ตอนที่508กลายเป็นยุ่งยาก (3)

ตอนที่ 508 กลายเป็นยุ่งยาก (3)

“OK หากแหวนยังอธิบายอะไรไม่ได้ งั้นก็ยังมีอีกหนึ่งหลัก ฐานที่มีประโยชน์มาก ถ้าคนเป็นคุณฆ่าจริงๆ งั้นก็ให้คนเอา เลือดของคุณไปเปรียบเทียบสิ !” จิดาภาพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เอลิสต์จึงหันหัวมองไปที่เธอ

“อยู่ที่เกิดเหตุอาชญากรรม ไม่ได้มีเพียงแค่แหวน ยังมี เลือดด้วย ตราบใดที่คุณยอมเอาเลือดไปเปรียบเทียบกัน แล้ว เป็นเลือดของคุยด้วย งั้นเคสนี้ก็จะจบลงอย่างรวดเร็ว !” จิดา ภาพูด

เธอตั้งใจพูดแบบนี้ออกมา

เอลิสต์มองไปที่เธอ เขาก็รู้ว่าคราบเลือดในที่เกิดเหตุ ไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของตุลยา จิดาภาพูดแบบนี้ ก็แค่อยากจะ บีบบังคับให้ตุลยาออกมา

เมื่อมองไปที่เธอ เขาจึงเอ่ยปากพูดอย่างเด็ดขาด ไม่

จําเป็น !”

“ผมไม่เข้าใจเลยว่าคุณหาเรื่องเยอะแยะขนาดนี้เพื่ออะไร ผมก็ยอมรับว่าผมฆ่ากบิดสแล้ว แล้วคุณยังจะทำอะไรอีกล่ะ !” เอลิสต์มองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้นอย่างกังวลอยู่บ้าง
ส่วนจิตาภา ยืนอยู่ด้านหน้าของเขาอย่างสงบ ยิ่งมั่นใจ ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าไม่ใช่คนที่ฆ่ากษัติสจริงๆ

“แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่ฉันจะไม่ปล่อย ให้เรื่องเป็นแบบนี้ไปอย่างแน่นอน ฉันจะช่วยคุณนะ !” จิดาภา พูด

“ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ กษิดิสถูกผมตี แล้วตัดเส้นเลือดแดงใหญ่ นี่มันก็ชัดเจนมากพอแล้ว ถ้าไม่มี เรื่องอะไรอีก ขอร้องล่ะคุณอย่ามาหาผมอีกเลย !” เอลิสต์มอง ไปที่เธอแล้วพูดคำต่อคำ

เห็นท่าทางที่หุนหันของเอลิสต์ จิดาภาจึงตกตะลึง

“ไม่ว่าคุณจะคิดแบบไหน ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบไป อย่างคลุมเครือแบบนี้แน่นอน ฉันจะต้องช่วยคุณอย่าง แน่นอน !” จิดาภาพูด มองเอลิสต์แล้วหันหลังเดินออกไป

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น มองไปที่เงาหลังของจิดาภาแล้ว ขมวดคิ้วขึ้น แต่ในดวงตามืดครึ้มอย่างที่ทำให้คนสังเกตได้ ยากเกิดขึ้นมา ……..

หลังจากออกมาจากสถานีตำรวจ จิดาภาก็ปวดหัวอยู่บ้าง จึงใช้มือนวดคลึงระหว่างคิ้ว

ช่วงเวลาที่ได้เห็นเอลิสต์ในครั้งนี้ เขายิ่งมั่นใจได้ว่าเอ สต์เป็นเหยื่อผู้บริสุทธิ์ในเรื่องนี้

ก็เหมือนอย่างที่เธอพูดไว้ เธอจะช่วยเอลิสต์อย่างแน่นอน
เธอจะนําเรื่องนี้ไปสู่ความจริงอย่างแน่นอน ขณะนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเบอร์โทร เธอจึงรับสาย

“ฮัลโหล จิ อยู่ไหนเนี่ย ?”

“อยู่ข้างนอก เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?

“ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงเธอไงล่ะ !” เป็นสายของไปรยา

โทรมา

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงยิ้มออกมา ระหว่างนั้นก็นึกบางอย่าง ขึ้นมาได้ ทันใดนั้นก็ผุดไอเดียขึ้นมา

“ถ้าไม่งั้นพวกเราเจอกันไหมล่ะ ?”

“คิดแบบนั้นเหมือนกัน !!

“งั้นเธอเลือกสถานที่มา แล้วฉันจะไปตอนนี้ !

“พ่อฉันเพิ่งเปิดร้านติ่มซำหนึ่งแห่งให้ฉัน ถ้างั้นมาที่นี่เป็น

ไง ?” ไปรยาถาม

“OK ส่งที่อยู่ให้ฉัน ฉันจะไปตอนนี้ !!

“จ้า !”

หลังจากพูดจบจิดาภาจึงวางสายไป ไม่กี่นาทีก็มีข้อความ

เมื่อเห็นที่อยู่จิดาภาจึงโบกรถไปที่นั่นทันที
ร้านติ่มซำขนาดใหญ่ ตกแต่งร้านได้อย่างประณีต ประตู ใช้แก้วล้วน อยู่ข้างนอกก็สามารถมองเห็นติ่มซำแต่ละชนิด ด้านใน มีลักษณะที่น่าทานชวนให้อยากอาหาร

เมื่อจิดาภาเดินเข้าไป ไปรยากำลังตรวจตราพวกเขาอยู่

“ไปรยา !” จิดาภายิ้มแล้วเดินเข้าไป

เมื่อได้ยินเสียงไปรยาก็หันกลับ เมื่อมองเห็นจิตาภา มุม ปากก็ยิ้มขึ้นมา “จิ มาแล้วเหรอ ?”

“พวกคุณทํากันไปต่อนะ ใช่แล้ว หยิบกาแฟสองแก้วและ ติ่มซำมาด้วยนิดหน่อย !” ไปรยาเร่งรัด ในระหว่างคำมีทรง เป็นเถ้าแก่หญิงเอาซะจริงๆ เลย