ตอนที่502ไปหาตุลยา(3)

ตอนที่ 502 ไปหาตุลยา (3)

แม้ว่าเธอจะปิดบังได้อย่างดี แต่จิดาภาก็สังเกตได้ มองไป ที่เธอแล้วก็มุมปากก็ยิ้มขึ้น

“คุณตุลยา เป็นไงบ้าง ? บาดแผลฉีกไหม ??” จิดาภามอง ไปที่เธอแล้วถามขึ้นอย่างเฉยชา

ได้ยินสิ่งนี้ดุลยาก็ชะงัก แล้วมองไปที่เธออย่างไม่อยากจะ เชื่อ “คุณ คุณว่าไงนะ ?”

“บาดแผลเพิ่งหาย อย่าตื่นเต้นเกินไปจะดีกว่า !” จิดาภา

พูดลอยๆ

น้ำเสียงและท่าทางของเธอราวกับว่ารู้ทุกอย่าง

“ไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่ !” ตุลยาบ่ายเบี่ยง หันหลัง

กําลังจะไป

“คุณตุลยา ที่เกิดเหตุอาชญากรรม ไม่ได้ค้นหาได้แค่ แหวน ยังมีอีกอย่างหนึ่ง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ !” จิ ดาภายังคงนั่งอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นอย่าง ผ่อนคลาย

ตุลยาที่ยืนอยู่ที่นั่น หันหลังให้กับจิดาภา ไม่รู้ว่าควรจะพูด อะไรดี
นอกจากแหวนยังมีอะไรอีก ?

เธอยังทิ้งอะไรไว้อีก ? เธอกำลังคิดอยู่ ทว่าในตอนนี้คิดอะไรไม่ออกสักอย่าง เธอหันไปมองจิดาภา “เธอไม่ต้องมาขู่ฉันอยู่ตรงนี้หรอก คนมือสะอาดไม่จําเป็นต้องล้าง ไม่กลัว ยังมียุทธวิธีอะไรก็เอา ออกมาเลย !” พูดจบไม่เปิดโอกาสให้จิดาภาได้เอ่ยปากพูด ก็ หันหลังเดินไปแล้ว

จิดาภานั่งอยู่ที่นั่น ทั้งสองขายังคงนั่งไขว้กัน เห็นเงาหลัง ของตุลยาก็ยกมุมปากขึ้น

แม้ว่าเธอจะเสแสร้งได้เป็นอย่างดี แต่ก็ยังปรากฏความ ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ตุลยา ถ้าเธอเป็นคนทำจริงๆ ครั้งนี้เธอจะหนีไม่พ้น

แน่นอน !

วันต่อมาก็เริ่มมีตำรวจไปหาตุลยา

แต่ตุลยาไม่ได้เข้างาน ที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่ หาจนทั่วทุกที่

พบ

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น เรื่องที่แหวนเป็นของตุลยา เธอก็ไม่ได้ ไปให้การ แล้วตอนนี้จะไปหาตุลยาได้ยังไงกัน ? หรือว่าจะเป็น…….

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เธอจึงขมวดคิ้วขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นยังไง ใครก็ตามที่เคยทำไว้ จะต้องชดใช้ใน เรื่องนี้อย่างแน่นอน

สำหรับเรื่องนี้จิดาภาไม่ได้ถามอะไรสักอย่าง เธอแค่อยาก

รู้ผลสุดท้าย

ตำรวจหาตุลยาสองวันก็หาเธอไม่เจอ

นี่ถือว่าเป็นการหลบหนีไหม ?

ในห้อง

ตุลยามองคนที่อยู่ข้างหน้า

“ตอนนี้ตำรวจที่อยู่ข้างนอกกำลังตามล่าฉันทุกที่ อีกอย่าง ข่าวก็บอกแล้วว่าที่เกิดเหตุค้นพบแหวนกับรอยเลือดของฉัน ถ้า ฉันจะไปโรงพักจะต้องถูกจำคุกแน่เลย !” ตุลยามองไปที่เอลิสต์ ด้วยความกังวล

ได้ยินคำพูดของตุลยา เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ฉันจะทำยังไงดี ? ทำไงดี ? ฉันนึกไม่ถึงเลยว่านั่งจิดาภา จะใจร้ายขนาดนี้ !” ตุลยาถามด้วยความกระวนกระวาย เอลิสต์ยืนอยู่ข้างหลัง ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่แรกจนจบ เห็นเอลิสต์ไม่ได้พูดอะไรตุลยาก็หันไปมองเขา “ทำไมไม่ พูดอะไร คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ในสถานการณ์แบบไหน ?

“ตาข่ายสวรรค์ห่างแต่ไม่รั่ว พวกเขาจะค้นพบได้ในไม่ช้า ก็เร็ว !” เอลิสต์พูด
ตาข่ายสวรรค์ห่างแต่ไม่รั่วอะไรกัน ฉันไม่เชื่อหรอก ! ตุล ยาตื่นเต้นไปบ้าง “โลกนี้มันไม่ยุติธรรม ทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน ถูกคนแย่งเอาไป แต่ตอนนี้ให้ฉันแบกรับผลทำไม ? เพราะอะไร ?”

“ตุลยา……

“ฉันทำหลายสิ่งหลายอย่างขนาดนี้ แต่กษิดิสก็มาข่มขู่ฉัน กลับ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาทำแบบนั้นกับฉัน……….นก็ไม่ทำอย่าง นั้นหรอก…” พูดถึงตรงนี้ตุลยาจึงหยุดลง

ก้มหัวลงคิดอยู่เป็นเวลานาน แล้วหันหัวไปมองเอลิสต์ ด้วยน้ำตาที่ไหลหลั่งลงเต็มหน้า

“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันผิด แต่ฉันไม่มีทางเลือก นอกจากทำแบบนี้ต่อไป……