ตอนที่474คิดสงสัยในใจ (2)

ตอนที่ 474 คิดสงสัยในใจ (2)

“ได้ งั้นเดี๋ยวผมทำธุระเสร็จกลับมารับคุณ

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปจัดการธุระของคุณเถอะเดี๋ยวฉันจะอยู่ กับคุณย่าสักพักก็กลับแล้ว”

พอได้ยินพอได้ยินดังนั้นพันเดชก็พยักหน้า “งั้นก็ได้ พอก

ลับแล้วโทรหาผมด้วยนะ

จิดาภาพยักหน้า

แล้วพันเดชก็มองไปทั่วรชิต “พ่อครับผมมีธุระ ขอตัวกลับ

ก่อนนะครับ”

วรชิตพยักหน้า “อืม ไปเหอะ” พันเดชมองหน้าพวกเขา

แล้วก็เดินออกไป

ตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงแค่จิดาภากับวรชิต

“นั่งลงก่อนสิ” วรชิตพูดกับจิดาภา

จิดาภาพยักหน้าแล้วนั่งลงข้างเตียงคุณย่า

เธอมองไปที่คุณย่าแล้วสีหน้าของเธอก็พลันหมองเศร้า

จิดาภาอยู่ในสายตาของวรชิตอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่วันแรก ที่เขารู้จักกับผู้หญิงคนนี้ เขารู้สึกว่าเธอเป็นคนมีวินัย แล้วก็มีเสน่ห์บางอย่างที่ดึงดูดสายตาทำให้คนรอบข้างไม่อาจจะละ สายตาจากเธอได้

“คุณลุงคะ หนูขอโทษนะคะ” จิดาภาอดไม่ได้ที่จะพูด

ประโยคนี้ออกมา

เมื่อได้ยินดังนั้นวรชิตก็ตกใจไปครู่หนึ่ง เขาเข้าใจดีว่า ค่ ว่าขอโทษของจิดาภานั้นหมายความว่าอะไร

เขาครุ่นคิด ก่อนจะพูดว่า “จิดาภา ลุงเห็นหนูมาตั้งแต่ เด็กๆ ลุงรู้ดีว่าหนูเป็นคนยังไง หนูไม่ต้องขอโทษลงหรอกนะ แล้วก็ไม่ต้องโทษตัวเองด้วยลุงรู้ว่าหนูก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้ มันเกิดขึ้น”

“แต่ก็เป็นเพราะหนูดูแลท่านไม่ดี

“ไม่มีใครเก่งไปหมดทุกอย่างหรอกนะ หนูทำดีที่สุดแล้ว ถ้าเป็นลุงหรือว่าแม่ของพันเดชก็คงทำได้ไม่ดีเท่าหนูหรอก” วร ชิตมองหน้าจิดาภาแล้วพูด

เมื่อได้ยินดังนั้นจิดาภาก็พยักหน้า “ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ”

จิดาภายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย วรชิตมองหน้าเธอแล้ว ปลอบใจอยู่ครู่หนึ่ง จิดาภาเป็นคนที่ว่านอนสอนง่าย เธอรับรู้ และเข้าใจดีในสิ่งที่เขาพูด

ส่วนเรื่องของคุณย่า พวกเขาก็คิดว่าคงไม่มีใครทำหน้าที่ ได้ดีไปกว่าจิดาภาแล้วล่ะ

สองคนคุยสองคนคุยกันอยู่พักใหญ่ วรชิตก็ทำท่าเหมือนจะลุกขึ้น จิตาภาจึงบอกว่า “คุณลุงกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวทางนี้หนูดูแลเอง

เขาสองคนคุยกันนานพอสมควร วรชิตมองหน้าจิตาภา แล้วก็พยักหน้าก่อนจะบอกว่า ” โอเคงั้นเดี๋ยวลุงกลับไปก่อน

ว่าแล้วจิตาภาก็ลุกขึ้นไปส่ง

ถ้าหนูเหนื่อยแล้วก็รีบกลับไปพักผ่อนนะ ที่นี่มีพยาบาล พิเศษคอยดูแลอยู่” วรชิตพูด

จิดาภาพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะ”

วรชิตยิ้มยิ้มแล้วก็เดินออกไป

“คุณลุงกลับบ้านดีดีนะคะ”

วรชิตส่งเสียงตอบรับจากด้านนอก

พอพวกเขากลับพอพวกเขากลับกันไปหมดแล้วจากนั้นจึ ดาภาก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำแล้วกลับมาหยิบผ้าขนหนูเดินไปที่ข้าง เตียง

เธอนั่งมองดูคุณย่าจิตใจก็ห่อเหี่ยวไม่สดใส

ในสมองมีแต่ภาพตอนที่คุณย่าคุยเล่นกับเธอ คนๆหนึ่ง

ปกติเป็นคนเฮฮาอารมณ์ดีแต่กลับต้องมานอนนิ่งอยู่บนเตียง ตอนนี้ เห็นแล้วก็รู้สึกเศร้าใจ
ว่าแล้วเธอก็บิดผ้าขนหนูจนแห้งแล้วค่อยค่อยเช็ดลงไป บนตัวคุณย่า

“คุณย่าคะ ถ้านอนอิ่มแล้ว รีบตื่นขึ้นมานะคะ พวกเราทุก

คนเป็นห่วงคุณย่านะคะ จิตาภาพูดไปพลางก็เช็ดตัวไปด้วย “คุณพันเดชพูดถูก คุณย่าชอบความเฮฮาสนุกสนาน คุณย่าคงไม่อยากนอนนิ่งๆแบบนี้ตลอดไปหรอกใช่ไหมคะ

พวกเราจะรอคุณย่านะคะ…

ทันใดนั้นวรชิตก็นึกขึ้นได้ว่าลืมของไว้ที่ข้างบนก็เลยเดิน กลับไปเอา

เมื่อเดินไปถึงที่หน้าประตูก็เลยเห็น

จิดาภากำลังเช็ดตัวให้คุณย่าอยู่อย่างเบามือและดูตั้งใจ

เป็นอย่างมาก

เขารู้สึกดีใจที่มองคนไม่ผิด

เขายืนมองอยู่ที่หน้าประตูครูหนึ่งก่อนจะหันหลังออกไป