ตอนที่476ยอดฟอลโล่พุ่ง (1)

ตอนที่ 476 ยอดฟอลโล่พุ่ง (1)

พันเดชทำหน้านิ่วคิ้วขมวด สายตาก็จ้องลึกเข้าไป

เขาเห็นอาการของพันเดช หัวหน้าคนนั้นจึงเดินเข้ามาแล้ว ถามว่า “คุณพันเดชคุณรู้จักของชิ้นนี้เหรอครับ

เมื่อได้ยินเขาถาม พันเดชจึงหันกลับมามองหัวหน้าคนนั้น

“?”

“คุณพันเดชเคยเห็นแหวนวงนี้หรอครับ หรือว่ารู้จัก เจ้าของแหวนหรอครับ”

พันเดชเรียกสติตัวเองกลับมา สะดุ้งนิดหน่อย ก่อนจะพูด

ว่า “เปล่า ไม่รู้จัก…”

“แล้วคุณ…”

“แหวนวงนี้คล้ายๆกับแหวนที่บริษัทผมออกแบบเห็นแล้ว ก็ตกใจนิดหน่อยครับ” พันเดชพูด

พอได้ยินดังนั้นตำรวจจึงพูดว่า “แล้วคุณพันเดชสามารถ เช็คได้ไหมครับว่าใครซื้อแหวนรุ่นนี้ไปบ้าง

พันเดชส่ายหน้า “ไม่แน่ใจครับ”

เดี๋ยวผมกลับไปเช็คดูนะครับ ถ้ามีข่าวอะไรคืบหน้าจะรีบบอกคุณ” พันเดชพูด

“งั้นรบกวนคุณหน่อยนะครับ” ตำรวจพูด

พันเดชพยักหน้า ก่อนที่จะกวาดสายตาหันไปมองแหวนวง นั้นอีกรอบ แล้วหันกลับเดินออกไป

ตำรวจคนนั้นมองพันเดชหันหลังเดินกลับไปก็รู้สึกหงิดใจ เล็กน้อย แล้วหันมาพูดกับลูกน้องว่า “เอาไปเก็บไว้ในห้องเก็บ หลักฐาน แล้วไปเรียกตัวคุณจิดาภามาสอบสวนด้วย

หลังจากที่พันเดชเดินออกไป ก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถ ในสมอง

ก็นึกถึงแต่รูปพรรณของแหวนวงนั้น

เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย มีสีหน้าท่าทางครุ่นคิดยากที่จะ เดาออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หวังว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่เขาคิด

นึกขึ้นได้เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาใคร คนหนึ่ง

ในขณะที่ตุลยากำลังนอนพักอยู่บนเตียง ทันใดนั้นเสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา เมื่อเธอเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นบนหน้าจอก็ตกใจเล็กน้อย ดวงตาเธอแสดงอาการประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง “ฮัลโหล…

แต่ในที่สุด เธอก็กดรับสาย
” ผมเอง” พันเดชพูดต่อ

พันเดช มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ตุลยาถามด้วยน้ำเสียง

เอื่อยๆ

เมื่อได้ยินเสียงเอื่อยๆของตุลยา เดชก็ทำคิ้วฉงนคำถามที่ ตั้งใจจะถามเธอก็ไม่รู้จะพูดออกมายังไง

“นี่คุณไม่สบายหรอ”

” ค่ะ เป็นหวัดนิดหน่อย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก คุ คุณ โทร หาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ตุลยาถาม

พอได้ยินเธอพูดดังนั้น พันเดชนิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะ พูดว่า “อ๋อ ไม่มีอะไรงั้นคุณพักผ่อนเถอะเดี๋ยววันหลังผมค่อย โทรหาคุณใหม่”

“อ๋อ ก็ได้ค่ะ” เสียงเธอตอบอย่างเรียบๆ เหมือนรู้สึกผิด

หวังเล็กน้อย

เธอแอบหวังเล็กๆว่าพันเดชจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเธอ มากกว่านี้ สักสองสามประโยคก็ยังดี

แต่เขากลับไม่พูดอะไรเลย

พันเดชมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เธอยังไม่ได้กดวางสาย เหมือนกับว่ากำลังรออะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็กดวางสายไป

เขานั่งอยู่ในรถ สายตาก็มองผ่านกระจกออกไปด้านนอก
เขารู้จักตุลยาดีว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไง เธอเป็นคนมี เล่ห์เหลี่ยมแต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแบบของ ผู้หญิง

แต่ถ้าคนที่บงการกดิสเป็นเธอขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะก็…

พันเดซคิดในใจว่าถ้าเป็นเช่นนั้น ชาตินี้จะไม่มีวันให้อภัย

เธอเลย

คิดถึงเรื่องนี้สีหน้าของเขาก็หม่นหมองลงทันตา ก่อนที่จะ วิ่งรถออกไป

พอเขากลับไปถึงที่บ้านก็ยังว่างเปล่าไม่มีใคร จิดาภาก็ยัง

ไม่กลับมา

พันเดชเริ่มขมวดคิ้วไม่สบายใจ จริงๆแล้วเวลานี้เธอควรที่ จะอยู่ที่บ้านแล้วแต่ทำไมถึงไม่มีใคร

จึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ใน

ขนาดนี้…”

เขากดโทรหาจิดาภาหลายรอบก็โทรไม่ติด พันเดชเริ่มใจ

ไม่ดี

สายตากวาดไปที่ห้องก็ดูเรียบร้อยไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่ เหมือนคนเข้ามาในห้อง เอ๊ะ หรือว่าเธอยังไม่กลับมา