ชั้นล่างถามขึ้น

จิดาภายิ้ม “เก็บไว้เป็นความลับก่อนค่ะ ถึงเวลาค่อยบอก

เปรมศักดิ์ยิ้มมุมปาก แล้วเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ยิ้ม! ” จิดาภายิ้ม แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

เปรมศักดิ์ยืนอยู่ตรงชั้นล่าง มองดูเธอเดินเข้าไปในห้อง แววตาของเขาฉายแววเปร่งประกาย เธอไม่รู้ ขอเพียงมีเรื่อง อะไรที่เกี่ยวข้องกับจิดาภา เขาล้วนรู้สึกมีความสุข เป็นความ สุขจากด้านในใจ……..

ขอเพียงเท่านี้ ก็เพียงพอแล้ว!