ตอนที่391การกระทําของประธานพันเดช(5)

ตอนที่ 391 การกระทำของประธานพันเดช (5)

เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ หลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ โทรศัพท์ฝั่งนั้น ก็ตกตะลึงอยู่สองสามวินาที ต่อมาจึงเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่ อ่อนโยนขึ้น “คุณช่วยบอกกับคุณย่าให้ฉันหน่อยได้ไหมว่าวันนี้ ฉันไม่ว่างเลย เดี๋ยวฉันจะไปเยี่ยมเขาวันหลังนะ!”

“ไม่ว่างแล้วคุณทํา……?”

“ขอโทษด้วยนะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ วางสายก่อนนะ !! พูดจบก็วางสายโทรศัพท์ทันที

ได้ยินเสียงตุ๊ดๆ ที่ส่งผ่านโทรศัพท์เข้ามา พันเดชแทบจะ

ระเบิดขึ้น

เกือบจะโยนโทรศัพท์ออกจากมือของตัวเอง

บัดซบ!

จิดาภาไม่ให้เขาปล่อยให้เขาสบายใจสักนิดจริงๆ !

แต่เมื่อคิดว่าเธอกินข้าวกับสงชัย ก็รู้สึกว่ามีมดเดินไปเดิน มาในหัวใจของเขา ทำให้เข้าอยู่นิ่งต่อไปไม่ได้

เมื่อจนปัญญาจริงๆ เขาจึงหยิบโทรศัพท์แล้วโทรกลับไปหาหญิงชรา

“คุณย่าครับ วันนี้ไปไม่ได้แล้วนะครับ เธอให้ผมบอกย่าว่า วันหลังเขาจะไปเยี่ยมคุณนะครับ !” พันเดชพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้หญิงชราจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “คุณทะเลาะกับ

จิดาภา ใช่ไหม ?”

พันเดชขมวดคิ้วขึ้น นี่ถือว่าทะเลาะกันด้วยเหรอ ? เขานิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไร

ขณะนั้นหญิงชราจึงพูดต่อไปว่า “พันเดช ฉันบอกเธอไว้นะ ยังไงก็ตามฉันยอมรับแต่เพียงหลานสะใภ้จิดาภาคนนี้เท่านั้น นะ คุณเกลี้ยกล่อมหรือหลอกก็ได้ ยังไงก็ต้องพามาหาฉันที่บ้าน ให้ได้ !”

พันเดช ”

ตอนที่วรชิตพูดแบบนี้เมื่อหลายปีที่แล้วเขาก็รู้สึกต่อต้าน อย่างมาก แต่ตอนนี้หญิงชราก็ดันมาทำแบบนี้ ก็ถือว่าบังคับให้ เขาทำ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกต่อต้านสักนิดเดียว………

“ผมเข้าใจแล้วครับคุณย่า !” พันเดชเอ่ยปากพูด

“พันเดช ย่าบอกคุณไว้นะ ตอนนี้คุณอาจจะยังไม่เข้าใจ แต่เมื่อคุณสูญเสียมันไปจริงๆ ยังไงก็เอากลับมาไม่ได้แล้วนะ !” หญิงชราพูด

ประโยคนี้ทำหัวใจของพันเดชเต้นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แต่ก็ แค่หนึ่งครั้ง “ผมเข้าใจแล้วครับ !”
หญิงชราก็ไม่ได้ยืดเยื้อเรื่องนี้อีก แล้วเอ่ยปากถามขึ้นว่า “แล้วคุณล่ะ จะมากินข้าวไหม ?”

“ที่บริษัทผมยังมีเรื่องต้องจัดการ ก็จะไม่ได้ไปนะครับ พวก คุณกินไปก่อนเลย !” พันเดชพูด

หญิงชราก็ไม่ได้บังคับเขา “ถ้างั้นก็เอาเถอะ แค่นี้ก่อนนะ

หลังจากพูดจบก็วางสายไป

พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้นราวกับว่าคิดอะไรอยู่ ในใจ ในสมอง สับสนมาก ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง

ความรู้ที่กำลังจะเอาชีวิตไปจริงๆ

ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลัก

เจ๊ก โผล่พรวดเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะประตูสักนิดเดียว

สำหรับพฤติกรรมแบบนี้ของเขา พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้น อย่างไม่พอใจ สายตาอันแหลมคมจ้องมองเขา

ความเป็นจริงอารมณ์ก็ไม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้เจ๊กสัมผัสได้ถึง ปากกระบอกปืนแล้ว

แม้ว่าเด็กจะกลัวสายตาแบบนั้นของพันเดช แต่ตอนนี้เจ๊ก

ก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่ได้สนใจ “ประธานพันเดชครับ เกิดเรื่อง

ใหญ่แล้ว !” เจ๊กพูด

เมื่อเห็นลักษณะท่าทีของเขา สีหน้าของพันเดชก็แย่มากแล้วพูดคำต่อคำว่า “ใช่ ถูกแล้ว นายจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว !

เจ๊ก “……

หลังจากกลืนน้ำลายแล้วพูดขึ้นว่า “ประธานพ้นเดชครับ ได้โปรดยกโทษให้กับความหยาบคายของผมด้วย เชื่อผมนะ ครับ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อความสุขของคุณ !” เขาพูดอย่างมี น้ำใจและคมคาย

“งั้นนายก็ช่วยพูดให้มันมีเหตุผลหน่อยนะ ไม่งั้นจะ คุ้มครอง “ความสุข” อีกครึ่งชีวิตของนายไม่ได้เลย !!

เจ๊ก ”

ให้ตายเถอะ ! เจ้านายพูดคำนี้มันช่างน่ากลัวจริงๆ เลย

แต่เจ๊กก็เอ่ยปากพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าคืนนี้สงชัย คุณจิ ดาภา และครอบครัวของคุณจิดาภาทานข้าวอยู่ที่เรือนสีแดง คุณว่านี่เป็นจังหวะที่จะเจอผู้ปกครองเพื่อทำพิธีแต่งงานใหม ครับ !?” เจ๊กพูดด้วยความกังวล จักรพรรดิไม่รีบ แต่ขันทีคนนี้ กระวนกระวายแทบเป็นแทบตาย