ตอนที่361ปัญหาความหยิ่งใน ศักดิ์ศรี(2)

ตอนที่ 361 ปัญหาความหยิ่งในศักดิ์ศรี (2)

ตุลยาถูกกดอยู่ใต้ตัว ได้ยินประโยคนี้ในร่างกายก็รู้สึกมี กระแสไฟฟ้าแยกออก

“อย่าเกร็งตัวเองไปเลยน่า บางทีปล่อยไปตามความรู้สึก จะทำให้คุณเสพติด !” เขาเอ่ยปากพูดอย่างโน้มน้าว

อย่างไรก็ตาม วินาทีต่อมาตุลยาก็พลิกตัวขึ้นมา ปล่อยเอ ลิสต์นั่งอยู่ข้างล่างแล้วเธออยู่ด้านบน

เมื่อเห็นท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอ เอลิสต์ก็มองไปที่

เธอแล้วยิ้มขึ้นทันใด “ใช่แล้ว ผมก็ชอบที่คุณเป็นแบบนี้…..

ตุลยากอดเขาพลางจูบกับเขา

เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้น มือลูบเธอพลางจูบไปที่เธอ

ตุลยาถอดเสื้อส่วนบนของเอลิสต์ เมื่อมองเห็นกล้ามที่ แข็งแกร่ง ความปรารถนาที่อยู่ในร่างกายขยายมากขึ้นไปอีก

เธอจูบกล้ามของเขาและมือแกะเข็มขัดของเขา

เอลิสต์อยู่ข้างหลังเธอ มือวางไปที่เอวเพรียวของเธอ รอ

ให้เธอค่อยๆ ปลดปล่อยออกมา
ทว่าเมื่อสัมผัสกับสิ่งที่แข็งแกร่งนั้น ตุลยาก็แข็งทื่อขึ้น ทันใด ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะทํายังไงดี

เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้น มองไปที่สีหน้าที่แข็งทื่อของเธอ แวว ตามองเธออย่างลึกลับราวกับรอดูว่าต่อไปเธอจะทำยังไง

แต่เป็นเวลานาน ตุลยาก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะทำอะไรเลย

เอลิสต์มองไปที่เธอ “เป็นอะไรไปหรือ ? ทำไมไม่ไปต่อ

ตุลยามองไปที่เขา ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ หลบสายตาอยู่

“ไม่มีอะไรหรอก !” พูดพลางปล่อยเขาไป

เห็นเธอจะล้มเลิก เอลิสต์จึงไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ทันใดนั้น ก็คว้าเธอไว้

“ว่าไง ? ไม่กล้า ?”

ตุลยาไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

ในขณะนั้นมือของเอลิสต์ก็ล้วงไปในบริเวณป่าของเธอ

ตุลยาตกตะลึงแล้วมองไปที่เอลิสต์อย่างเหลือเชื่อพลางมี

เสียงครางออกมา

“คุณ—”

มือของเอลิสต์เล่นข้างล่างเบาๆ ราวกับว่ากำลังยั่วเย้าเธอ
มีกระแสความร้อนไหลออกมาจากร่างกาย

เมื่อเขารู้สึกถึงความชื้นด้านล่าง มุมปากของเอลิสต์ก็ยก

ขึ้น “ดูเหมือนว่าร่างกายของคุณจะต้อนรับผมอย่างมากเลย

ล่ะ !”

ตอนแรกที่ดื่มไวน์เสร็จใบหน้าของเธอก็แดงอยู่แล้ว เมื่อ เธอได้ยินคำพูดนี้ใบหน้าของตุลยาก็แดงมากขึ้นไปอีก

“เอาออกมา !” ตุลยามองไปที่เขาแล้วพูดกระซิบ

เอลิสต์ไม่เพียงแต่ไม่เชื่อฟัง แต่ในทางตรงกันข้ามยังเอา นิ้วล้วงเข้าไปตามใจ…….

“อืม…..” ตัวของตุลยาดึงขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และต่อมาสายตาก็มองไปที่เอลิสต์ด้วยความโกรธอย่างรุนแรง “ฉันไม่อยากพูดครั้งที่สองอีกแล้ว เอามือออกมา !!

มองไปที่เรือนร่างที่ปรากฏความขุ่นเคืองเล็กน้อยของตุล ยา มุมปากของเอลิสต์จึงค่อยๆ ยกขึ้น “เห็นได้ว่าผมมองคุณสูง ไป !” พูดแล้วเขาก็เอามือออกมา

ตุลยาค้นหาเสื้อผ้าในรถอย่างเร่งรีบแล้วสวมใส่

ดูท่าทีของตุลยา เอลิสต์ก็ค่อยๆ ใส่เสื้อผ้าให้ดี

ตุลยาออกจากตัวของเขาแล้วเดินลงไป

เห็นท่าทีของเธอ เอลิสต์ก็ลงจากรถทันที ขว้างเสื้อยืดพาด ไปด้านหลัง “ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ผมไปก่อนนะ !” พูดจบก็หันตัวจะไป

“เดี๋ยวก่อน” ตุลยาเอ่ยปากพูดขึ้น

เอลิสต์ไม่หันหัวกลับ “มีเรื่องอะไรอีกเหรอ ?” “ที่อยู่ของคุณอยู่ที่ไหน ! ฉันจะส่งคุณไป !!

“ไม่จําเป็น !”

“เดี๋ยวก่อน !” ในขณะที่เขากำลังจะจากไป ตุลยาจึงเอ่ย ปากพูดอีกครั้ง

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้นก็ไม่ได้หันหัวกลับตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ บนใบหน้ามีสีหน้าผิดปกติ “เหตุการณ์วันนี้

อย่าบอกใครนะ !” ตุลยาพูดอยู่ข้าง

หลัง เมื่อพูดประโยคนี้ออกมาก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

เมื่อได้ยินแบบนี้มุมปากของเอลิสต์ยกขึ้นด้วยความเยาะ เย้ย ไม่หันหัวกลับก็เอ่ยปากพูด “คุณวางใจได้เลย ผมยังไม่ได้ ขี้นินทาขนาดนั้น !” พูดจบก็ไม่ได้สนใจเธออีก แล้วเดินออกไป ดื้อๆ