ตอนที่216พันเดช โมโห(2)

ตอนที่ 216 พันเดช โมโห (2)

ผู้จัดการพยักหน้า แล้วเดินไปคุยกับคนคุมกล้องวงจรปิด หลังจากนั้นก็รีบหาภาพกล้องวงจรปิดอาคารด้านในออกมา

ตอนแรกดูสงบ ไม่มีอะไรผิดปกติ พันเดชและสงชัยดูแล้ว

หรือว่าพวกเขาเดาผิดไป?

ตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็มีรถขับเข้ามาที่ด้านหน้าของ

ประตูทางออก

พันเดชและสงชัยนิ่งไป สายตาจับจ้องไปที่รถคันนั้น ตอน นี้รถคันนั้นยังไม่มีอะไรผิดวิสัย โดยเฉพาะตอนกลางคืน มอง เห็นคนด้านในไม่ค่อยชัด และยิ่งไม่เห็นว่าคนด้านในทำอะไร สายตาจับจ้อง มองภาพกล้องวงจรผิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ตอนนี้มี เอาคนสามคนเดินออกมาจากทางออก ผู้ชายสอง ผู้หญิงหนึ่ง และผู้หญิงยังพิงที่ไหล่ของผู้ชาย คนหนึ่ง ผู้ชายอีกคนก็เปิดประตู แล้วพากันประคองเข้าไป ของสิ่งอื่นดูไม่ชัด แต่ว่าชุดของจิดาภานั้น ทั้งสงชัยและ พันเดชต่างเห็นอย่างชัดเจน

เธอนั่นเอง!
เธอแน่นอน!

ทั้งสองตกใจ กลับมาดูภาพ แม้จะไม่เห็นหน้าของจิดาภา

แต่ว่าพวกเขาแน่ใจมาก

และจิดาภาจะไปกับพวกเขาได้ยังไง!

ดังนั้น ชัดเจนว่า….

เป็นการลักพาตัว!

“คุณคชา เรื่องนี้ คุณจะอธิบายว่าอย่างไร?” พันเดชมอง ภาพพร้อมกับถามขึ้นมาอย่างเน้น

ผู้จัดการดูแล้วก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

ตอนนี้มีหลักฐานชัดเจนว่าคนหายไปจากโรงแรม

“คุณพันเดช คุณสงชัย ผมขอแจ้งผู้จัดการใหญ่ก่อน จะ รีบจัดการเรื่องนี้ให้อย่างแน่นอน!” ผู้จัดการรีบพูด

ทำไมคนถึงหายจากโรงแรมได้ พวกเขาต้องรับผิดชอบ

เรื่องนี้

พันเดชและสงชัยสีหน้าโกรธมาก ไม่ได้พูดอะไร ผู้จัดการ ดูแล้วดูอีก แล้วรีบเดินออกไป

ตอนนี้พันเดชและสงชัยยังไม่ยอมแพ้ และเดินเข้าไปดูคน

นั้น “เห็นป้ายทะเบียนรถไหม?”

“ผมขอดูก่อน!” ตอนนี้คนที่รับผิดชอบกล้องวงจรผิดในโทรศัพท์ที่ทําทันที

ไม่นานนัก ประมาณหนึ่งนาที เขาก็พูดว่า “เจอแล้ว อันนี้ แหละ!”

เห็นทะเบียนรถยนต์ พันเดชรีบยกโทรศัพท์ขึ้น เปลี่ยน เป็นกล้องถ่ายป้ายทะเบียนนั้นไว้ ถ่ายเสร็จเรียบร้อย ก็รีบกด โทรศัพท์โทรออกไป

“ฮัลโหล เจแปน ช่วยผมหาป้ายทะเบียนรถคันนี้ให้ที

ด่วนเลย!”

“ได้ รับทราบ!”

“ผมส่งไปให้คุณแล้ว ด่วนเลยนะ!

“รู้แล้วครับ!”

พูดจบไปสองประโยคสั้น ๆ ก็วางสายไป ตอนนี้พันเดชจะเริ่มหาจากป้ายทะเบียนรถคันนั้น

เขาวางสายโทรศัพท์ไป ตอนนี้เองผู้จัดการใหญ่ก็เดินเข้า

มา

ตอนที่เห็นสงชัยและพันเดช เขาก็รีบเดินเข้ามา “คุณพัน เดช คุณสงชัย!“

“เรื่องนี้ คุณจะอธิบายยังไง!

“คุณวางใจได้ พวกเราให้คนออกไปตรวจสอบแล้ว แจ้งตำรวจแล้ว ไม่นานก็น่าจะหาเจอ!” ผู้จัดการใหญ่พูด ตอนนี้นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด

แม้ว่าพันเดชและสงชัยจะเป็นกังวลแค่ไหน โกรธมากแค่ ไหน แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ แม้จะพังโรงแรมไป ก็หาจิดาภาไม่เจอ

ตอนนี้ทำได้แต่เพียงให้ความร่วมมือ ถึงจะหาจิดาภาเจอ

ได้เร็วขึ้น

“ถ้าเกิดว่าหาไม่ได้ ผมจะซื้อโรงแรมนี้!” ตอนนี้ พันเดชไม่ ลืมที่จะเตือนเอาไว้

ที่จริงแล้วเขาแค่เป็นกังวล จึงปล่อยอารมณ์ออกมา

ผู้จัดการกลัวจนได้แต่พยักหน้า ทำโรงแรมขึ้นมาไม่ง่าย ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้

คิดแล้ว ผู้จัดการใหญ่ก็เงยหน้าขึ้นมา “คุณพันเดช คุณสง ชัย ผมมีเรื่องหนึ่งไม่รู้ว่าควรถามดีไหม!