ตอนที่460มันไม่ใช่อุบัติเหตุ(3)

ตอนที่ 460มันไม่ใช่อุบัติเหตุ (3)

“ร่างกายแข็งแรงไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม” พันเดชเอ่ยถาม จิดาภาด้วยความห่วงใย

จิดาภาส่ายหน้าเบาๆ “เมื่อคืนทานยาบำรุงเลือดนั่น เข้าไปแล้วก็นอนหลับยาวทั้งคืน หายดีแล้วค่ะ”

“จะพักอยู่บ้านอีกสักคืนไหม

“พวกคุณอยู่โรงพยาบาลกันหมด ปล่อยให้ฉันอยู่บ้านคน เดียวให้ยังไง ฉันอยากให้คุณย่าตื่นขึ้นมาแล้วแล้วเจอฉัน” จิดา ภาพูด

เมื่อพันเดชได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตกลง

แล้วทั้งสองคนก็เดินทางไปโรงพยาบาล

ตั้งแต่เมื่อวานที่มีข่าวครึกโครม ก็ทำให้นักข่าวหลาน สำนักมาออกันเต็มที่โรงพยาบาล พวกเขาจึงต้องหลบไปเข้า ทางช่องพิเศษ

ที่โรงพยาบาลมีวรชิตกับสุรีย์คอยเฝ้าอยู่

พวกนักข่าวมาเช้ากว่าพวกเขาอีก

พันเดชเข้ามาก็เรียก “คุณพ่อ คุณแม่ครับ” ทั้งวรชิตกับตุรีย์ก็พยักหน้า

“คุณลุงคุณป้าคะ”จิดาภาเดินตามหลังมาทักทาย

พอเห็นทั้งสองคนมาพร้อมกันก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเยอะ “คุณย่าเป็นอย่างไรบ้างครับ ยังไม่ฟื้นหรอครับ” พันเดช

วรชิตส่ายหน้า

“ยังมีเวลาอีกหนึ่งวัน หากยังไม่ฟื้นก็คงยังไม่มีโอกาสฟื้น

แล้ว…….

พอได้ยินดังนั้นพันเดชพันค่อยๆเดินเข้าไปหาคุณย่าแล้ว นั่งลงข้างๆ ยื่นออกมาจับมือคุณย่าไว้ “คุณย่าครับ ผมเชื่อว่า คุณย่าจะต้องฟื้นขึ้นมาใช่ไหมครับ

เสียงตอบกลับคือความเงียบสงัด

แต่พันเดชก็เชื่อว่าคุณน่าจะต้องฟื้นขึ้นมา

พอเห็นพวกเขาอยู่ในห้องจิดาภาก็เลยเดินออกมา

จิดาภาเดินไปตามทางที่คุณย่าเคยเดินมา ตอนที่เธอเดินออกไปก็เห็นคุณย่านั่งอยู่ตรงเก้าอี้ตรงนั้น

แล้วเหลือบไปมองที่บันได

เธอค่อยๆเดินไปทางบันได

เธอไม่เข้าใจว่าคุณย่านั่งอยู่ตรงนั้นแท้ๆ แล้วจู่ๆไปโผล่ที่บันไดได้อย่างไร

อีกอย่างก็มีลิฟท์ ถ้าคุณย่าจะลงชั้นล่างก็คงไม่ต้องลง

บันไดหรอก

เธอเดินไปเรื่อยๆก็คิดไปเรื่อยๆ

เธอเปิดประตูที่บันได มองไปจุดที่คุณย่าร่วงล้มลงไป แล้ว

จิดาภาก็ค่อยๆก้าวลงบันได

ทันใดนั้นก็มีมือมาคว้าเธอเอาไว้

จิดาภาตกใจสะดุ้ง หันกลับไปพบว่าเป็นพันเดช เธอจึง รู้สึกโล่งใจ

“ฉันตกใจหมดเลย”

“ใจเย็นๆ อย่ากลิ้งลงไปล่ะ” พันเดชพูด

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่

“เห็นเธอเดินออกมาก็รู้ทันทีว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่” พันเดช

ผู้หญิงคนนี้นิสัยขี้สงสัยเหมือนเขา เขาจะไม่รู้ใจเธอได้

อย่างไร

จิดาภาเอ่ยถามแกมยิ้มๆว่า “ฉันก็แค่มาดูเฉยๆ”

“แล้วเจออะไรไหมล่ะ”

“ฉันก็แค่ไม่เข้าใจว่าคุณย่ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ฉันดูแล้วตรงนี้เป็นมุมอับไม่มีกล้องวงจรปิด ต่อให้เป็นที่อื่นก็ถ่ายไม่เห็น

ตรงนี้หรอก! “จิดาภาพูด

พันเดชมองดูรอบๆก็เห็นด้วยกับที่จิดาภาพูด

ทันใดพันเดชก็เดินตรงไปที่จิดาภาแล้วโอบกอดเธอ

“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดโทษตัวเองเรื่องคุณย่าอยู่ แต่เรื่องนี้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ ฉันเคยบอกแล้วว่าเรื่องนี้ปล่อยให้ เป็นหน้าที่ของฉัน เดี๋ยวฉันจัดการเอง” พันเดชพูด

“ค่ะ” จิดาภาครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงพยักหน้า

จากนั้นพันเดชก็พาจิดาภาออกมา

พอเดินขึ้นไปเจอพยาบาลหันมาเห็นพันเดชกับจิดาภา กำลังเดินเข้าไปพอดีก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

อยู่ที่โรงพยาบาลยาวกันจนถึงตอนเที่ยงแล้วพันเดชกับจิ

ดาภาจึงกลับไป

ตอนนั้น ทางเข้าพิเศษก็แน่นเอี้ยดไปไม่ได้จึงต้องพากันออกทางประตูหน้า