ตอนที่44สายที่วุ่นวาย

ตอนที่ 44 สายที่วุ่นวาย

ได้ยินเช่นนี้ จิดาภาถึงกับยิ้มออกมา “พอแล้ว ไม่คุยกับ เธอแล้ว ฉันยังมีงานต้องทำต่อ แค่นี้ก่อนนะ

“ดึกดื่นแบบนี้ ยังมีงานอะไรหรอ?”

“สัญญาก็เซ็นเสร็จไปแล้ว การดำเนินงานที่เหลือก็เป็น หน้าที่ของฉันหมด นี่พันเดชยังให้ฉันส่งแผนงานให้พรุ่งนี้เช้า อีก!” จิดาภานั่งลง พลางเปิดดูหนังสือสัญญา

“ไอ้บ้า เขาตั้งใจ!” เสียงฝั่งนั้นสบถออกมา

“เธอรู้ได้อย่างไร?!”

ไปรยา “………….

“เขาเลวมากจริงๆ!

“จริง!”

ไปรยา “…

หลังจากโวยวายกันเสร็จ ระงับคำสบถได้ จึงเริ่มเอ่ย “โทษทีนะจิดาภา ฉันทำให้เธอต้องลำบากแล้ว!” คำพูดไปรยา ดังมาจากอีกฝั่งของสาย
ถ้าไม่ใช่จิดาภา เกรงว่าเธอคงจะว่ายาวกว่านี้แล้ว แม้ว่า พันเดชจงใจจะกลั่นแกล้งเธอ แต่ก็เป็นเธอเองที่ทำให้จิตาภา ต้องมาลำบากไปด้วย

“พอแล้ว พอแล้ว ไม่ต้องทำมาเป็นเห็นใจเลย วันหลัง เดี๋ยวพาไปเลี้ยงข้าว ฉันจะทำงานแล้ว !

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะ”

“อืม!”

ในที่สุด สายก็ถูกวางไป

หลังจากที่โยนมือถือลงบนโต๊ะ จิดาภามองหนังสือสัญญา ที่อยู่ตรงหน้า มองอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าจะไปล้างหน้าล้างตา ล้าง เครื่องสําอางออกก่อน ค่อยจะมาจัดการ

คิดได้เช่นนั้น จิดาภา จึงลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่เธอล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยน ใส่ชุดนอนเสร็จ เทไวน์มาแก้วหนึ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้พรม ตัดสิน ใจเริ่มลงมือ

ผมถูกบางสิ่งรวบมัดไว้ข้างหลัง

ใบหน้า ดูไปแล้วเหมือนสบายๆ

จิดาภา ในลุก ช่างงดงามจริงๆ

แม้ว่าสีหน้าจะหน้าสด แต่ใบหน้าขาวนวลรูปไข่นั้น ยังคง งดงามเสมอ ปกคลุมด้วยขนตางอนยาว ดูไปแล้ว ตอนที่จิดาภาทำงานที่มีเสน่ห์ไปอีกแบบที่บอกไม่ถูก

การใช้ชีวิตของเธอทันสมัยมากๆ นิสัย ตามใจตัวเอง

ทำตามต้องการ

ตาม

ทั้งหมดนี้ก็นับว่าเป็นอุปนิสัยของจิตาภาที่มีในสองปีมานี้ หลังจากออกมาจากบ้าน ชีวิตของเธอก็มีความเป็นอยู่ที่ดี

มากขน

เหมือนพึ่งจะเริ่มทำงาน เวลาก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

ปกติในเวลาดึกแบบนี้ น้อยนักที่จะมีสายเข้า นอกจาก

ไปรยา

เธอจึงหยิบมือถือขึ้นมา เป็นเบอร์แปลก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

จึงตัดสินใจรับสายไป

“ฮัลโหลว สวัสดีค่ะ!” จิดาภาเอ่ยรับ

โทรศัพท์อีกฝ่าย “

เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ คิ้วของเธอจึงขมวดเข้าหากัน

“ฮัลโหลว สวัสดีค่ะ ใครค่ะ?!”

“ฉันเอง!”

ขณะที่เสียงของพันเดชดังขึ้นมา จิดาภาอยากจะทำเป็น

ฟังไม่ออก แต่เสียงนี้กลับเป็นดังกับเสียงของมารที่อยู่รายล้อมเขาอยู่

ทำไมคุณถึงมีเบอร์มือถือของฉัน!?” นี่คือปฏิกิริยาแรก

ของจิตาภา

“ฉันเป็นเจ้านาย มีเบอร์ของพนักงานตัวเอง มันเป็นเรื่อง ที่แปลกมากเลยหรอ?” พันเดชตอบกลับมา

จิดาภา “ “

แท้จริงแล้ว

จิดาภาไม่ได้ใส่ใจตรงนี้ เธอเอ่ยขึ้น “ตึกขนาดนี้ คุณมี

ธุระอะไรหรอคะ?”

“ไม่มีอะไร ก็แค่มาดูว่าเธอทำงานเป็นไงบ้าง ไปถึงไหน

แล้ว!”

“กำลังทํา!”

“ทําเองหรอ?”

“ก็ใช่นะ!” จิดาภาแทบจะเอ่ยตอบมาติดๆ จากนั้นจึง ถามกลับ “มีเรื่องอะไรไหม?

ได้ยินแบบนี้ พันเดชชะงักไปครู่หนึ่ง อารมณ์ดีขึ้นมามาก “ไม่มีอะไร งั้นเธอทำต่อเถอะ ถ้าเกิดว่าวันนี้ทำไม่เสร็จ พรุ่งนี้ ค่อยทําต่อ!”

“ไม่ใช่คุณจะเอาพรุ่งนี้เช้าหรอ?”

จิดาภาเลิกคิ้วสูงเอ่ย

ถาม
“เมื่อสักครู่ บริษัท โชติโทรศัพท์มา สามารถขยายเวลา ออกไปได้อีกสองสามวัน ดังนั้นเธอยังมีเวลาอยู่!” พ้นเดชเอ่ย

จิดาภา “…”

เธอต้องขอบคุณไหม?

ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกว่า พันเดชตั้งใจแกล้งเธอล่ะ?