ตอนที่443เอาตนเองเป็นใหญ่(1)

ตอนที่ 443 เอาตนเองเป็นใหญ่ (1)

คิดแล้ว จิดาภาเปิดปากพูด “ไปอาบน้ำเย็นซะ อาบเสร็จ แล้วก็เข้านอนเร็วหน่อย พรุ่งนี้ยังต้องทำงานนะ

อาบน้ำเย็น?

ใบหน้าของพันเดชกระตุกเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้ คิดไม่ ถึงว่าให้เขาไปอาบน้ำเย็น ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาได้รับการ ปฎิบัติเช่นนี้ !

“ผมไม่ต้องการอาบน้ำเย็น ผมต้องการจะทำต่อ เดชจ้องมองจิดาภา แล้วจับเธอกดลงใต้ร่างโดยทันที

ฝ่ามือใหญ่ก็ต้องการจะยื่นเข้าไปในเสื้อของเธอ ท่าทาง

ของเขาที่อยากจะกลืนกิน แต่จิดาภากลับจับเขาไว้

ดวงตาลึก จ้องมองกันและกัน

สบตาซึ่งกันและกัน

ผ่านไปเนิ่นนาน จิดาภาจึงจ้องมองพันเดซ พูดอะไรไม่

ออกเล็กน้อย ให้เวลาฉันหน่อย….

เห็นท่าทางลำบากใจของจิดาภา พันเดชตกใจหยุดชะงักครู่นึง เขาไม่รู้ว่าทำไม
จิดาภาถึงปิดกั้นตัวเองขนาดนี้

แต่เห็นท่าทางของเธอในขณะนี้ พันเดชรู้ว่า ถ้าหากฝืนใจ เธอ บางทีความรู้สึกของระหว่างพวกเขาสองคนที่ก่อขึ้นมา อย่างยากลำบากอาจจะกลายเป็นแย่ลง……..

คิดแล้ว พันเดชลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างแน่วแน่ วินาทีต่อ มา ก็ปรี่เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเย็น…….

จิดาภานอนอยู่บนเตียง เห็นพันเดชรีบเข้าไปห้องน้ำ เสียง น้ำที่ลอยเข้ามา ตกใจเล็กน้อย จากนั้นมุมปากยกยิ้ม……

นอนบนเตียง กำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ถ้าหากว่า ไม่ใช่โทรศัพท์นั้นโทรมา บางทีอาจจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆ……..

คิดถึงตรงนี้ แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ความ รู้สึกที่พูดไม่ออก

นอนไปนาน จิดาภารู้สึกง่วงนิดหน่อย พันเดชเดินออกมา

จากห้องน้ำ แล้วตรงมาขึ้นเตียง

จิดาภาตกใจ ตื่นขึ้นมาทันทีแล้วมองไปที่เขา “พันเดช

พันเดชกำลังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมเปียกเล็กน้อย ผม กระจายปิดตาไว้ เห็นการตอบสนองของจิดาภาขนาดนี้ จึงยื่น มือออกไปกอดเธอไว้

“นอนเถอะ ผมไม่แตะต้องคุณหรอก เพียงแค่กอดคุณไว้ เท่านั้น จากนั้นก็ดึงเธอนอนลง
จิดาภาตกตะลึง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย คิด จะพูดอะไร ก็พูดไม่ออก

ในเวลานี้ เห็นสายตาที่จิดาภามองตนเอง พันเดชหลับตา ลง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ลืมตา เหมือนกับรู้สึกว่าจิดาภากำลังมอง เขาอยู่

“ถ้าคุณยังมองผมอีกครั้ง ผมก็ไม่รับประกันว่าตัวเองจะทำ อะไร! ” พันเดชพูดอย่างสบายๆ

พูดถึงตรงนี้ จิดาภาตะลึงงัน จากนั้นจึงหันกลับมาทันที “คุณต้องการจะนอนที่นี่หรอ? ”

“มิฉะนั้นล่ะ? หรือว่าคุณยังอยากให้ผมไปนอนที่โซฟา อยากนอนคุณก็ไป ผมไม่ไป! “พันเดชพูด

จิดาภา “

วันแรกก็เอาตนเองเป็นใหญ่แล้วหรอ?

จิดาภากำลังคิดอยากจะพูดอะไรอีก เวลานี้ ทันใดนั้นพัน เดชก็กอดเธอไว้ “ง่วงจัง รีบนอนเถอะ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ทํา เรื่องเมื่อครู่กันต่อ!

จิตาภา “.………….”

มองพันเดชแวบนึง จิดาภาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ตอนนี้ ก็รู้สึกง่วงเล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่พูดมากอีก จึงหลับตาลงแล้วนอนแต่อีกทางด้านนึง
ตุลยาเพิ่งออกมาจากผับใส่ส้นสูงสามนิ้ว ขณะเดิน ร่างกายก็โคลงเคลงเล็กน้อย

เพียงแค่คิดว่าพันเดชอยู่กับจิดาภา ใจของเธออดไม่ได้ที่ จะเจ็บปวด มีเพียงการดื่มแอลกอฮอล์ถึงจะสามารถทำให้ได้ ความรู้สึก

ดื่มจนถึงตอนนี้เพิ่งจะออกมา

ในมือถือกระเป๋าหิ้ว ดื่มจนเวียนหัวเล็กน้อย แต่ขณะเดิน ก็รู้สึกเหมือนกับว่าด้านหลังมีคนกำลังตามเธออยู่ ตุลยาขมวดคิ้ว หันกลับไป แต่ด้านหลังไม่มีคน

ตกใจ จึงเดินต่อไป