ตอนที่454คุณย่าเกิดอุบัติเหตุ(3)

ตอนที่ 454 คุณย่าเกิดอุบัติเหตุ (3)

เห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเธอ หญิงชราขมวดคิ้ว ขณะที่ กำลังก้าวเท้าถอยหลัง แต่เท้ากลับเหยียบไปที่ว่างเปล่าอย่าง

แรง

คนทั้งคนตกลงไปข้างหลัง

ตุลยาตกตะลึง เดิมที่สามารถยื่นมือออกไปจับเธอไว้ แต่ ลังเลอยู่ครู่นึง คุณยายตะกูลฐิตานันทคนทั้งคนตกลงบันไดไป

แม้ว่า ก็มีความรู้สึกเสี่ยวหนึ่ง เพียงแค่อยากให้เธอตาย และบางทีเธออาจจะได้อยู่ด้วยกันกับพันเดซ

หญิงชราตกลงมาจากด้านบน ตอนที่ลื่นไหลจนมาถึงด้าน ล่าง ตาปิดเรียบร้อยแล้ว ไม่ตื่นแล้ว เพียงแค่เห็นเลือดไหลออก มาจากหน้าผาก

มองไปที่เธอ ตุลยาตกตะลึง และหวาดกลัวเล็กน้อย ทั่วทั้ง ร่างกายสั่นเทา สีหน้าซีดเล็กน้อย เธอเดินลงไปอย่างช้าๆ อยากดูว่าหญิงชราตายรึเปล่า แต่เพิ่งจะเดินลงไปด้านล่าง ก็ได้ ยินเสียงมีคนด้านนอกร้องเรียก
ตุลยาก็ไม่ได้สนใจคนอื่น หันหลังแล้ววิ่งลงไปชั้นล่าง เธอจะให้คนเห็นไม่ได้ ! ตอนที่รีบออกมาจากโรงพยาบาล รีบตรงไปประตูขึ้นรถ

คันนึง

“ขับรถเร็ว เร็วเข้า” ดุลยาพูด

เห็นท่าทางตื่นตะหนกของเธอแบบนี้ เอลิสต์ขมวดคิ้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ”

“รีบขับรถไป!!!” ตุลยาตะโกนทันที ท่าทางนั้น เหมือนกับ

เจอเรื่องที่น่าหวาดกลัวมา

เอลิสต์ก็ไม่ได้ถามไปมากกว่านี้ รีบขับรถออกไปโดย ทันที……

และด้านใน

หลังจากที่จิดาภาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ทำยังไงก็ไม่

เห็นหญิงชรา

ค้นหาทุกที่ แต่ชั้นนี้ก็ค้นหาเกือบหมด ก็ยังไม่เจอ เธอถามหาทุกที่ ทุกคนก็บอกว่าไม่เห็น

เวลานี้ เห็นประตูระเบียง จิดาภาขมวดคิ้วแน่น แล้วตัดสิน ใจลองไปหาดูทางด้านนั้น

แต่ว่า ตอนที่เธอผลักประตู เมื่อเห็นคนที่อยู่ข้างล่างบันไดเธอตกใจมาก
“คุณย่า!” จิดาภาร้องเรียก

รองเท้าส้นสูงสามนิ้วที่สวมใส่ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองวิ่งลงไปได้ ยังไง มองดูบาดแผลที่อยู่บนหน้าผากของหญิงชรา คนทั้งคน นอนอยู่บนพื้นโดยไม่รู้สึกตัว เธอตกใจกลัวจริงๆ

“คุณย่า คุณย่า” จิดาภาร้องเรียกสองครั้ง แต่หญิงชรา ไม่มีการตอบสนองแม้แต่น้อย

เวลาในขณะนี้ จิตาภาตะโกนเรียก “ใครก็ได้ เร็วเข้า….” เวลานี้ คนที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงร้องตะโกน พยาบาล คนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ตอนที่จิดาภาเห็นเธอ ราวกับเห็นผู้ช่วยให้รอด “เร็วเข้า เรียกคนมาช่วย เร็วเข้า….”

นางพยาบาลมอง จากนั้นพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อมา คนที่เข้ามาก็คือวรชิตกับคุณหญิงภารดี ตอนที่เห็นคนที่อยู่บนพื้น สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไป

“คุณแม่!”

“คุณแม่!”

ทั้งสองคนร้องเรียกพร้อมกัน

“คุณลุงคุณป้า!” ตอนที่เห็นพวกเขา จิดาภาก็ไม่รู้ว่าควร จะปลอบใจยังไง
“ห้ามขยับ ตอนนี้ไม่รู้ว่าสภาพบาดแผลของคุณย่าเป็นยัง ไงบ้าง ไม่ต้องขยับส่งเดช รอคุณหมอมา….” จิดาภาพูด

ได้ยินคําพูดของเธอ วรชิตจริงๆ ก็ไม่ได้คิดจะขยับอยู่แล้ว เพียงแค่มองจิดาภา

ถึงแม้ว่าวรชิตจะเห็นโลกกว้างมาก่อน แต่ก็ถูกคำพูดของ

จิดาภาทําให้เชื่ออย่างห้ามไม่ได้

เวลาในขณะนี้ คนปรี่เข้ามาเยอะมาก พยาบาลและคุณ

หมอ

พวกเขารวมตัวกันแล้วนำหญิงชราวางไว้บนเตียงส่ง เข้าไปในห้องไอซียู

ประตูทางเข้า วรชิต คุณหญิงภารดี ยังมีจิดาภาที่รออย่าง ใจจดใจจ่ออยู่ทางประตู

จิดาภากังวลใจจนน้ำตากำลังจะไหล

ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้