ตอนที่504ตั้งครรภ์สองสัปดาห์(2)

ตอนที่ 504 ตั้งครรภ์สองสัปดาห์ (2)

“คุณมาแล้วเหรอ ?”

“อืม !” เอลิสต์พยักหน้าแล้วเดินไปข้างๆ เตียงของเธอ

“ฉันเป็นอะไรเหรอ ? มีปัญหาอะไรใช่ไหม ?” ตุลยามอง ไปที่เอลิสต์แล้วถามขึ้น

สายตาของเขามองไปที่ท้องของเธออย่างไม่รู้ตัว แล้วเอ่ย ปากพูดขึ้น “ไม่มี ไม่มีปัญหาอะไร ?”

“งั้นฉันเป็นอะไร ?” ตุลยาถามต่อ

เอลิสต์ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดกับเธอยังไง เม้มริมฝีปากทว่าไม่ ได้เอ่ยปากพูด

ยิ่งเขาทำแบบนี้ตุลยายิ่งรู้สึกไม่สบายใจ จึงจะลุกขึ้น “ฉัน เป็นอะไรไป ? อย่าปิดบังฉัน บอกฉัน คือฉันเกือบจะ……. คำ พูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างเจ็บปวดทันที แล้วเอา มือกุมที่หน้าท้องอย่างไม่รู้ตัว

เห็นการเคลื่อนไหวของเธอ เอลิสต์ก็รีบพยุงเธอ แล้วเอ่ย ปากพูดอย่างตื่นเต้น “คุณอย่าขยับ ตอนร่างของคุณอ่อนแอ มาก ไม่เหมาะที่จะขยับ !

“งั้นคุณก็บอกฉันว่าฉันเป็นอะไรไป !” ตุลยาพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำสั่ง แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย แต่ก็ยังใช้ อำนาจบาตรใหญ่อย่างที่ไม่สามารถลบออกได้เยอะอยู่บ้าง

มองไปที่เธอ คิ้วของเอลิสต์ผู้หล่อเหลาขมวดขึ้นเล็กน้อย เม้มริมฝีปากแล้วเอ่ยปากพูด “คุณท้อง !”

ได้ยินสิ่งนี้ ทันใดนั้นตุลยาราวกับถูกฟ้าผ่าลงทันที

ท้อง!

เธอตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะบรรยายอารมณ์ของตัวเองอย่างไร

สายตาอันว่างเปล่ามองไปบางที อารมณ์ซับซ้อนมาก

เอลิสต์มองไปที่เธอ “ผมจะรับผิดชอบเอง !”

รับผิดชอบ ?

ได้ยินสามคำนี้ สายตาอันแหลมคมของตุลยาก็มองไปที่ เขา “รับผิดชอบ ? คุณจะรับผิดชอบยังไง ? เอาอะไรมารับผิด ชอบ ?”

เอลิสต์ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

ตามสภาพแล้วเขาเทียบดุลยาไม่ได้จริงๆ

สิ่งที่มอบให้เธอได้ก็คือพยายามให้ชีวิตที่ดีที่สุดแก่พวก

ตุลยานั่งอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง แม้ว่าน้ำตาจะไหลลงมาตลอด

ก็ตาม

“ไปเรียกคุณหมอมา !”

เอลิสต์ขมวดคิ้วขึ้น “เรียกคุณหมอทําไม ?”

“จอง ฉันจะเอาเด็กออก !” ตุลยาพูด

ได้ยินสิ่งนี้ สายตาของเอลิสต์ก็เบิกกว้างขึ้นทันที “คุณว่า อะไรนะ ?”

“ฉันยังพูดชัดเจนไม่พอเหรอ ?” ตุลยามองไปที่เขาอย่าง เยือกเย็น แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ไปเรียกคุณหมอมา !!

“ตุลยา คุณอย่าคิดไปเลย ผมไม่อนุญาตให้คุณทำร้ายเขา !” เอลิสต์จับมือของเธออย่างแน่นแล้วพูดขึ้น

ตุลยามองไปที่เขา ไม่อยากไร้สาระกับเขาอีก จึงยกผ้าห่ม

ออก จะลงไปจากเตียง “คุณไม่ไป ฉันไปเอง !” พูดจบก็กำลังจะ

ไป

เห็นลักษณะท่าทีของเธอ เอลิสต์ไม่พอใจจึงจับเธอไว้แน่น อย่างกะทันหัน “ตุลยา คุณเลือดเย็นไปไหม ? เด็กก็เป็นส่วน หนึ่งของคุณ คุณจะเอาเขาออกจริงๆ เหรอ ?” เอลิสต์มองไปที่ เธอแล้วตะโกนใส่

ตั้งแต่พวกเขารู้จักกันจนถึงตอนนี้

เอลิสต์ไม่เคยตะโกนใส่เธอขนาดนี้มาก่อน
แม้ว่าบางครั้งจะไม่พอใจเธอ แต่ก็ไม่เคยตะโกนใส่ขนาด

ตอนนี้เห็นใบหน้าอันดุร้ายของเขา ดุลยาจึงกลัวอยู่บ้าง น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตา

“ใช่ ฉันมันเลือดเย็น แล้วไงล่ะ ? ตอนนี้ตำรวจก็ตามล่า ฉันอยู่ข้างนอกไปทั่ว ฉันทำเรื่องอะไรลงไปแล้วคุณก็รู้ แล้วมัน จะให้ฉันพาเขาเข้าคุกไปด้วยกันหรือไง ?” ตุลยามองไปที่เขา แล้วตะคอกใส่

เพียงประโยคเดียว ทำให้เอลิสต์ถึงกับตกตะลึง

มองไปที่ตุลยาจึงได้รู้ว่าเขากำลังเป็นห่วงอะไรอยู่

นัยน์ตาลึกมองไปที่เธอ คิดอยู่ชั่วครู่เขาก็ยื่นมือออกมา พยุงที่ไหล่ของเธอ “เชื่อผมเถอะ ผมจะไม่ปล่อยให้คุณเข้าคุก อย่างแน่นอน ไม่อย่างแน่นอน ” คำแต่ละค่าก็เสมือนการ สัญญาเช่นนั้น

ตุลยารู้ว่าปกติเอลิสต์ไม่ค่อยพูด แต่ตราบใดที่เขาพูดออก มาก็จะทำได้อย่างแน่นอน !