ตอนที่369ตัวตนของจิดาภา(1)

ตอนที่ 369 ตัวตนของจิดาภา (1)

จากนั้นหญิงชราจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “งั้นเอาเถอะ ฉันจะสั่ง ให้คนช่วยคุณทําเรื่องลงทะเบียนออกแล้วจะส่งคุณกลับไป

“ไม่ต้องเลยค่ะคุณยาย วันนี้พี่ชายใหญ่ของฉันจะมารับ ฉันกลับไปค่ะ” จิดาภาพูด

ยิ่งเธอพูดแบบนี้ หญิงชราก็ยิ่งรู้สึกว่าพวกเขาเกิดการ ทะเลาะวิวาทกัน

อีกอย่างเหมือนว่าจะเป็นปัญหาอันใหญ่หลวง

สายตามองไปที่พันเดช ส่วนพันเดชก็มองจิดาภา ทว่าก็

จนปัญญา

ครึ่งชั่วโมงต่อมาจิดาภาก็ออกไป

พันเดชกระวนกระวายจึงถอดเข็มสายน้ำเกลือออกแล้ว ตามออกไปทันที “จิดาภา!” ทันใดนั้นเสียงพันเดชก็ดังอยู่ด้าน

หลัง

หลังจากจิดาภาได้ยิน ก็ไม่ได้หยุดลงมา ทว่าเดินต่อไป พันเดชไม่พอใจ จึงเดินก้าวเท้ายาวไป แล้วตรงเข้าไปจับ

เธอ
จิดาภาเพิ่งถอดเฝือกไป แล้วยังต้องเดินอย่างระมัดระวัง เมื่อถูกพันเตชจับจึงหันตัวกลับมา

“จิดาภา คุณ—”

“พันเดช คุณอ่อนโยนหน่อยได้ไหม ? คุณไม่เห็นหรือว่า ฉันเพิ่งถอดเฝือกมา ?” จิดาภามองเขาแล้วพูดขึ้น น้ำเสียงราบ เรียบ ไม่ได้มีความรู้สึกว่ามีความโมโห

มองไปที่เธอ ขมวดคิ้วอย่างแน่น อยากจะระเบิดออกมา แต่ถูกคำพูดของเธอกักไว้ในลำคอ จึงไม่สามารถพูดอะไรออก มาได้

“จิดาภา คุณงอนผมหรือ ?” ในที่สุดพันเดชก็ถามขึ้น

“ไม่” จิดาภาคปกติมาก แล้วยิ้มขึ้น “ฉันจะงอนอะไรคุณล่ะ ?”

“ไม่ได้งอนผม ทำไมอยู่ดีๆ ต้องออกจากโรงพยาบาลด้วย ล่ะ ?” พันเดชถาม เขามีความรู้สึกรุนแรงมากว่าจิดาภางคนอยู่ แน่นอน อีกอย่างท่าทีแบบนี้ของเธอทำให้เขาเป็นกังวล

“ฉันดีขึ้นแล้วจะไม่ให้ออกจากโรงพยาบาลหรือ ? อีก อย่างอยู่โรงพยาบาลดีซะที่ไหนล่ะ? ฉันอยากกลับไปพักฟื้น ตัว !” จิดาภาพูด

พันเดชขมวดคิ้วราวกับว่าอยากมองอะไรในสีหน้าของเธอ ให้ออก แต่สุดท้ายสิ่งที่มองออกคือความไม่พอใจอย่าง ท่วมท้น
“เป็นเพราะสิ่งที่ผมพูดกับคุณเมื่อวานจึงไม่สบายใจนั้น

หรือ ?” พันเดชถาม เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มุมปากของจิตาภาจึงบีบยิ้มขึ้น “จำเป็น

ด้วยเหรอ ? เรื่องเมื่อวานฉันก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจหรอก !”

ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ?

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ตอนนี้กลายเป็นพันเดชที่ไม่พอใจ

“จิดาภา……”

“พอแล้ว ประธานพันเดช การที่คุณทำแบบนี้จะทำให้คน อื่นเข้าใจผิดเอาง่ายๆ !” จิดาภาพูดพลางดึงมือออกจากพัน เดชแล้วมองไปที่เขา “ฉันพูดอีกครั้งนะ ฉันไม่ได้โกรธแล้วก็ไม่ ได้งอนด้วย คุณไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องของเมื่อวานมาใส่ใจ ตลอดก็ได้ เพราะสำหรับฉัน เมื่อคืนมันก็แค่เป็นการคุยเล่นๆ ไม่ได้มีความหมายอะไร !” จิดาภามองไปที่พันเดชพลางพูดคำ ต่อคํา

จากนั้นคําพูดที่พันเดชอยากจะพูดทั้งหมดก็ติดลึกอยู่ใน ล่าคอ

มองไปที่เธอ สายตาอันแหลมคมลึกลับราวกับว่าจะมอง เห็นรูในตัวของเธอ โกรธถึงขนาดหนัก แต่ไม่มีวิธีที่จะระบาย ออก จึงได้แต่จ้องมองจิดาภาไปตรงๆ

“คุณพูดความจริง ?”

จิดาภาพยักหน้าแล้วยิ้มขึ้น “แน่นอน !
บ้าเอ๊ย !

ตอนนี้เขาไม่ต้องการมองเห็นรอยยิ้มของเธอ โอเคไหม ?

แต่เธอกลับยิ้มอย่างไม่สนใจแบบนั้น ! ในใจของพันเดชมีรสชาติที่ไม่สามารถอธิบายได้

“จิดาภา !” ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลัง

หลังจากทั้งสองคนได้ยินเสียงนี้ก็หันหัวไปพร้อมกัน เห็น เพียงแต่เปรมศักดิ์เดินมาฝั่งนี้

“พี่ชายใหญ่ !” เมื่อมองเห็นเปรมศักดิ์มุมปากของจิดาภา ก็ยิ้มขึ้นมา

เปรมศักดิ์เดินตรงเข้ามาแล้วยืนไปด้านข้างจิดาภา พลาง มองไปที่พันเดช “ประธานพันเดช ไม่เจอกันซะนานเลยนะ !!