ตอนที่465เคารพในการตัดสินใจ(2)

ตอนที่ 465 เคารพในการตัดสินใจ (2)

ต่อให้จะเป็นเปรมศักดิ์ที่เป็นพี่ชายของเธอ เธอก็ไม่อยาก ได้ยินแบบนั้น

พอเห็นจิดาภายืนกรานแบบนั้นก็ยิ่งทำให้เปรมศักดิ์ยิ่ง โกรธจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่จ้องเขม็งไปที่จิดาภา ส่วนจิดา ภาก็ต้องกลับตาเขียว ทั้งสองประสานตากันอย่างเกรี้ยวกราด

สุดท้าย เปรมศักดิ์ก็เป็นฝ่ายต้องยอม

เขาจ้องอยู่ครู่หนึ่งก็เดินไปหยิบกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะแล้ว รีบวิ่งออกไป

จิดาภายืนถอนหายใจโล่งอก

ธีรามองจิดาภาแล้วเหลือบไปมองเปรมศักดิ์ที่กำลังวิ่งรถ

ออกไป ก็ถอนหายใจออกมา ไม่รู้จะพูดอะไรดี การันต์ใช้มือตบบนโซฟาสองสามที “จิดาภา มานั่งตรงนี้สิลูก”

จิดาภาได้ยินก็เดินไปนั่ง

ธีราก็เข้ามานั่งด้วยกันตรงข้ามเขาสองคน
“จิดาภา เมื่อกี้ทีลูกพูดนั่นลูกจริงจังใช่ไหม” การันต์มอง หน้าจิดาภาแล้วถาม

จิดาภาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พยักหน้าอย่างจริงจัง

การันต์ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนที่จะพยักหน้า “ได้ ถ้าลูก จริงจัง พ่อก็เคารพการตัดสินใจของลูก แต่ว่ามีข้อแม้ ไม่ว่าลูก มีเรื่องอะไร ลูกจะต้องบอกให้คนในครอบครัว เพราะเราจะ คอยเป็นหน่วยสนับสนุนลูก” การันต์พูด

จิดาภาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตะลึงงัน ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบ

คิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ยื่นแขนมากอดการันต์ “ขอบคุณค่ะนี้พ่อ”

เมื่อเห็นจิดาภาเข้ามากอด การันต์ก็พูดปลอบว่า “อย่าไป โทษพี่ชายลูกเลย ที่เขาทำไปก็เพราะว่าเขาไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บ”

จิดาภาส่ายหน้า “ไม่โกรธค่ะ พี่ชายทำเพื่อหนู หนูเข้าใจ

“ลูกเข้าใจก็ดีแล้ว” การันต์ยื่นมือมาตบบ่าเธอเบาๆ

จิดาภาเผยยิ้มออกมา ธีราซึ่งนั่งอยู่ข้างที่กำลังมองดูอยู่ก็ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ถึงแม้ว่าพันเดชจะไม่ใช่ลูกเขยที่เธอหมายปองไว้ตั้งแต่ แรก แต่ถ้าจิดาภาตกลงปลงใจเลือกเขาแล้ว ก็คงไม่มีใครไปเปลี่ยนอะไรได้

จิตาภามองไปที่ธีราแล้วเดินเข้าไปหา “แม่คะ หนูขอโทษ นะคะที่ทำให้แม่เป็นห่วง

“เด็กโง่ แม่เป็นห่วงมันเรื่องปกติ ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ พ่อ

กับแม่ก็เคารพการตัดสินใจของลูก แต่แม่ไม่อยากเห็น ใครต้อง ผิดหวัง แม่อยากให้ลูกเลือกสิ่งที่ถูกต้อง”

“ขอบคุณค่ะแม่” จิดาภาพูดจบก็เข้าไปโอบกอดธีรา แล้วธีราก็น้ำตาไหลพรูออกมา “เด็กโง่ ทำไมแม่รู้สึก เหมือนลูกจะแต่งงานออกเรือน

ได้ยินดังนั้นจิดาภาก็ยิ้มออกมา

การันต์ก็ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ

“อ่อ แล้วที่คุณท่านได้รับบาดเจ็บ เราควรไปเยี่ยมหน่อยดี ไหม” ธีราหันไปถามการันต์

การันต์คิดแล้วก็พยักหน้าตอบว่า “งั้นก็ไปพรุ่งนี้เลยแล้ว

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้ป้ามุ้งมิ้งจัดเตรียมของ การันต์พยักหน้า

จิดาภามองหน้าทั้งสองคนแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข เพราะเธอรู้ว่าที่พวกเขาทำก็เพื่อเธอ

ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก
หลังจากทานข้าวเสร็จ จิดาภา กลับไป

ขณะที่อยู่บนรถ พันเดช โทรมาถามว่า “เป็นยังไงบ้าง

กลับไปหรือยัง”

“ค่ะ กําลังกลับค่ะ” จิดาภาตอบด้วยเสียงเรียบๆ พอได้ยินน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าๆ พันเดชจึงถามว่า “เธอไม่มี

ความสุขเหรอ”

“เปล่าค่ะ”

“เป็นเพราะฉันใช่ไหม” พันเดชถามตรงๆ

“ไม่ใช่ค่ะ” จิดาภาปฏิเสธ

ยิ่งจิดาภาปฏิเสธ พันเดชก็ยิ่งรู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ “ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ” พันเดชยังไปทันอ้าปาก จิดาภา

ชิงถามก่อน

“อยู่ที่บริษัท”

“โอเคค่ะ”

“ทําไมเหรอ”

“เดี๋ยวฉันจะไปหาคุณ” จิดาภาตอบ