ตอนที่450นาฬิกาข้อมือคู่รัก (2)

ตอนที่ 450 นาฬิกาข้อมือคู่รัก (2)

“นาฬิกาข้อมือคู่รัก ตอนนี้คุณกับพันเดชอยู่ด้วยกันใช่ มั้ย? ? ” แก้วมองเธอแล้วถามด้วยความอยากรู้ ภายในใจตื่น เต้นเล็กน้อย

“ฉัน.. ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง! ”

“อะไรกัน ไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนี้พวกคุณใส่นาฬิกาข้อมือ คู่รักแล้ว ยังไม่ยอมรับอีก! ? ”

จิดาภา “

นาฬิกาข้อมือเรือนนี้ ก็เป็นอีกเรื่องนึง

จิดาภาไม่รู้ว่าพันเดชสื่อถึงความหมายนี้รึเปล่า แต่ นาฬิกาเรือนนี้กลับเป็นสิ่งของรับประกันความปลอดภัยของเธอ

เธอไม่สามารถอธิบายได้

เพียงแค่เธอไม่อธิบายก็เท่านั้น

“ยังไงก็ตาม อย่าแพร่งพรายไป

ประโยคนึง

จิดาภาพูดกับแก้ว

ได้ยินแบบนี้ แก้วยิ่งเชื่อว่าจิดาภายอมรับแล้ว ตื่นเต้นสุดๆ “มีมูลเหตุจริงๆด้วย จิตาภาคุณปกปิดได้ดีมากจริงๆ

จิดาภา “…….สาวน้อย นี่เธอกำลังชมอยู่ใช่มั้ย

“แล้วคุณว่าไงล่ะ! ” แก้วเปิดปากพูด “คิดไม่ถึงว่าจะ ปิดบังฉันมานานขนาดนี้ พูดมาเถอะ มันเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อ ไหร่?

“เริ่มใส่นาฬิกาข้อมือตั้งแต่เมื่อไหร่! ” จิดาภาจะต้องให้ คำตอบเธอหนึ่งคำตอบ ไม่อย่างนั้นเธอเชื่อว่าหล่อนจะต้องถาม ต่อไปเรื่อยๆ

“คืบหน้าได้เร็วจริงๆ” แก้วอดที่จะแซะไม่ได้

“เรื่องนี้ ฉันไม่อยากให้คนในบริษัทรู้ชั่วคราว ดังนั้น…..

“OK ฉันเข้าใจแล้ว คุณวางใจได้ ฉันจะไม่บอกใครอย่าง แน่นอน! “แก้วยิ้มขณะพูด

“ได้ยินแบบนี้ จิดาภายิ้ม “อาหารมื้อนี้ฉันเลี้ยงคุณ! ” “อาหารเป็นค่าปิดปากใช่มั้ย? ”

“ใช่! ”

“งั้นก็ดี ฉันอาจต้องการมากหน่อย! ” ขณะพูด แก้วยื่นมือ ออกมาทันที “เอามาอีกสองชาม! ”

จิดาภามองเธอแล้วยิ้ม และก็ไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากกินข้าวแล้ว สองคนจึงขึ้นไปบนตึก
ระหว่างทั้งสองมีความลับร่วมกันดูแล้วยิ่งเพิ่มความสนิท สนมมากขึ้น

ท่าทางทั้งสองคนดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ฝ่ายตรงข้าม กำลังพูดอะไร

ดังนั้น ในหนึ่งวันก็ผ่านไปแล้ว

เมื่อตอนเลิกงานช่วงบ่าย จิดาภารับโทรศัพท์จากพันเดซ

“เป็นยังไงบ้าง?” จิดาภารับสายแล้วถาม

“ตอนนี้ผมอยู่ข้างนอกมีเรื่องที่ต้องทำชั่วคราวเกรงว่าจะ ไม่สามารถไปเยี่ยมคุณย่าพร้อมกันกับคุณที่โรงพยาบาล แต่ เดี๋ยวผมให้เจ๊กเอากุญแจรถฝากไว้ที่ออฟฟิศ คุณขับรถไปเอง ก่อน เดี๋ยวผมจะตามไปทีหลัง” พันเดชพูด

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาคิดแล้ว “ฉันสามารถนั่งรถแท็กซี่ไป เองได้”

“ขับรถไปเถอะ ผมยังต้องใช้รถ” พันเดชพูด

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาพยักหน้า “งั้นก็ได้

“อืม ตอนขับรถก็ระวังด้วย” พันเดชกําชับ

ประโยคดังกล่าว กลับทำให้ภายในใจของจิดาภาเป็น ความรู้สึกที่พูดไม่ออก

ดังนั้น หลังจากรอเลิกงาน หลังจากคนไปเกือบหมด จิดา ภาลุกขึ้นแล้วเดินไปทางออฟฟิศของพันเดช
เจ๊กกำลังรอคอยอยู่ที่นั่น

“คุณจิ…..เห็นจิดาภา เจ๊กยิ้มทักทาย

จิดาภายิ้ม ถือว่าเป็นการทักทาย จากนั้นก็นึกอะไรขึ้นมา ได้ “อ่อ ใช่แล้ว ครั้งที่แล้วรถของคุณ…..

“ได้รถกลับมาแล้วครับ ไม่เป็นไร

“อ่อ งั้นก็ดี ขอโทษนะที่ให้คุณจอดรถที่ไกลขนาดนั้น จ ดาภากล่าวขอโทษ

ได้ยินแบบนี้ เจ๊กยิ้ม “ไม่เป็นไร ใช่แล้ว คุณจิมาเอากุญแจ ใช่มั้ยครับ”

“อืม!” จิดาภาพยักหน้า

“เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้คุณ!” เจ๊ก

จิดาภาพยักหน้า ดังนั้นเจ๊กหันไปแล้วเดินเข้าไปหยิบ กุญแจ หลังจากออกมา จิดาภายืนตรงนั้น “คุณจิ กุญแจครับ” “ขอบคุณนะ” จิดาภาพูดขณะยิ้ม

“คุณจิเกรงใจเกินไปแล้ว เรื่องของเจ้านายก็คือเรื่องของ ผม แต่เรื่องของคุณก็คือเรื่องของเจ้านาย ดังนั้นเรื่องของคุณก็ คือเรื่องของผม!” เจ๊กกล่าว