ตอนที่503ตั้งครรภ์สองสัปดาห์ (1)

ตอนที่ 503 ตั้งครรภ์สองสัปดาห์ (1)

ก้มหัวลงคิดอยู่เป็นเวลานาน หันหัวไปมองเอลิสต์ด้วย นํ้าตาที่ไหลหลั่งลงเต็มหน้า

“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันผิด แต่ฉันไม่มีทางเลือก นอกจากทําแบบนี้ต่อไป…..” พูดจบเธอจึงหันไปมองเอลิสต์ “คุณรู้สึกว่าฉันเลวมากใช่ไหม ?

เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วส่ายหัว “ไม่ใช่ ! ทุกคนต่างก็มี เรื่องที่ถูกบังคับให้ต้องทำ คุณก็มีทางเลือกของตัวเอง แค่ผม ไม่อยากให้คุณผิดพลาดซ้ำอีกต่อไป !

พูดถึงสิ่งนี้ดุลยากฝืนยิ้มออกมาที่มุมปาก “ถ้ายังมีโอกาส เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง งั้นฉันจะเลือกที่จะไม่รู้จักพันเดชอย่าง แน่นอน ถ้าอย่างนั้นจะไม่ต้องมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายแบบนี้ ! ตุลยาพูด

พูดถึงสิ่งนี้ สายตาแปลกๆ ของเอลิสต์ก็มองไปที่ตุลยา “คุณพูดจริงเหรอ ?”

ตุลยาพยักหน้า “ถ้าเป็นไปได้ ฉันแค่อยากมีชีวิตที่เรียบ ง่าย แล้วรู้จักคนที่ในใจมีแค่ฉันคนเดียว แล้วใช้ชีวิตที่เรียบ ง่ายไปต่อ !”
เอลิสต์มองไปที่ตุลยา รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง ราวกับว่า คนที่อยู่ข้างหน้านี้เป็นคนอื่นยังไงยังงั้น

คำพูดเหล่านี้เขาไม่เคยได้ยินตุลยาพูดเลย

“จะมีนะ จะมีโอกาสอย่างแน่นอน !” เอลิสต์มองไปที่เธอ แล้วพูดเน้นทีละค่า

ตุลยามองไปที่เขา ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ไม่มีแล้ว ฉันจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว……” พูดจบ ราวกับว่าตื่นเต้นอยู่บ้าง เวียนหัวเล็กน้อย วินาทีต่อมาจึงเป็นลมทันที

เอลิสต์มองไปที่เธอ แล้วพยุงเธอไว้อย่างรวดเร็ว

“ตุลยา ตุลยา คุณเป็นอะไรไป ?” มองไปพลางเขย่าเธอ ทว่าไม่มีการตอบสนองสักนิดเดียว

ขณะนั้นเอลิสต์เป็นห่วงมาก จึงอุ้มเธอขึ้นแล้วรีบวิ่งออกไป

ภายในโรงพยาบาล

เอลิสต์รออยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ หลังจากผ่านไป ครึ่งชั่วโมงเศษๆ คุณหมอก็เดินออกมาจากข้างใน

เอลิสต์จึงเดินเข้าไปทันที มองไปที่คุณหมอแล้วถามขึ้น อย่างเป็นห่วง “คุณหมอครับ เป็นยังไงบ้าง เธอเป็นอะไรไป ?”

คุณหมอมองไปที่เอลิสต์ มุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างมืออาชีพ “ร่างกายของผู้ป่วยอ่อนเพลียเล็กน้อย ตอนนี้ตั้งครรภ์แล้ว ให้ เธอบำรุงร่างกายมากๆ อีกอย่างหลังจากนี้ให้เธอหลีกเลี่ยงเรื่องสะเทือนใจ ให้รักษาอารมณ์ที่ดีให้คงอยู่ก็พอ ! เอลิสต์ตกตะลึงอยู่ตรงนั้น “คุณว่าอะไรนะ ? ท้อง ?” เขาไม่ได้ฟังผิด ?

“คุณหมอครับ คุณทำผิดพลาดหรือเปล่า ที่ตัวเธอยังมี บาดแผล มันจะท้องได้ยังไง ?”

ได้ยินสิ่งนี้คุณหมอก็ไม่พอใจอยู่บ้าง “บาดแผลของเธอ เป็นบาดแผลแค่ผิวหนังชั้นบน บาดแผลไม่ลึก อีกอย่างยังอยู่ที่ หน้าท้อง มันไม่ทับซ้อนกับการตั้งครรภ์ของเขา!

เอลิสต์ตกตะลึงโดยปริยาย

ด้านการแพทย์เขาไม่ค่อยรู้เรื่อง ทว่าหมอก็พูดมาแบบนี้ แล้ว แล้วยังเป็นมืออาชีพขนาดนั้น เขายังจะมีเหตุผลอะไรที่จะ ไม่เชื่อล่ะ

“งั้น เธอท้องมานานแค่ไหนแล้วครับ ?” เอลิสต์มองไปที่ หมอแล้วถามขึ้น

“นานกว่าสองสัปดาห์แล้วครับ จำไว้นะหลังจากนี้ให้ผู้ ป่วยพักผ่อนเยอะๆ แล้วพักฟื้นตัวเพื่อให้บาดแผลที่ท้องหาย เร็วที่สุด มิฉะนั้นเมื่อท้องโตขึ้น ก็จะฉีกเปิดไปด้วย !” หมอพูด

ได้ยินคำพูดของคุณหมอ เอลิสต์ก็พยักหน้าที่อๆ สองสัปดาห์……

นั่นใช่พวกเขา……..
เขาตั้งสติกลับมาแล้วมองไปที่หมอ “งั้นตอนนี้ผมสามารถ เข้าไปดูเธอได้ไหมครับ ?”

คุณหมอพยักหน้า “ได้ครับ แต่พยายามอย่าให้ผู้ป่วย

เหนื่อยเหนื่อยเกินไปและได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจ พยายามรักษาอารมณ์ให้ร่าเริง !

เอลิสต์พยักหน้าอย่างหนัก “ผมรู้แล้วครับ !”

หลังจากคุณหมอไปแล้ว เอลิสต์จึงเดินเข้าไปที่ห้องผู้ป่วย

ตุลยานอนตะแคงอยู่ตรงนั้น สีหน้าขาวซีดอยู่บ้าง

เมื่อมองเห็นเธอ ขณะนั้นในใจของเอลิสต์ก็มีความรู้สึกที่ ไม่สามารถพูดออกมาได้

เขาเดินไปอย่างช้าๆ

ตุลยานอนอยู่บนเตียง หลังจากเห็นเอลิสต์เดินเข้ามาก็หัน

หัวไปมองเขาหนึ่งครั้ง