ตอนที่436ไม่ทําตัวเป็นคนนอก(3)

ตอนที่ 436 ไม่ทําตัวเป็นคนนอก (3)

“ตอนนี้โอเคยัง ?” พ้นเดชมองไปที่จิตาภาแล้วถามขึ้น สายอันอ่อนโยน น้ำเสียงมีเสน่ห์

จิดาภาพยักหน้า

“งั้นก็ไปต่อเถอะ !” พูดจบพันเดชก็ขยับเข้าไปใกล้ แล้วจะ จูบลงไปที่จิดาภา

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้นแล้วถอยหลังทันที “เอ่อ ฉันหิวแล้ว ฉัน จะไปทำกับข้าวแล้ว !” จิดาภาจึงถอนตัวออกจากอ้อมอกของ พันเดช ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องครัว

ครั้งนี้พันเดชไม่ได้ดึงเธอไว้อีก แต่มองเงาหลังของเธอ แล้วก็ยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ

ตอนแรกคิดว่าต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อจะได้ อยู่ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะจัดการง่ายขนาดนี้

ในใจก็พึงพอใจอย่างมาก

ขณะนั้นพันเดชก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

ส่วนจิดาภาก็กำลังทำกับข้าว ครึ่งชั่วโมงต่อมาพันเดช เดินออกมาจากห้องน้ำ ในตัวสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมก็เปียก โชน เมื่อมองไปเห็นเงาหลังของจิดาภาที่กำลังวุ่นอยู่ในห้องครัว ในตอนนั้นก็รู้สึกสงบอย่างไม่รู้ตัว

เร่ร่อนมาเป็นเวลานาน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าการที่ได้อยู่ อย่างมั่นคงมันดีมากขนาดไหน เขาจึงตำหนิตัวเองว่าเมื่อหลายปีที่แล้วทำไมถึงไม่รักษา

และทะนุถนอมเธอให้ดี แต่ก็ยังโชคดีที่พระเจ้าปฏิบัติดีต่อเขา

ทำให้เขามีโอกาสที่สามารถชดเชยและครอบครองเธออีกครั้ง

นึกถึงสิ่งนี้พันเดชจึงเดินตรงเข้าไป

กอดเอวของจิดาภาจากด้านหลัง “ทำอะไรอยู่เหรอ ?”

พันเดชมาทำแบบนี้ก็ทำให้จิดาภาตกใจกะทันหัน เมื่อเธอ ตั้งสติกลับมาได้ แล้วมองเห็นพันเดชสวมชุดคลุมอาบน้ำ ท่าทางเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ จิดาภาก็ตกตะลึงเล็กน้อย

ผมของเขาเปียกมาก เส้นผมบังอยู่ด้านหน้าตาของเขา สะบัดเป็นวงโค้ง ริมฝีปากอันบางดูเซ็กซี่ โดยเฉพาะใต้ชุดคลุม อาบน้ำที่มีหน้าอกสีข้าวสาลีอันแข็งแกร่ง ลูกกระเดือกที่กำลัง กลิ้ง แล้วยังมีคางอันมีเสน่ห์ ทำให้จิดาภารู้สึกว่านี่คือผลงาน ศิลปะที่ถูกแกะสลัก ไม่ใช่คนที่อยู่ในความเป็นจริง

ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ จิดาภาจึงตั้งสติกลับมาแล้วมองไปที่ เขา “คนหลอกคนน่ะหลอกถึงตายได้นะ เดินมาก็ช่วยมีเสียง หน่อยได้ไหม ?”

ทว่าพันเดชไม่ได้สนใจ พลางมองไปที่เธอ “ตอนไหนจะทำ เสร็จเนี่ย หิวแล้ว !”
“อีกชั่วครู่ก็เสร็จแล้วน่า !” จิดาภาพูดแล้วดึงสติกลับมา ทํากับข้าวต่อ

ส่วนพันเดชก็มองดูอยู่ข้างๆ ดูทุกๆ การเคลื่อนไหวของจิ ดาภา สำหรับเขาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างนี้มันคือความสวยงาม แบบหนึ่ง

จิดาภาถูกมองดูจนรู้สึกอึดอัด จึงเลิกคิ้วแล้วมองไปที่พัน เดช “ว่าไง ? ประธานพ้นเดชหรือว่าคุณจะมาทำล่ะ ?”

“ผม…… พันเดชตกตะลึง “ผมทำไม่เป็น !

“งั้นคุณก็ออกไปรอสิ คุณอยู่ตรงนี้มันเกะกะมาก!

“เขินหรือเปล่าเนี่ย !?” พันเดชถามกลับ

จิดาภากลอกตาใส่เขา พันเดชก็ไม่ได้กลั่นแกล้งเธอ จึง เดินไปจิกที่ใบหน้าของเธอหนึ่งครั้ง “ให้เหนื่อยแล้วนะ !” พูด จบก็ออกไปทันที

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ แล้วเอ่ยปากพูด ขึ้น “พันเดช ถ้าคุณกล้าขยับไม้ขยับมืออีก ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว นะ !”

ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงของพันเดชส่งมาจากด้านนอกด้วย น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ดึงดูด “ผมไม่ได้ขยับไม้ขยับมือ ผมแค่ใช้ปาก เฉยๆ !”

จิดาภา “…………….

คนขี้โกง
คนขี้โกงที่สุดก็คือพันเดชอย่างแน่นอน

แม้ว่าจะพูดแบบนั้น แต่มุมปากของจิดาภายังยกขึ้น มี

รอยยิ้มปรากฏออกมาอย่างไม่รู้ตัว ช่วงเวลานี้ทันใดนั้นก็รู้สึกผ่อนคลายในทันที

ตอนที่เกือบสูญเสียสิ่งของบางอย่างแล้วกลับมาอยู่ในมือ

ของตัวเอง มันเป็นความรู้สึกแบบนี้เองสินะ!

มุมปากของจิตาภายกขึ้น ในความเป็นจริง การยอมรับ เรื่องใดเรื่องหนึ่งมันก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น

อย่างน้อย ในตอนนี้เธอก็พึงพอใจ