ตอนที่431บรรเลงดนตรี (1)

ตอนที่ 431 บรรเลงดนตรี (1)

ในตอน วรชิตจึงค่อยๆ เอ่ยปากพูด “คุณหมอตรวจดูแล้ว ว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก เป็นความดันโลหิตสูง แต่ตอนนี้กิน ยาและให้น้ำเกลือจนหลับไปแล้ว ส่วนจะมีปัญหาอื่นๆ อีกหรือ ไม่ ก็ต้องรอรายงานรายละเอียกของวันพรุ่งนี้ออกมาถึงจะ

ได้ยินสิ่งที่วรชิตพูด จิตาภากับพันเดชจึงโล่งใจไป

“ผมรู้แล้วครับคุณพ่อคุณแม่ พวกคุณวางใจได้เลย จะไม่มี เรื่องอะไรเกิดขึ้นกับคุณย่าแน่นอน !” พันเดชพูดอย่างแน่วแน่

จิดาภาก็พยักหน้าอยู่ข้างๆ “ใช่แล้วค่ะ ร่างกายของ คุณย่าดีอยู่แบบนี้เสมอ จะต้องไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่าง แน่นอนค่ะ !”

ได้ยินการปลอบใจของพวกเขาสองคน คุณหญิงภารดีกับ วรชิตก็พยักหน้าอย่างโล่งอก

ทั้งสี่คนรออยู่ในห้อง แล้วมองไปที่หญิงชรา พูดคุยกันเป็น ครั้งคราว ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาหญิงชราก็ตื่นขึ้น

“เป็นยังไงบ้างคะคุณแม่ ??”

“เป็นยังไงบ้างครับคุณย่า ??”
ทั้งสี่คนเกือบจะใกล้เข้าไปถามพร้อมๆ กัน

หญิงชราลืมตาขึ้นมา เมื่อมองเห็นว่าพวกเขาทั้งสี่คนอยู่ จึงยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างพึงพอใจ

“พวกคุณมากันหมดเลยเหรอ ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปเห็นจิดาภาก็รู้สึกมีความสุขมาก “หนูจิ เธอก็มาด้วยเหรอ !?” จิดาภาพยักหน้า “ค่ะ คุณย่าคะ หนูอยู่ตรงนี้แล้ว ร่างกาย

คุณเป็นยังไงบ้างคะ ?!”

“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ฉันดีมาก !” หญิงชรารีบเอ่ยปาก พูดยิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เธอ “เธอมาได้ยังไงเนี่ย ?

ขณะนั้นพ้นเดชจึงจับมือของจิดาภาไว้ แล้วมุมปากก็ยิ้ม

ออกมา “คุณย่าครับ พวกเรามาด้วยกันครับ !!

เมื่อเห็นพวกเขาจับมือกันและกัน ทันใดนั้นหญิงชรา ทุเลาขึ้นมาอย่างมาก “พวกคุณ…….พวกคุณ……..

พันเดชจึงส่งรอยยิ้มอันปลอบประโลมให้กับเธอ “คุณย่า ครับ คุณวางใจได้เลยนะ พวกเราจะอยู่ด้วยกันเป็นอย่างดี แน่นอน !”

ได้ยินประโยคนี้ของพันเดช อย่าว่าแต่หญิงชราเลย แค่วร ชิตกับคุณหญิงภารดีต่างก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง

แม้ว่าจะเห็นพวกเขาปรากฏออกมาพร้อมกันก็รู้สึกแปลก ใจ แต่ก็ไม่กล้าถามเยอะ กลัวว่าจะอึดอัด แต่นึกไม่ถึงเลยว่าพันเดชจะพูดออกมาด้วยตัวเอง

ในตอนนี้จิตาภาก็ไม่ได้คัดค้าน มองไปที่พันเดชพลางยิ้ม ที่มุมปาก

เป็นครั้งแรกที่จิดาภาไม่ได้คัดค้านเขา หนึ่ง คือไม่อยากให้หญิงชราเป็นกังวล

สอง คือเธอก็ไม่อยากที่จะต่อต้านหัวใจของตัวเองในตอน

นี้

เมื่อรู้สึกว่าพันเดชจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นนั้น เธอจึงได้รับรู้ว่า ตัวเองใส่ใจมากขนาดนี้

หายไปแล้วกลับคืนมาได้แบบนี้ เธอก็อยากจะรักษาและ ทะนุถนอม โอกาสนี้ไว้

เห็นพวกเขาสองคนรักกันแบบนี้ หญิงชราก็มีความสุข

มาก “สิ่งที่พวกคุณพูดเป็นความจริงเหรอ ?” พันเดชพยักหน้า มุมปากยกขึ้นอย่างมั่นใจ “จริงแท้

แน่นอนครับ !”

“โอ๊ย ฉันไม่อยากฟังที่คุณพูด ฉันอยากฟังที่หนูจิพูด ” ในตอนนี้หญิงชรามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น

เธออยากฟังสิ่งที่จิดาภาพูดด้วยตัวเอง

จิดาภายืนอยู่ด้านหลังของพันเดช หลังจากได้ยินคำพูด ของหญิงชราก็ตกตะลึง ในตอนนี้สายตาหลายๆ คนก็มองมาที่เธอทั้งหมด

ในที่สุดจิตาภาก็พยักหน้า “ค่ะ เป็นเรื่องจริงค่ะคุณย่า !! ประโยคนี้ทำให้ทุกคนผ่อนคลายทันที

แน่นอน คนที่มีความสุขมากที่สุดก็คือหญิงชรา เธอตบไป ที่พันเดช “คุณนี้ไม่ทำให้ย่าผิดหวังอย่างที่คิดไว้ หนูกลับมา แล้ว !”

พันเดชก็ยิ้ม ส่วนจิดาภาก็ยิ้มด้วยเช่นกัน

“ยังไงก็ตาม คุณก็ทำตัวดีๆ กับหนูล่ะ ถ้าคุณกล้ารังแก เธอ ก็ถือว่ารังแกย่า ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปนะ !! หญิงชราพูด

“ผมรู้แล้วครับคุณย่า ผมจะไม่รังแกเธอ ทำให้เธอเสียใจ แน่นอน !” พันเดชพูดพลางมองไปที่จิดาภาด้วยสายตาอันอ่อน โยน

“หนูจิ ถ้าพันเดชรังแกคุณ คุณก็บอกย่านะ เข้าใจไหม ?” หญิงชรามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น เมื่อพูดกับจิดาภา ใน สายตาก็เปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจในตัวจิดาภา